Έτοιμη είναι η καινούρια εφαρμογή της ΗΔΙΚΑ για την επιλογή από το γιατρό γενόσημου σκευάσματος. Οι γιατροί πλέον συνταγογραφούν το γενόσημο στην αντίστοιχη ειδική ένδειξη στην καταχώρηση συνταγής, κατά την προσθήκη της θεραπείας. Με βάση την επιλογή ή όχι αυτής της ένδειξης θα υπολογίζεται το ποσοστό επίτευξης του στόχου γενοσήμων.
Ουσιαστικά εφαρμόζεται έτσι η απόφαση του υπουργείου Υγείας (ΦΕΚ Β? 2332/30.10.2015), κατά την οποία πρέπει να επιτευχθεί έως το Δεκέμβριο του 2015 αύξηση της συνταγογράφησης των γενοσήμων σε ποσοστό 40% του συνολικού όγκου των φαρμάκων που λαμβάνουν οι ασφαλισμένοι. Αν ωστόσο λάβουμε υπόψη ότι το πρώτο εξάμηνο του 2015, το μερίδιο των γενοσήμων δεν ξεπέρασε το 23,4%, έναντι 55% των φαρμάκων εκτός πατέντας και 22% των εντός προστασίας πατέντας φαρμάκων, η συγκεκριμένη επιδίωξη του υπουργείου Υγείας είναι μάλλον ανέφικτη.
Αντιδράσεις γιατρών
Οι γιατροί έχουν εκφράσει με επιχειρήματα την αντίθεσή τους στην παραπάνω απόφαση, καθώς συνταγογραφούν με τη δραστική ουσία και η επιλογή του σκευάσματος αφορά το φαρμακοποιό και τον ασθενή, αλλά επωμίζονται το πρόστιμο από τη μη επίτευξη του εν λόγω στόχου.
Παράλληλα μιλούν για σοβαρότατα λάθη στο ηλεκτρονικό σύστημα συνταγογράφησης, ανάμεσα στα οποία και τα ακόλουθα παραδείγματα (σύμφωνα με ανακοίνωση του Ιατρικού Συλλόγου Πατρών):
- Υπάρχουν θεραπευτικές κατηγορίες φαρμάκων που έχουν στόχο για χρήση γενοσήμων κάποιο ποσοστό (π.χ. 20%), χωρίς στη συγκεκριμένη κατηγορία να κυκλοφορεί στην ελληνική αγορά γενόσημο, γεγονός που χρεώνεται μερικές φορές αυτόματα ως παρέκκλιση από τη συνταγογράφηση γενοσήμων.
- Λογίζονται φάρμακα πρωτότυπα ως γενόσημα και το αντίθετο.
- Καινούργια πρωτότυπα φάρμακα που αποτελούν νέα θεραπευτική κατηγορία προσμετρώνται μαζί με παλαιότερα, με αποτέλεσμα να αλλοιώνεται τελείως η όποια προσπάθεια για καθορισμό και υπολογισμό ποσοστών.
Επίσης, κατά την άποψη τους, η εφαρμογή της συγκεκριμένης υπουργικής απόφασης οδηγεί σε θεραπευτικές αποφάσεις που είτε "αντιβαίνουν στις επίσημες επιστημονικές κατευθυντήριες οδηγίες" είτε "προκαλούν αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης και όχι μείωση αυτής". Έτσι "ποινικοποιείται μία επιλογή στον υπολογιστή του θεράποντος που δεν έχει πραγματικό αντίκτυπο στην καθημερινή πρακτική", ενώ "απαξιώνεται το ιατρικό έργο, με δημιουργία ανυπολόγιστων παρενεργειών στην κλινική ιατρική άσκηση".