«Ευημερεί το Ελληνικό Φαρμακείο;»

’ρθρο του Κυριάκου Θεοδοσιάδη, προέδρου του Φαρμακευτικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης και Α’ Αντιπροέδρου του Π.Φ.Σ., στην εφημερίδα Παρόν:

«Η χρονιά που διανύουμε είναι χρονιά ανακατατάξεων για την οικονομική και κοινωνική ζωή της χώρας μας, επηρεάζοντας άμεσα το φάρμακο και το ελληνικό φαρμακείο.

Τα δεδομένα που υπάρχουν σχετικά με το φαρμακείο ως επιχείρηση είναι ότι τα ακαθάριστα έσοδά του μειώνονται καθημερινά, εξαιτίας και της μείωσης των τιμών και της συνταγογραφίας, αλλά γενικότερα και της συρρίκνωσης των οικονομικών δυνατοτήτων των ελλήνων πολιτών.

Το φαρμακείο, το τελευταίο εξάμηνο, δέχτηκε μια σειρά από χτυπήματα που έχουν να κάνουν όχι μόνο με τη μείωση των τιμών, αλλά και με τη μείωση της επαγγελματικής ύλης που διαθέτουν από τον χώρο τους, που ένα μέρος της διοχετεύτηκε προς τις ιδιωτικές κλινικές και ένα μέρος προς τα νοσοκομεία, ενώ ένα σημαντικό μέρος των φαρμάκων που χορηγούνται από τα φαρμακεία δεν συνταγογραφείται πλέον.

Το γεγονός αυτό οδηγεί σε πρόβλημα βιωσιμότητας πολλά φαρμακεία, τα οποία έχουν φτάσει στο κόκκινο ή είναι λίγο πριν από το κόκκινο, και χάρη στη βοήθεια των Φαρμακευτικών Συνεταιρισμών ανά τη χώρα καταφέρνουν να επιβιώνουν. Αυτό, όμως, δεν είναι δυνατόν να επιτυγχάνεται σε μόνιμη βάση.

Από την άλλη πλευρά, η έλλειψη ρευστότητας εξαιτίας της αδυναμίας των ασφαλιστικών ταμείων να πληρώσουν τις υποχρεώσεις τους, οδηγεί σε στροφή των φαρμακοποιών προς το τραπεζικό σύστημα, με αιτήσεις δανεισμού, που γίνονται με όρους δυσβάστακτους για τα σημερινά οικονομικά δεδομένα.

Μέσα στο κλίμα αυτό, οι μέχρι τώρα κινήσεις των φαρμακοποιών ήταν ιδιαίτερα προσεκτικές, καθώς οι φαρμακοποιοί ξέρουν ότι διακινούν ένα ευαίσθητο προϊόν, όπως είναι το φάρμακο, που προστατεύει ή αποκαθιστά τη δημόσια υγεία.

Για τον λόγο αυτό υπέστησαν αγόγγυστα μείωση των εσόδων τους και απώλεια επαγγελματικής ύλης, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις και οι ίδιοι οι φαρμακοποιοί πρότειναν κάποια μέτρα που θα ελαφρύνουν το ασφαλιστικό σύστημα.

Νομίζω, όμως, ότι είμαστε πλέον στα όρια της οικονομικής επιβίωσης, έστω και αν στην κοινωνία έχει εδραιωθεί στη συνείδηση του πολίτη ότι το φαρμακείο είναι μια ευημερούσα ατομική επιχείρηση. Εάν συνεχιστεί αυτή η λογική, θα οδηγηθούμε σε κινήσεις που θα θέλουν να βάλουν φραγμό σε μια κατηφόρα κοινωνικής και οικονομικής απαξίωσης του φαρμακείου. Και είμαστε αποφασισμένοι να μην το επιτρέψουμε αυτό».