Εκατομμύρια ασθενείς δεν εμπιστεύονται τα φάρμακα για την οστεοπόρωση

Εκατομμύρια Αμερικανοί φοβούμενοι τις παρενέργειες των φαρμάκων για την οστεοπόρωση δεν λαμβάνουν τα εν λόγω φάρμακα κινδυνεύοντας έτσι να υποστούν κατάγματα απειλητικά για τη ζωή τους. Οι ειδικοί τονίζουν πως οι σοβαρές παρενέργειες πάντως είναι εξαιρετικά σπάνιες.

Η χρήση των πιο συχνά συνταγογραφημένων φαρμάκων οστεοπόρωσης μειώθηκε κατά 50% από το 2008 έως 2012, σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη, και οι γιατροί λένε ότι η ανοδική τάση του φαινομένου συνεχίζεται.

Όπως γράφουν οι «New York Times», οι αναφορές ότι τα φάρμακα μπορεί να προκαλέσουν σήψη των γνάθων και απότομο σπάσιμο των μηριαίων οστών στα δύο έχουν συγκλονίσει πολλούς ασθενείς, οι οποίοι υποφέρουν από οστεοπόρωση τόσο πολύ ώστε να λένε ότι θα προτιμούσαν να διακινδυνεύσουν παρά να πάρουν τα συγκεκριμένα φάρμακα.

Τον προηγούμενο μήνα, τρεις επαγγελματικοί οργανισμοί εξέδωσαν επείγουσες οδηγίες προς του γιατρούς να είναι πιο επιθετικοί με την θεραπεία των ασθενών σε προχωρημένο στάδιο και προς τους ασθενείς να είναι καλά ενημερωμένοι αναφορικά με την ανάγκη τους για θεραπεία. Πρόκειται για το «Εθνικό Ιδρυμα Οστεοπόρωσης», την «Εθνική Συμμαχία για την Υγεία των Οστών» και την «Κοινωνία Αμερικανών για την Ερευνα στα Οστά και τα Μεταλλικά Στοιχεία».

Οι οδηγίες δόθηκαν μετά τον σάλο που προκλήθηκε από τα πρόσφατα άρθρα σε ιατρικά περιοδικά, τα οποία τεκμηριώνουν και προβληματίζονται έντονα για την εγκατάλειψη των παραδοσιακών φαρμάκων για την οστεοπόρωση από τους ασθενείς. Αλλά, οι ειδικοί επί της οστεοπόρωσης φοβούνται ότι οι προσπάθειές τους πολύ λίγο θα αλλάξουν τα μυαλά των ασθενών.

«Το 19% των ασθενών όταν τους λες να ξεκινήσουν την χρήση κάποιων από αυτά τα φάρμακα, δεν θα το κάνουν», δήλωσε στους «Times» ο Δρ Πολ Μίλερ, διευθυντής του «Κέντρου για την Ερευνα των Οστών» του Κολοράντο. «Το 19% όσων κάνουν χρήση αυτών των φαρμάκων επιθυμούν να τα εγκαταλείψουν. Ο παράγοντας του φόβου είναι τεράστιος», συνέχισε. Οι μισοί από αυτούς που ξεκινάνε την χρήση των φαρμάκων πρόκειται να τα σταματήσουν εντός 12 μηνών.

Ακόμα και ασθενείς οι οποίοι μόλις έσπασαν ένα ισχίο, το οποίο αυτόματα αυξάνει κατακόρυφα τις πιθανότητες να σπάσει και άλλο ισχίο, τα αρνούνται πεισματικά. Το 2011, μόνο το 20 τοις εκατό των ασθενών που έλαβαν εξιτήριο από το νοσοκομείο με ένα σπασμένο ισχίο είχαν λάβει συνταγογράφηση για ένα από αυτά τα φάρμακα, όταν το 2002 αυτό το ποσοστό ήταν στο 50%.

Δεν υπάρχει αμφισβήτηση ότι τα κατάγματα που προκαλούνται από εύθραυστα οστά είναι ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα, ειδικά για τις γυναίκες. Μία 50χρονη γυναίκα έχει 50% πιθανότητες να πάθει κάταγμα λόγω οστεοπόρωσης στα επόμενα χρόνια.

Τα φάρμακα, τα οποία προορίζονται να τα ξεκινήσει κανείς όταν η οστική πυκνότητα είναι πολύ χαμηλή και άρα είναι μεγάλη η πιθανότητα ενός κατάγματος, μπορούν να μειώσουν τον κίνδυνο αυτό κατά το ήμισυ, όπως δείχνουν οι μελέτες.

Αλλά για πολλούς, μικρή σημασία έχει ότι οι τρομακτικές παρενέργειες των φαρμάκων είναι εξαιρετικά σπάνιες. Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι 10 έως 40 ανά 100.000 ασθενείς με οστεοπόρωση, οι οποίοι λαμβάνουν τα φάρμακα, έχουν υποστεί σπάσιμο των μηριαίων οστών. Λιγότεροι από ένας στους 100.000 αντιμετώπισαν το πρόβλημα με την σήψη της γνάθου.