Πρόσφατη απόφαση του Δικαστηρίου της Ε.Ε. διευκρινίζει τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες ένα κράτος μέλος μπορεί να απαγορεύσει την παροχή υπηρεσιών που σχετίζονται με τη διευκόλυνση της επικοινωνίας μεταξύ φαρμακοποιών και πελατών σε διαδικτυακή πώληση φαρμάκων. Η υπόθεση αφορούσε την εταιρεία Doctipharma, η οποία εκμεταλλεύεται ιστότοπο που «φιλοξενεί» site φαρμακείων και διαθέτει έτσι μη συνταγογραφούμενα φαρμακευτικά προϊόντα. Συγκεκριμένα, ο ιστότοπος της Doctipharma διέθετε τα προϊόντα μέσω αναρτημένου καταλόγου, ο πελάτης επέλεγε τα φάρμακα και στη συνέχεια η παραγγελία του διαβιβαζόταν στα site των φαρμακείων.
Τη νομιμότητα αυτής της διαδικασίας αμφισβήτησε ένωση φαρμακευτικών συλλόγων της Γαλλίας (Union des groupements de pharmaciens d’officine – UDGPO) με το επιχείρημα ότι παραβιάζεται η νομοθεσία που απαγορεύει την πώληση φαρμάκων από μη φαρμακοποιό.
Το θέμα παραπέμφθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο αποφάνθηκε ότι η εν λόγω περίπτωση εμπίπτει στην έννοια της «υπηρεσίας της κοινωνίας των πληροφοριών», άρα δεν απαγορεύεται.
Πρόκειται για υπηρεσία που διευκολύνει την επικοινωνία μεταξύ πωλητών και πελατών και είναι ιδιαίτερη και διαφορετική από την πώληση. Αν όμως ο πάροχος υπηρεσίας προβαίνει ο ίδιος στην πώληση φαρμάκων χωρίς την ιδιότητα του φαρμακοποιού, τότε το κράτος-μέλος μπορεί να την απαγορεύσει, σύμφωνα με το Δικαστήριο. Αξίζει να σημειωθεί ότι σε παλαιότερη υπόθεση, η Doctipharma είχε υποχρεωθεί να παύσει το ηλεκτρονικό εμπόριο φαρμάκων στον ιστότοπό της, αλλά είχε κάνει έφεση.