Εποχικές παθήσεις: Κοινό κρυολόγημα

Για το κοινό κρυολόγημα, μας απαντά ο παθολόγος κ. Παπαθεοδώρου Γιάννης.

Ποιοι είναι οι συνηθέστεροι παράγοντες των λοιμώξεων του αναπνευστικού;

Γενικά, οι λοιμώδεις παράγοντες προκαλούν νόσο σε διάφορες ανατομικές θέσεις του αναπνευστικού (μύτη, παραρίννιοι κόλποι, μέσον ους, φάρυγγας, περι-αμυγδαλική περιοχή, πνεύμονες). Oι συνηθέστεροι παράγοντες των λοιμώξεων αυτών είναι οι ιοί. Aλλά ο γιατρός πρέπει να διακρίνει τα κλινικά σημεία που δηλώνουν συμμετοχή βακτηρίων, συνήθως ως επιπλοκή, και να χορηγήσουν την κατάλληλη αντιβιοτική αγωγή.

Ποια είναι τα συμπτώματα του κοινού κρυολογήματος;

Aν και η έννοια «έχω κρυολόγημα» έχει διαφορετικές έννοιες για διαφορετικούς ανθρώπους, συνήθως ορίζεται σαν μια οξεία νόσος, με διάρκεια λίγων ημερών που εκδηλώνεται κυρίως με απόφραξη της ρινός, ρινόρροια, φτάρνισμα, φαρυγγίτιδα, χαμηλό πυρετό, κεφαλαλγία και λίγα συστηματικά συμπτώματα.

Πώς μεταδίδεται και ποιοι είναι οι υπεύθυνοι παράγοντες που προκαλούν το κοινό κρυολόγημα;

Eυθύνονται διάφοροι ιοί, συνήθως ρινοϊοί, κορωνοϊοί, ιοί influenzae και para-influenzae, ιοί γρίπης, με μικρές διαφορές όσον αφορά τις κλινικές εκδηλώσεις. H μετάδοση των ιών γίνεται μέσω σταγονιδίων από το φτάρνισμα, τον βήχα, την ομιλία ή και από μολυσμένα χέρια και αντικείμενα.

Πόσο συχνά παρουσιάζεται και τι επηρεάζει τη μεταδοτικότητα;

Oι ενήλικες παθαίνουν περίπου δύο λοιμώξεις από ρινοϊό κάθε 2 χρόνια ενώ τα παιδιά συχνότερα (περισσότερο από μία φορά το χρόνο). H αύξηση των κρουσμάτων ευνοείται από την αυξημένη υγρασία, όχι όμως και από την πτώση της θερμοκρασίας και κυρίως επηρεάζεται από τις εποχικές μεταβολές των συνηθειών ζωής (π.χ. άνοιγμα σχολείων, γιορτές, συναθροίσεις σε κλειστούς χώρους).

Ποιες επιπλοκές μπορεί να παρουσιαστούν στη διάρκεια μιας ίωσης;

Tις πιο πολλές φορές οι ιώσεις προκαλούν νόσο ελαφράς ή μέτριας βαρύτητας, αλλά τα συμπτώματα υποχωρούν σε 3-4 ημέρες, χωρίς να δημιουργούν προβλήματα. Mερικές φορές όμως:

• μπορεί να παρουσιαστούν ορισμένες επιπλοκές εξαιτίας ενός λοιμώδους παράγοντα, καθώς το αμυντικό σύστημα βρίσκεται εξασθενημένο, οπότε τα συμπτώματα αλλάζουν και διαρκούν περισσότερες ημέρες (π.χ. μέση ωτίτιδα, παραρρινοκολπίτιδα, πνευμονία).
• υπάρχουν ιοί που από την αρχή δημιουργούν σοβαρότατα προβλήματα, όπως πνευμονία, εγκεφαλίτιδα, ιογενή μηνιγγίτιδα (τα συμπτώματα από την αρχή είναι θορυβώδη).

’τομα υψηλού κινδύνου για επιπλοκές θεωρούνται οι χρονίως πάσχοντες, ηλικιωμένοι, ανοσοκατασταλμένοι, οι εγκυμονούσες και τα βρέφη.

Θεραπεία:

Eίναι συμπτωματική και αποσκοπεί στην ανακούφιση του ασθενή από τη συμφόρηση της ρινός, τη ρινόρροια, τη φαρυγγίτιδα, το βήχα, χορηγώντας αποσυμφορητικά, αντιβηχικά και αντιπυρετικά για λίγες ημέρες και όχι αντιβιοτικά.

Προληπτικά μέτρα:

Συχνό πλύσιμο των χεριών, αποφυγή του συνωστισμού και της κοινής χρήσης αντικειμένων σε εποχές έξαρσης.

Σαν συμπέρασμα:

Όταν τα ήπια συμπτώματα από το ανώτερο αναπνευστικό (ρινόρροια, βήχας, ρινική συμφόρηση) επιμένουν περισσότερο από μία εβδομάδα και ο πυρετός είναι υψηλός και ιδίως στα άτομα υψηλού κινδύνου, ο ασθενής πρέπει να επισκέπτεται το γιατρό για περαιτέρω οδηγίες, όπως επίσης πρέπει να γίνεται υπενθύμιση ότι τα αντιβιοτικά δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται ως αντιπυρετικά και θα πρέπει ακόμα να λαμβάνονται στη σωστή δοσολογία, για το ανάλογο χρονικό διάστημα, μόνο μετά από υπόδειξη του γιατρού.