Έκκληση-κραυγή αγωνίας για την τύχη των Ελλήνων ασθενών και φαρμακοποιών

Έκκληση-κραυγή αγωνίας για την τύχη των Ελλήνων ασθενών και φαρμακοποιών, εξαιτίας της ανθρωπιστικής κρίσης με την οποία ερχόμαστε αντιμέτωποι σήμερα στο θέμα των φαρμάκων, απευθύνει ο φαρμακοποιός και μέλος του ΔΣ του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής (Φ.Σ.Α.), Γιάννης Δαγρές:

"Αθήνα, 8/6/2012

Προς: Π.Φ.Σ., Φ.Σ.Α., Μ.Μ.Ε.

Θα ήθελα παρακαλώ να σας θυμίσω και κατόπιν να σας ερωτήσω τα εξής:

Στο φαρμακείο μου, όπως και σε όλα άλλωστε τα φαρμακεία της χώρας, συνεχίζουμε κανονικά να χορηγούμε όσο μπορούμε φάρμακα σε όλους τους ασθενείς, όπως κάναμε πάντα, και τίποτα απολύτως δεν έχει αλλάξει επί αυτού.

Πλην όμως, λόγω:

 

Α) των παράνομα μη καταβληθέντων ακόμα οφειλών των ασφαλιστικών φορέων που εντάχθηκαν στον ΕΟΠΥΥ για φάρμακα που χορηγήσαμε το 2011 (περίπου 250 εκατομ. ευρώ πανελλαδικά),

Β) της παράνομα εκπρόθεσμης αλλά και τμηματικής καταβολής των οφειλών προς τα φαρμακεία, για συνταγές εκτελεσθείσες τον Μάρτιο 2012,

Γ) της εξίσου σοβαρής απειλής, για την ομαλή ικανοποίηση της αποστολής μας, να εκτεθούμε στις ίδιες παραπάνω παρανομίες ΚΑΙ για τα οφειλόμενα χρήματα των συνταγών του Απριλίου του 2012,

που ενώ αρχικά μας είχε η Πολιτεία διαβεβαιώσει ότι θα αποπληρωθούν μέχρι τις 13 Ιουνίου 2012, στη συνέχεια μετέθεσε τη διαβεβαίωσή της για αργότερα στις 15 Ιουνίου 2012, για να ξαναλλάξει/ξαναθετήσει για τρίτη φορά τις διαβεβαιώσεις της η Πολιτεία, μεταθέτοντας αυτή την εξόφληση για μετά τις εκλογές και για άγνωστη ημερομηνία,

δεδομένα που:

i) σύμφωνα με τον Ν. 3918/2011 (άρθρο 28 – παρ. 1 & άρθρο 29) που θέτει τον ΕΟΠΥΥ ως «καθολικό διάδοχο των εντασσόμενων φορέων και υπεισέρχεται στα δικαιώματα και υποχρεώσεις αυτών»,

ii) σύμφωνα με τον Ν. 3965/2011 (άρθρο 24, παρ. 2) που προβλέπει ότι «οι Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης καταβάλλουν (Σ.Σ. στους φαρμακοποιούς) ως προκαταβολή το αιτούμενο ποσό, μετά την κατά νόμον αφαίρεση κρατήσεων, εντός σαράντα πέντε (45) ημερών από την υποβολή του λογαριασμού»,

(αμφότερες νομοθετικές προβλέψεις που αυτοδίκαια και αυτονόητα επαναλαμβάνονται και εντάσσονται στη Συλλογική Σύμβαση που συνυπεγράφη μεταξύ ΠΦΣ και ΕΟΠΥΥ στις 1 Νοεμβρίου 2011, καθόσον οι Νόμοι υπερβαίνουν σε νομική ισχύ των κάθε είδους Συλλογικών Συμβάσεων),

αμφότερα αποτελούν ευθείες παραβάσεις τη Νομοθεσίας και κατ’ επέκταση ευθεία παραβίαση της Συλλογικής Σύμβασης (αντισυμβατική συμπεριφορά και παραβίαση των όρων της Συλλογικής Σύμβασης) από τη μεριά του ΕΟΠΥΥ και σε βάρος των φαρμακείων μας,

και εξώθησαν τα φαρμακεία μας και εμάς, λόγω αιφνίδιας και δι’ ανωτέρω βίας μεταβολής των συνθηκών στα οποία μας υπέβαλε ο ΕΟΠΥΥ με δική του υπαιτιότητα:

 

α) στην αδυναμία να έχουμε πια χρήματα για να αγοράζουμε εκ νέου φάρμακα για να χορηγούμε στους ασθενείς μας, κατ’ επέκταση λοιπόν

β) στην αδυναμία να εκτελέσουμε συνταγές, καθώς και

γ) στην αδυναμία να υπάρχουν πια ή να βρίσκονται τα χρήματα για να καλύψουμε τις δικές μας προηγούμενες οφειλές προς τους προμηθευτές φαρμάκων (αποθήκες-εταιρείες) κάτι που μας εκθέτει σε σοβαρούς προσωπικούς κινδύνους να εμπλακούμε σε δικαστικές περιπέτειες με τις τράπεζες και με διαδικασίες κατασχέσεων (λόγω ληξιπρόθεσμων οφειλών από επιταγές ή άλλα χρεόγραφα με τα οποία αγοράζουμε φάρμακα), και που ήδη έχει αρχίσει να συμβαίνει και έχει προκαλέσει το κλείσιμο και την πτώχευση φαρμακείων και απειλεί να στείλει στην ανεργία χιλιάδες από εμάς,

τραγική κατάσταση που μας καθιστά ανίκανους εκ των πραγμάτων να ανταποκριθούμε στις ανάγκες των ασθενών μας έτσι όπως έχουν ανάγκη και να καταντήσουμε να κοιτάμε απελπισμένοι να εκτυλίσσεται μπροστά στα μάτια μας μια, θα το περιέγραφα, εν δυνάμει ανθρωπιστική κρίση, αδύναμοι και εντελώς παροπλισμένοι να μπορούμε να παρέμβουμε και να κάνουμε κάτι για αυτό!

Είμαι βέβαιος ότι γνωρίζετε και εσείς πολύ καλά την παραπάνω κατάσταση καθώς αυτή τη βιώνουμε πλέον όλοι οι φαρμακοποιοί σε όλη την Ελλάδα.

Επειδή και εγώ σαν μέλος της διοίκησης του Φαρμακευτικού Συλλόγου Αττικής και έχοντας απόλυτη εμπιστοσύνη προς εσάς, με πόνο ψυχής σας κάνω ανθρώπινη έκκληση να κάνουμε ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατόν σαν κλάδος ώστε να πιέσουμε την Πολιτεία να μας χρηματοδοτήσει επαρκώς στο σύνολο της οφειλής του προς εμάς, τόσο για το 2011 όσο και για το 2012 και όχι τμηματικά ή καθόλου όπως τώρα, για να μπορέσουν τα φαρμακεία μας να απαλλαχθούν από τα δικά τους χρέη και ξαναλειτουργήσουν κανονικά όπως πριν, αλλά και να πάρουν τα χρήματα που είναι απαραίτητα για να ξαναρχίσουν να παραγγέλνουν/αγοράζουν φάρμακα για να χορηγούν στους ασθενείς που δυστυχώς πολλοί από αυτούς θα είναι άρρωστοι και στο μέλλον και θα χρειάζονται και τότε τα φάρμακά τους, ειδικά στις ημέρες μας που, μαζί με όλα τα άλλα βάσανα, η πίστωση που μας δίνουν οι προμηθευτές μας τείνει να μηδενιστεί (πολλοί ζητούν μετρητοίς ή πληρωμή μπροστά για να μας δώσουν φάρμακα), κάτι που επιδεινώνει ακόμα περισσότερο την παραπάνω κατάσταση.

Είναι θέμα υπέρτατου Δημοσίου Συμφέροντος! Και θα ήθελα να μου συγχωρεθεί το ότι γνωρίζω ότι ήδη κάνουμε ό,τι μπορούμε για να βοηθήσουμε τον κόσμο, αλλά η απελπισία μου με οδηγεί να αισθάνομαι βαθύτατα θλιμμένος και στα όρια της κατάθλιψης, και να μην γνωρίζω πια πού να στραφώ για να μοιραστώ την αγωνία μου! Να αισθάνομαι δηλαδή ένα πλήρες ανθρώπινο και επιστημονικό αδιέξοδο!

Επίσης, θα ήθελα να σας ρωτήσω πώς θα τα καταφέρουμε να λειτουργήσουμε και για το υπόλοιπο 2012 και να εξυπηρετήσουμε τους ασθενείς μας, ακόμα και αν με κάποιο τρόπο βρεθεί λύση στο σημερινό αδιέξοδο,

όταν ξέρουμε από τώρα ότι οι ασφαλιστικοί φορείς όπως και ο ΕΟΠΥΥ:

α) έχουν χάσει ήδη μια περιουσία από τα αποθεματικά τους λόγω του «κουρέματος» στα οποία τα υπέβαλε με Νόμο η προηγούμενη Κυβέρνηση, αποστερώντας τους με τεχνητό τρόπο σχεδόν το 70% της περιουσίας τους (αν δεν απατώμαι) και των αποταμιεύσεων από εισφορές που εκατομμύρια συμπατριώτες μας για χρόνια ολόκληρα με θυσίες πλήρωναν για να έχουν ένα μαζεμένη κι προπληρωμένη μια ασφάλεια για τα γηρατειά και για μια ώρα ανάγκης, τεχνητή αποστέρηση/απώλεια ζωτικών περιουσιακών στοιχείων που έχει υπολογιστεί στο ιλιγγιώδες ποσό των 12 δις ευρώ (!)

β) χάνουν την ίδια ώρα κάθε μήνα τεράστια χρηματικά ποσά σε έσοδα λόγω της αύξησης της ανεργίας αλλά και των ανασφάλιστων καινοφανών μορφών εργασίας, που μειώνουν ραγδαία την εισροή χρημάτων από εισφορές, και

γ) ήδη και πριν από τα παραπάνω δύο ο ΕΟΠΥΥ ξεκίνησε να λειτουργεί τον Νοέμβριο του 2011 με αρχικό προϋπολογισμό που φαινόταν εξαιρετικά αμφίβολο αν θα ήταν αρκετός στο σκέλος των εσόδων για να καλύψει τις ανάγκες υγείας και φαρμάκων για το 2012 και μάλιστα ακόμα και αυτός ο αρχικός ανεπαρκής προϋπολογισμός «κουρεύτηκε» εκ των υστέρων ακόμα περισσότερο με τον Ν. 4051/2012 (άρθρο 2, παρ. 6, εδάφ. Θ) κατά 500 ολόκληρα εκατομμύρια ακόμα και αν δεν συνέβαινε τίποτα από τα (α) και (β), πόσο μάλλον τώρα που συνέβησαν,

γεγονότα που αφήνουν να φανεί ότι όποια και αν είναι η έκβαση της σημερινής κρίσης στα φάρμακα,

οπωσδήποτε θα συναντήσουμε στον δρόμο μας μέσα στο 2012 και άλλη τέτοια ισοδύναμη, ή ίσως και χειρότερη και ίσως και περισσότερες από μία, κρίση αδυναμίας κάλυψης της φαρμακευτικής περίθαλψης των ασθενών μας σε όλη την Ελλάδα;

 

Τι θα απογίνουν οι ασθενείς μας και εμείς σε μία τέτοια προοπτική;

Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων για όλα όσα κάνετε και κάνουμε όλοι μαζί για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε τους ασθενείς μας και τις δικές μας οικογένειες να επιβιώσουν και θα ήθελα την τοποθέτησή σας επί της έκκλησης-ερώτησης που σας απευθύνω”.