Φάρμακα κόστους 1,5 ευρώ αντικαθίστανται από άλλα κόστους 80 ευρώ

Στη θέση ενός πολύ αποτελεσματικού αντιπηκτικού φαρμάκου, το οποίο έπεσε στο 1,5 ευρώ και αποσύρθηκε από την αγορά, διατίθενται τρία παρόμοια νέα σκευάσματα, με τιμή στα 80 ευρώ.

?δικο, αναποτελεσματικό και περίπλοκο είναι το σύστημα τιμολόγησης των φαρμάκων που ισχύει στην Ελλάδα.

Δεκάδες υπουργικές αποφάσεις διαμορφώνουν ένα δαιδαλώδες πλέγμα διατάξεων, οι οποίες προκύπτουν για να εξυπηρετήσουν πρόσκαιρους δημοσιονομικούς στόχους. Αφήνουν, ωστόσο, ένα αναχρονιστικό αποτύπωμα στο σύστημα και στους πολίτες.

Με σειρά παρεμβάσεων στα χρόνια της κρίσης, το κράτος φρόντισε να διασφαλίσει τα συμφέροντά του, αφήνοντας στους ασφαλισμένους όλο και περισσότερα βάρη.

Στο θέμα αναφέρθηκε ο Νίκος Μανιαδάκης, αναπληρωτής κοσμήτορας της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ), καθηγητής Οικονομικών της Υγείας, σε ομιλία του με αντικείμενο τις "Βασικές αρχές τιμολόγησης στην Ευρώπη".

Ο καθηγητής ανέφερε χαρακτηριστικά ότι ένα φάρμακο με εργοστασιακή τιμή (ex factory) 10 ευρώ, καταλήγει στον καταναλωτή με τιμή 14,5 ευρώ, έπειτα από την προσθήκη ποσοστών κέρδους και φόρων.

Την ίδια ώρα, ο ΕΟΠΥΥ προμηθεύεται το ίδιο σκεύασμα με τιμή 5 ευρώ, υπολογίζοντας υποχρεωτικές εκπτώσεις (rebates) και μηχανισμό επιστροφών (clawback). Το ίδιο σκεύασμα, δηλαδή, καταλήγει στα φαρμακεία με τιμή προσαυξημένη κατά 45% από την εργοστασιακή, ενώ το κράτος πληρώνει την μισή.

Σύμφωνα με τον κ. Μανιαδάκη, το κράτος θα μπορούσε να απλοποιήσει τη διαδικασία, καταργώντας τους ενδιάμεσους "κόφτες” και ορίζοντας εξ αρχής μία επιθυμητή τιμή για κάθε φάρμακο.

Αντ΄ αυτού, προβαίνει σε συνεχείς ανατιμολογήσεις, συνεκτιμώντας περίπλοκους μηχανισμούς προστασίας τιμών. Την ίδια ώρα, δεν φροντίζει να βάλει περιορισμούς στις συμμετοχές των ασφαλισμένων, όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες.

Ενδεικτικό είναι ότι στη Γερμανία οι ασφαλισμένοι δεν μπορούν να πληρώνουν πάνω από το 2% του ετήσιου εισοδήματός τους για συμμετοχή σε φάρμακα, ενώ στη Σουηδία υπάρχει ετήσιος "κόφτης” συμμετοχής στα 1.000 ευρώ.

Ο καθηγητής επεσήμανε πως κανείς δεν μπορεί να είναι ευχαριστημένος από το ισχύον σύστημα τιμολόγησης, καθώς οι τιμές των φαρμάκων υποχωρούν σε πολύ χαμηλά επίπεδα και οι εταιρείες θα προχωρήσουν σε αποσύρσεις.

Προς την κατεύθυνση αυτή οδηγούν πρόσφατες υπουργικές αποφάσεις, οι οποίες οδηγούν μία σειρά από σκευάσματα σε τιμές κοντά στο 1 ευρώ, οι οποίες είναι υποπολλαπλάσιες της τιμής μίας τσίχλας!

Μίλησε για μία λεπτή γραμμή στον καθορισμό των τιμών, ώστε το φάρμακο να είναι φθηνό και να συμφέρει παράλληλα την εταιρεία να το παράγει και να το διακινεί στην εγχώρια αγορά. Σε περιπτώσεις πολύ χαμηλών τιμών – είπε – παρατηρείται υποκατάσταση παλαιών και φθηνών φαρμάκων με νέα και πιο ακριβά, άρα αύξηση της δαπάνης.

Ανέφερε ενδεικτικά την περίπτωση ενός αντιπηκτικού φαρμάκου, το οποίο έχει αποδειχθεί άριστο επί δεκαετίες. Η τιμή του συγκεκριμένου σκευάσματος υποχώρησε στο 1,5 ευρώ, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει πλέον στην ελληνική αγορά.

Στη θέση του, κυκλοφορούν τρία νέα (παρόμοια) φάρμακα, τα οποία έχουν τιμή 80 ευρώ! Το παράδοξο είναι ότι το παλαιό (αποσυρθέν) φάρμακο έχει αποδειχθεί στις μελέτες καλύτερο από τα νέα σκευάσματα στο 30% των ασθενών...

Ο κ. Μανιαδάκης επεσήμανε ότι χρειάζεται μεγάλη προσοχή στο πού και πώς διαθέτει η πολιτεία τους πόρους της. Τα φάρμακα – είπε – καλύπτουν το ένα τρίτο της συνολικής δαπάνης Υγείας και κοστίζουν ετησίως περίπου 4 δισ. ευρώ, μαζί με τις ιδιωτικές πληρωμές.

Η δαπάνη αυτή είναι σαφώς μειωμένη σε σχέση με την εποχή του "πάρτι” στην Υγεία, οπότε ξεπερνούσε ετησίως τα 9 δισεκατομμύρια. Από τότε (έως το 2009), έχουμε περάσει στο αντίθετο άκρο.

Το 60% των φαρμάκων που κυκλοφορούν στην ελληνική αγορά έχουν πλέον τιμή κάτω από 10 ευρώ, ενώ το 51% του τζίρου αφορά σκευάσματα με τιμή κάτω από τα 15 ευρώ.