Εν όψει Χριστουγέννων

Θεωρητικά, όλα τα προβλήματα έχουν απαντηθεί και όλα τα σχέδια για το μέλλον των φαρμακοποιών έχουν εκπονηθεί, και μάλιστα από εμάς τους ίδιους τους φαρμακοποιούς. Ποτέ άλλοτε δεν πρέπει υπήρξε τέτοιος οργασμός σκέψης και δημιουργικότητας πάνω σε θέματα που αφορούν τα φαρμακεία.

Η διεύρυνση των καθημερινών παροχών μας προς τους ασθενείς μελετάται διεξοδικά. Οι επιπλέον υπηρεσίες κάτω από το γενικότερο τίτλο «Φαρμακευτική φροντίδα», η επανενεργοποίηση της φαρμακοεπαγρύπνησης, η ιχνηλασιμότητα των φαρμάκων από την παραγωγή μέχρι τη χορήγηση και τόσα άλλα, βρίσκονται είτε προς υλοποίηση είτε ακριβώς ένα βήμα πριν.

Ταυτόχρονα, οι νέες συλλογικότητες της κοινωνικοποίησης των μέσων εργασίας και βιοπορισμού μας από εμάς τους ίδιους, αρχικά στο κομμάτι της διανομής —ΣΥ.ΦΑ.— και στη συνέχεια στο κομμάτι του ελέγχου των αγαθών —παραγωγή και ιδιοκτησία τους— διευρύνεται κανονικά, τουλάχιστον στο επίπεδο της διείσδυσης στο συλλογικό ασυνείδητο του κλάδου.

Και αυτό έρχεται να συμπληρώσει και να ενισχύσει τις παραδοσιακές και πάντα απαραίτητες συλλογικότητες, αυτές των κοινών θεσμικών συμφερόντων που υπηρετούνται από τους συλλόγους και τον Π.Φ.Σ., οι οποίες επίσης δείχνουν σημάδια εκσυγχρονισμού.

Την ίδια ώρα, το ρυθμιστικό πλαίσιο λειτουργίας μας, το θεμέλιο πάνω στο οποίο μπορούν να καρποφορήσουν τα παραπάνω με τρόπο καθολικά επωφελή, δείχνει να αντέχει τις παρανοϊκές επιθέσεις της παγκόσμιας σκοταδιστικής αίρεσης της «ελεύθερης αγοράς» και των εξ αποκαλύψεως «νόμων» της.

Τουλάχιστον, για να συνοψίσουμε, φαίνεται ότι η μάχη της επικράτησης για το ποια θα είναι η αυριανή κοινά αποδεκτή άποψη περί των καταλληλότερων φαρμακείων και των συλλογικών δομών τους μοιάζει να έχει πάρει ένα θετικό μονοπάτι που δεν πισωγυρίζει πλέον. Αυτό σταδιακά εξασφαλίζει και την υλοποίηση.

Παραείναι καλή η παραπάνω εικόνα; Όντως, αν σκεφτεί κανείς τι υποστήκαμε και τι χάσαμε αυτά τα δύο χρόνια. Πόσο μάλλον αν σκεφτούμε πόσα ακόμα δυσοίωνα για εμάς θέματα βρίσκονται σε εκκρεμότητα και σε τι ευρύτερο εχθρικό περιβάλλον ζούμε. Και οι παραπάνω τωρινές απειλές, μαζί με τη φυσιολογική κοινωνική αδράνεια που αντιμετωπίζουμε, μειώνουν αισθητά τη χαρά και το κέφι που χρειάζονται για να χτίσουμε, αλλά και τους ρυθμούς εξέλιξης της προσπάθειάς μας.

Οι γιορτινές ημέρες όμως που έρχονται αναδεικνύουν άλλο κομμάτι του ανθρώπινου μεγαλείου. Είναι η περίοδος των συναισθημάτων. Η πίστη, η ελπίδα και η αισιοδοξία —αυθεντικά συναισθήματα— συμφέρει περισσότερο, από καθαρά ωφελιμιστική άποψη, να υπάρχουν και να αναζωογονούνται, ακόμα και από ένα άριστα μελετημένο σχέδιο δράσης. Το δεύτερο δεν θα γίνει ποτέ πράξη χωρίς αυτά, ενώ αυτά μπορούν άνετα να το γεννήσουν και να το κάνουν πράξη ακόμα και από το κενό.

Στοχαζόμενοι πάνω σε αυτό, εύχομαι να περάσουμε όλοι Καλές Γιορτές.