Ετοιμάζεται αλλαγή του τρόπου κοστολόγησης των φαρμάκων

Σχέδιο αναθεώρησης του τρόπου κοστολόγησης των φαρμάκων επεξεργάζεται η Γενική Γραμματεία Εμπορίου (Γ.Γ.Ε.), καθώς μόνο τα τελευταία δύο χρόνια έχουν καταβληθεί ανώφελα 79 εκατ. € από τη διαδικασία ανακοστολόγησης φαρμάκων.

Κατά συνέπεια η Γ.Γ.Ε., αναζητώντας άλλους τρόπους για την αποτελεσματικότερη κοστολόγηση των φαρμάκων, εξετάζει πολύ σοβαρά το ενδεχόμενο να προσδιορίζεται η τιμή του φαρμάκου από το μέσο όρο (μ.ο.) των τριών χαμηλότερων τιμών που ισχύουν σε τρία κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Ε.Ε.), ανεξαρτήτως αν πρόκειται για παλαιά ή νέα μέλη, και υπό την προϋπόθεση ότι το εξεταζόμενο φάρμακο κυκλοφορεί σε τουλάχιστον πέντε κράτη-μέλη της Ε.Ε.

Το σχέδιο αυτό ουσιαστικά αναθεωρεί τον ισχύοντα κανόνα 2+1, βάσει του οποίου ο μ.ο. της τιμής υπολογίζεται μεταξύ τριών κρατών-μελών, εκ των οποίων τα δύο είναι υποχρεωτικά παλαιά κράτη-μέλη ή ένα παλαιό κράτος μέλος και η Ελβετία, ενώ το «1» αντιστοιχεί σε ένα νέο κράτος-μέλος. Παράλληλα, μειώνονται κατά 20% οι τιμές φαρμάκων, των οποίων έχει λήξει το Δίπλωμα Ευρεσιτεχνίας.

Αυτά, μεταξύ άλλων, επεσήμανε ο Γενικός Γραμματέας Εμπορίου Δημήτρης Σκιαδάς κατά την ομιλία του στην ημερίδα με θέμα: «Η λήψη αποφάσεων στο χώρο της υγείας μέσω συνδυασμού κλινικών και οικονομικών δεδομένων», η οποία διοργανώθηκε από την εταιρεία Boehringer Ingelheim, υπό την αιγίδα του υπουργείου Υγείας.

Όπως ανέλυσε ο Δ. Σκιαδάς, η σκέψη αυτή βασίζεται στη διαπίστωση πως οι αυξημένες αρχικές κοστολογήσεις οφείλονται στις υψηλές τιμές που καταγράφονται ιδίως στα 10 νέα κράτη-μέλη της Ε.Ε., αυξάνοντας έτσι το μ.ο. της τιμής, όπως αυτή διαμορφώνεται από την ισχύουσα νομοθεσία (άρθρο 13 ν. 3408/2005 και Α.Δ.6/2005) και τον κανόνα 2+1.

Αν και, όπως τόνισε ο Δ. Σκιαδάς, το ισχύον σύστημα τιμολόγησης φαρμάκων είναι ευρύτερα αποδεκτό και συμβάλλει ώστε ο Έλληνας να έχει έγκαιρη πρόσβαση σε κάθε φαρμακευτική θεραπεία, ωστόσο στις αδυναμίες του πρέπει να συμπεριληφθεί η ανακοστολόγηση των φαρμάκων. Ανέφερε επίσης ότι σύμφωνα με την κείμενη νομοθεσία, κάθε χρόνο καθορίζονται και επαληθεύονται οι τιμές φαρμάκων βάσει των στοιχείων που προσκομίζουν οι ενδιαφερόμενοι και των στοιχείων που συγκεντρώνει η Γ.Γ.Ε. Από τη διαδικασία ανακοστολόγησης, το 2006 προέκυψε μία διαφορά 32 εκατ. € (86 μειώσεις - 54 αυξήσεις) για 502 φάρμακα και το 2007 προέκυψε διαφορά 47 εκατ. € (67 μειώσεις - 20 αυξήσεις) για 666 φάρμακα. Συνεπώς, μόνο για τα δύο αυτά χρόνια καταβλήθηκαν 79 εκατ. €, δαπάνη που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, εάν είχαν γίνει πιο αποτελεσματικές κοστολογήσεις.

Νωρίτερα, ο Δ. Σκιαδάς έκανε ιστορική αναφορά στην εξέλιξη της ελληνικής νομοθεσίας με επισήμανση της νομολογίας Ν.Δ. 96/1973, ν.1316/1983, ν.1965/1991 και ν. 1969/1991, απ’ όπου προκύπτει ότι οι ανώτατες τιμές διάθεσης ενός φαρμάκου δεν μπορούν να υπερβαίνουν τη χαμηλότερη τιμή πώλησης σε οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα. Στη συνέχεια, η εφαρμογή της Α.Δ 3/2000 προκάλεσε δίκη ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), όπου κρίθηκε ότι είναι θεμιτοί οι αγορανομικοί περιορισμοί στην ελεύθερη αγορά λόγω δημοσίου συμφέροντος, αλλά αυτοί δεν πρέπει να δυσχεραίνουν την επιχειρηματική δραστηριότητα. Δηλαδή, η τιμή πώλησης ενός φαρμάκου δεν πρέπει να είναι χαμηλότερη του κόστους παραγωγής ή εμπορίας του. Έτσι, με την απόφαση 3633/2004 ΣτΕ, προβλέπεται επαλήθευση τιμών με βάση τις τιμές κυκλοφορίας σε άλλες χώρες, ιδίως σε εκείνες με τις χαμηλότερες τιμές.