Ένα μικρόβιο διηγείται…

Κυρίες, δεσποινίδες και κύριοι, κακό ψόφο να ‘χετε!

Ξέρω ότι για σας δεν έχει σημασία αν με λένε μικρόβιο ή ιό. Εσείς με βαφτίσατε έτσι, με τα χειρότερα ονόματα στην ιστορία των βαπτισμάτων.
Ακούς εκεί, μικρόβιο!
Τι φταίω εγώ, αν εσείς είστε στραβοί; Θα σας άρεσε να σας αποκαλούν ζωύφια οι ελέφαντες; Και είσαστε και αχάριστοι, τρομάρα σας! Δεν έχω βρει θρησκεία, πολιτική και τέχνη που να μην εξυμνεί την ιερότητα και χρησιμότητα κάποιων ζώων. Για μένα που ταΐζω τα λουλούδια σας με άζωτο, που τρώω τα σκουπίδια σας, που σας ξεβρομίζω από τα ψοφίμια, κουβέντα δε λέτε! Έτσι μου είστε; Αποφάσισα, λοιπόν, να γίνω κι εγώ λακές του ιμπεριαλισμού των μικροοργανισμών.

Διαφέρουμε βέβαια από τους άλλους λακέδες, στο ότι εμείς ενίοτε βρωμίζουμε με τις αποικίες μας από το ψωμί που τρώτε μέχρι τα πουκάμισα που φοράτε. Αντίθετα οι λακέδες κάνουν τη δουλειά τους με καθαρά ρούχα. Πώς να το πω πιο λαϊκά για να το καταλάβετε; Ανήκω στους φονιάδες των λαών! Για να πάρετε μια γεύση του ποιος είμαι, ρωτήστε τους παππούδες σας για το τι πάθανε με τη γρίπη του 1918. Τότε θα καταλάβετε τι εννοώ και θα αρχίσετε να με φοβάστε, προτού καν σας πλησιάσω.

Χαίρομαι, όταν με φοβάστε, παλιάνθρωποι! Η Παλαιά Διαθήκη είναι γεμάτη από το φόβο σας για μένα. Τι πληγές στους Φαραώ, τι αρρώστιες στις φυλές του Ισραήλ, τι λεπρούς έχω φτιάξει, τι Σόδομα και Γόμορρα έχω κάνει, δε λέγεται. Όλα μου πήγαιναν δεξιά, παρ’ όλο που είμαι κομμούνι, γιατί χωρίς ταξική διάκριση σκοτώνω πλούσιους και φτωχούς. Και θα συνέχιζαν να πηγαίνουν όλα δεξιά, εάν δεν τα θαλάσσωνε αυτός ο αρχαίος Έλληνας ιστορικός, ο Θουκυδίδης. Επειδή έγραφε καλά και αντικειμενικά, του ζήτησα να αναφέρει και τη συμμετοχή μου στον Πελοποννησιακό πόλεμο. Εγώ, για αντάλλαγμα, τον άφησα να ζήσει από το λοιμό που προκάλεσα στους Αθηναίους και τους ξέκανα. Αυτός ο ανεπρόκοπος όμως, πήγε και έγραψε ότι μερικοί άνθρωποι που κατάφεραν να επιβιώσουν από το λοιμό δεν προσβλήθηκαν ξανά, δηλαδή κατάφεραν να γίνουν άνοσοι. Έτσι, οι άνθρωποι άρχισαν να μη με φοβούνται. Ευτυχώς που ήρθε ο μεσαίωνας και φόρτωσαν στο θεό τις ασθένειες, και ξανάσφιξαν τα...λουριά τους.

Πέρασε πολύς καιρός μέχρι να με ανακαλύψει ο Λέβενχουκ. Από έμπορα τι περιμένεις! Τουλάχιστον αυτός χαιρόταν να με βλέπει να χορεύω στο μικροσκόπιο. Φαίνεται ότι οι έμποροι τελικά βάζουν τη σφραγίδα τους στην επιστήμη.

Η λέξη ανοσία του Θουκυδίδη δεν τους άρεσε και δανείστηκαν τη λέξη immunity από τους 'Αγγλους. Όχι, με τη λέξη αυτή, δεν εννοούμε αυτό που σέρνει καράβια! Οι 'Αγγλοι έμποροι του κράτους εννοούσαν αυτόν που είναι απαλλαγμένος από φόρους. Στις μέρες μας άνοσο (immune) λένε αυτόν που δεν μπορώ να προσβάλω για δεύτερη φορά, γιατί έχει μάθει τα κόλπα μου και μπορεί να με εξοντώνει.

Σήμερα, οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν ακούσει για μας τα μικρόβια και τους ιούς, και έχουν έτοιμα αντίμετρα που τα λένε εμβόλια. Εγώ πάλι, τα λέω προβοκάτσιες, διότι το παιχνίδι είναι στημένο. Πριν καν επιτεθώ, εσείς ξέρετε τι θα κάνω, χάρη στα εμβόλια τα οποία μόλις ενεθούν στο σώμα σας, στρατολογούν πληρωμένους δολοφόνους, τα κύτταρα -Τ του αίματος. Αυτοί, με συλλαμβάνουν και με τρώνε. Για να γίνει αυτό, με αναγνωρίζουν πρώτα οι απόγονοι του Ιούδα του Ισκαριώτη, τα κύτταρα Β, που μπλαστρώνουν στη μεμβράνη μου τα αντισώματα, για να οδηγήσουν εκεί τα φονικά κύτταρα -Τ του αίματος, αυτούς τους μικροσκοπικούς διασπαστές του κινήματος των μικροβίων. Δυστυχία μου! Μου θυμίζει Ελληνική Ιστορία του 1821, με τους γενίτσαρους, τους πιο φανατικούς Οθωμανούς, που οι πατεράδες τους ήταν Χριστιανοί! Τα κύτταρα αυτά, που σας είπα παραπάνω , είναι η πιο τρανή απόδειξη ότι το ανθρώπινο σώμα κουβαλάει μέσα του την ανάμνηση ότι η ζωή ξεκίνησε στην ουσία σαν ένα μοναχικό κύτταρο, δικό μας παιδί δηλαδή.

Εμείς τα μικρόβια, μονοκύτταροι οργανισμοί είμαστε, και μάλιστα φτωχοδιάβολοι! Ούτε πυρήνα δεν έχουμε για να ντύσουμε το DNA μας. Και σήμερα, τα παιδιά των παιδιών μας, τα λεμφοκύτταρα, εκπαιδεύονται με τα εμβόλια για να μας καταβροχθίζουν!

Όλα αυτά, δε θα είχαν συμβεί, αν ο Jenner - άλλος και αυτός! - δεν είχε διαβάσει Θουκυδίδη. Αυτός έμαθε στους ανθρώπους τα κόλπα μου, όταν εμβολίασε για πρώτη φορά τους ανθρώπους με υλικό από τις αγελάδες, που ξεζουμούσα. Όταν μετά πήγαινα να φάω κανέναν άνθρωπο, ήταν πολύ αργά για μένα. Με το εμβόλιο της δαμαλίτιδας με εξουδετέρωνε με τα ίδια μου τα όπλα. Τόσο πολύ λάτρεψαν την αγελάδα (vacca) που βοήθησε στο ξεσκέπασμά μου, που μετονόμασαν το εμβόλιο σε αγελάδιο (vaccine) και τον εμβολιασμό αγελαδοποίηση (vaccination).

Όταν έμαθα τι έγινε, τσαντίστηκα. Μπορεί να είμαι μικρός στο μάτι, αλλά είμαι μεγάλος στο κρεβάτι! Φτιάχνω παιδιά μεταλλαγμένα τόσο πολύ, που άμα βρείτε πόσο μου μοιάζουν, να μου τρυπήσετε το τοίχωμα της μεμβράνης μου, μια που δεν έχω μύτη! Έτσι, ενώ στην αρχή οι άνθρωποι πανηγύριζαν, μετά έτρεχαν ξοπίσω μου, αλλά εγώ όλο κι άλλαζα, και δε μ’ αναγνώριζαν τα εμβόλιά τους. Δυστυχώς όμως δεν πήρα πολλούς στον τάφο, εξαιτίας τεσσάρων παθιασμένων επιστημόνων του 19^ου αιώνα, του Παστέρ, του Μέτσνικωφ, του Κωχ και του Έρλιχ.

Ο Παστέρ ανακάλυψε το εμβόλιο κατά της χολέρας, παίζοντας με αίμα κουνελιών στο οποίο πήγαιναν συχνά οι γονείς μου για διακοπές. O Μέτσνικωφ ανακάλυψε το Ράμπο του ανθρώπινου σώματος τα φαγοκύτταρα που με τρώνε ζωντανό.

Ο Κωχ ανακάλυψε τους απόγονους του Ιούδα, τα Β κύτταρα, ενώ ο Έρλιχ ανακάλυψε τα 30 αργύρια του Ιούδα, γνωστά επιστημονικώς και ως συμπλήρωμα, μια ουσία που ενώνει τα αντιγόνα μου με τα αντισώματα, για να πάω στον άλλο κόσμο.

Ο Έρλιχ και ο Μέτσνικωφ ήταν δυο γάιδαροι που μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα, τον δικό μου. Βλέπετε, ο Έρλιχ ήταν Γερμανός και οπαδός της χυμικής θεωρίας της ανοσίας, ενώ ο Μέτσνικωφ ήταν Ρώσος εμιγκρές στη Γαλλία και οπαδός της κυτταρικής θεωρίας της ανοσίας. Ακόμα και τη μέρα που πήραν Nobel για την ανακάλυψή τους τσακώθηκαν απ’ το βήμα, για το ποιανού η ανακάλυψη ήταν η σωστή. Δυστυχώς για μένα, η ιστορία τούς δικαίωσε και τους δύο. Γιατί βρέθηκε ότι το σώμα σας χρησιμοποιεί χημικές ουσίες, τα αντισώματα και το συμπλήρωμα αλλά και κυτταρικές σειρές, τα Β και τα Τ-λεμφοκύτταρα που βρίσκονται στο αίμα.

Μετά την ανακάλυψη αυτή, τα εμβόλια έγιναν πιο έξυπνα. Φτιάχτηκαν εμβόλια που κάνουν τα κύτταρα του ανοσολογικού συστήματος να αναγνωρίζουν μέχρι και τις τρίχες μου! Μετά κάνανε εμβόλια που δεν προκαλούν πυρετό, γιατί οι άνθρωποι άρχισαν να αντιγράφουν ουσίες από το σώμα μου που δεν ήταν πυρετογόνες. Μετά, άρχισαν να τα ανακατεύουν και να τα κάνουν πολυδύναμα, για να μη σταυρώσει μικρόβιο μια άσπρη μέρα. Έτσι, η χολέρα πέθανε, η διφθερίτιδα πέθανε, η πολιομυελίτιδα πέθανε και εγώ τώρα τελευταία δε νιώθω πολύ καλά!

Και σαν να μην έφταναν αυτά που τράβηξα, με πήγανε και στη Μακρόνησο. Με τη λέξη «Μακρόνησος», εμείς τα μικρόβια εννοούμε τα βιοτεχνολογικά εργαστήρια των φαρμακευτικών εταιρειών. Εκεί, μας κάνουν «κάθαρση». Μας υποχρεώνουν δηλαδή να δουλεύουμε μόνο για το καλό των ανθρώπων. Πώς το κάνουν αυτό; Παίρνουν το γονίδιο που φτιάχνει το κουστουμάκι ενός ιού, και μας το μπλαστρώνουν στο DNA μας για να παράγουμε το κουστουμάκι αυτό σε ποσότητες. Μετά, βάζουν το κουστουμάκι σ’ ένα μπουκάλι και τσουπ να σου το εμβόλιο για έναν ιό! Έτσι προσπαθούν να με κάνουν χρήσιμο στην κοινωνία τους. Καλά δε θα τους ξεφύγω καμιά μέρα από τη Μακρόνησο; Πού θα μου πάει…

Η Μακρόνησος, όμως, δεν είναι τίποτα μπροστά στα εργαστήρια του Φράνκενσταιν. Εκεί, ξεπουπουλιάζουν τα δικά μου γονίδια και τα βάζουν σε ντομάτες και μπανάνες, για να μπορούν τα εμβόλια του μέλλοντος να τρώγονται, αντί να σας ταλανίζουν τον πισινό! Εκεί όμως, φίλοι μου, θα γελάσει η κάθε πικραμένη ψυχή. Να σας δω να πηγαίνετε με το τσαντάκι της λαϊκής στα φαρμακεία του μέλλοντος και να βλέπετε στοίβα τα τελάρα με ντομάτες-εμβόλια κατά της χολέρας αριστερά, και μπανάνες-εμβόλια κατά της πολιομυελίτιδας δεξιά! Ε, ρε γλέντια!

Φεύγοντας, θέλω να με συγχωρήσετε για τη βωμολοχία μου, αλλά ο κόσμος που ζω, ο μικρόκοσμος, είναι ένας αλητόκοσμος. Η φαγοκυττάρωση είναι βλέπετε η πιο αρχέγονη μορφή βίας σε αυτήν τη ζωή. Κι εγώ, στα 20 μόνο συνολικά λεπτά που ζω, δε διαθέτω κανέναν Παστέρ, κανέναν Κώχ και κανένα φαρμακοποιό, για να με λυπηθούν και να με προστατέψουν. Βλέπετε, στο δικό μου κόσμο, το μικρόκοσμο, νόμος είναι το δίκιο της φύσης και όχι του εργάτη της…