«Δημοσιογράφοι ή φορτηγατζήδες;», του Τάκη Χονδρογιάννη

«Φαρμακοποιοί ή φορτηγατζήδες;» του Αντώνη Καρακούση (Το Βήμα, 25/1/2011) 

Καθρέφτισμα ενός άρθρου

«Δημοσιογράφοι ή φορτηγατζήδες;» του Τάκη Χονδρογιάννη (Φαρμακευτικός Κόσμος, 25/1/2011)

"Οι τηλεοπτικοί «ήρωες» των τελευταίων ημερών είναι οι φαρμακοποιοί.

"Οι «ήρωες» των τελευταίων ημερών είναι οι δημοσιογράφοι.

Ωρύονται όλη τη μέρα στα τηλεοπτικά δίκτυα, φωνάζουν ότι πλήττονται, υποστηρίζουν ότι με το άνοιγμα του επαγγέλματος θα χαθούν τα μικρά φαρμακεία, αλλά το χειρότερο είναι ότι τα κλείνουν επιδεικτικά οι ίδιοι, αφήνοντας καταχείμωνο, σε εποχή έξαρσης των ιώσεων και της γρίπης, τον κόσμο εκτεθειμένο να τουρτουρίζει σε ατέλειωτες ουρές, για το απλούστερο αντιβιοτικό ή αναλγητικό.

Ωρύονται όλη τη μέρα στις εφημερίδες, φωνάζουν ότι πλήττεται ο κοινωνικός ιστός, υποστηρίζουν ότι με το άνοιγμα του φαρμακευτικού επαγγέλματος θα ανθίσει η φαρμακευτική περίθαλψη, θα σωθούν τα χειμαζόμενα ασφαλιστικά ταμεία, αλλά το χειρότερο είναι ότι γράφουν επιδεικτικά άρθρα κατά συρροή οι ίδιοι και οι ίδιοι, αφήνοντας τόσο μα τόσο γυμνά τα κίνητρα τους και τις καταφανείς σκοπιμότητες και υστεροβουλίες των εκδοτών τους.

Σε εποχή έξαρσης των ιώσεων και της γρίπης, παρατήρησα τον γνωστό δημοσιογράφο του «Βήματος» Αντώνη Καρακούση εκτεθειμένο να τουρτουρίζει, καταχείμωνο σε ατέλειωτη ουρά εφημερεύοντος φαρμακείου -εξαιτίας της απεργίας των πλουσίων φαρμακοποιών- για το απλούστερο αντιβιοτικό ή και αναλγητικό.

Και δεν φθάνει αυτό, απαιτούν από τους ασφαλισμένους να πληρώνουν το ακριβές αντίτιμο των φαρμάκων και να εισπράττουν εκείνοι από τα Ταμεία τους την προσφερόμενη κάλυψη. Και βεβαίως επιμένουν στις κινητοποιήσεις τους, τις κλιμακώνουν ερχόμενοι σε πλήρη αντίθεση με την κοινωνία.

Και να μη φθάνει αυτό. Να αναγκάζεται να πληρώσει το ακριβές αντίτιμο των φαρμάκων του, αναγκαζόμενος να εισπράξει εκείνος από το ασφαλιστικό του ταμείο την προσφερόμενη κάλυψη. Μάτωσε η ψυχή μου. Το ασφαλιστικό του ταμείο είναι το μόνο που έχει εξαιρεθεί από τις ρυθμίσεις του νέου ασφαλιστικού (δραστικές περικοπές συντάξεων, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, κτλ., κτλ). Το αναξιοπαθές ασφαλιστικό του ταμείο – προσπορίζεται δεκάδες δισεκατομμύρια το χρόνο από την είσπραξη του αγγελιοσήμου (20% της αξίας κάθε διαφήμισης που δημοσιεύεται στον έντυπο ή ηλεκτρονικό τύπο). Πώς θα γεράσει αυτός ο άνθρωπος, αναρωτήθηκα.

Η στάση τους είναι απολύτως συντεχνιακή, το βιλαέτι τους θέλουν να κρατήσουν, δεν νοιάζονται για τίποτε άλλο και βεβαίως δεν αναγνωρίζουν το απλούστερο, ότι τα προηγούμενα χρόνια συμμετείχαν συστηματικά και οργανωμένα στη λεηλασία των ασφαλιστικών ταμείων.

Η στάση τους είναι απολύτως συντεχνιακή, το βιλαέτι τους θέλουν να κρατήσουν, δεν νοιάζονται για τίποτε άλλο και βεβαίως δεν αναγνωρίζουν το απλούστερο, ότι τα προηγούμενα χρόνια συμμετείχαν συστηματικά και οργανωμένα -μέσα από την απόκρυψη της αλήθειας ή τη «μισή αλήθεια»- στη λεηλασία του δημοσίου χρήματος και την πτώχευση της χώρας από ένα πολιτικοοικονομικό σύμπλεγμα απατεώνων πολιτικών και κερδοσκόπων μεγαλοεπιχειρηματιών.

Αποδεδειγμένα πια η μεγάλη μάζα των φαρμακοποιών είχε ρόλο στην προκλητική υπερκατανάλωση φαρμάκων, συνεργάστηκε αρμονικά με τους υπερσυνταγογράφους γιατρούς, απήλαυσε προμήθειες και άλλες παροχές από τις πολυεθνικές φαρμακευτικές εταιρείες και τους εγχώριους αντιπροσώπους και βεβαίως αισχροκερδούσε με ένα αγαθό κοινωνικό που συνδέεται με την υγεία του ελληνικού λαού.

Αποδεδειγμένα πια η μεγάλη μάζα των δημοσιογράφων είχε ρόλο και στο ξεσκέπασμα του ρόλου του Δ.Ν.Τ. και της Διεθνούς Τράπεζας, συνεργάστηκε αρμονικά με τους κυβερνητικούς «εξυγιαντές» της δημόσιας ζωής, απήλαυσε «ηθικές» προμήθειες και άλλες πνευματικές παροχές από τους ευεργετημένους εκμεταλλευτές του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και βεβαίως τα έντυπα στα οποία εργάζονται αισχροκέρδησαν –εκμεταλλευόμενες τον πακτωλό του δημοσίου χρήματος από τις κρατικές διαφημίσεις - με ένα αγαθό κοινωνικό, αυτό που συνδέεται με την ανεξάρτητη και τίμια πληροφόρηση του ελληνικού λαού.

Θα περίμενε κανείς από έναν κλάδο κατά κοινή ομολογία πλούσιο, που επί δεκαετίες απήλαυσε εισοδήματα, να κατανοήσει τις ιδιαίτερες συνθήκες της χώρας, να σεβασθεί τις θυσίες όλων των άλλων και ιδιαιτέρως των ασθενέστερων τάξεων και έστω να κατεβάσει τον πήχη των διεκδικήσεων.

Θα περίμενε κανείς από έναν κλάδο κατά κοινή ομολογία πλούσιο, που επί δεκαετίες απήλαυσε εισοδήματα, να κατανοήσει τις ιδιαίτερες συνθήκες της χώρας, να σεβαστεί τις θυσίες όλων των άλλων (η λαίλαπα του ΔΝΤ πέρασε χωρίς να τους ακουμπήσει) και ιδιαιτέρως των ασθενέστερων τάξεων και να τους υποστηρίζει ανεβάζοντας τον πήχη των διεκδικήσεων.

Είναι μορφωμένοι άνθρωποι οι φαρμακοποιοί, έχουν τη γνώση, είναι σε θέση να αξιολογήσουν την κατάσταση και τη θέση της χώρας, οι ίδιοι λογικά θα έπρεπε να συνδράμουν τον ελληνικό λαό, αντί να του επιτίθενται με συντεχνιακό πάθος.

Είναι μορφωμένοι άνθρωποι οι δημοσιογράφοι, έχουν τη γνώση, είναι σε θέση να αξιολογήσουν την κατάσταση και τη θέση της χώρας, οι ίδιοι λογικά θα έπρεπε να συνδράμουν τον ελληνικό λαό, αντί να του επιτίθενται με συντεχνιακό πάθος.

Ίσως δεν το αντιλαμβάνονται, αλλά προκαλούν αλγεινή εντύπωση οι εκπρόσωποί τους.

Ίσως δεν το αντιλαμβάνονται, αλλά προκαλούν αλγεινή εντύπωση οι εκπρόσωποί τους.

Εκείνος ο ηγέτης του κλάδου στον Πειραιά, που υιοθέτησε την πιο σκληρή γραμμή και χτυπιέται υπερασπιζόμενος τα «δίκαια» του σιναφιού, που υποτίθεται απειλείται από την απελευθέρωση του κλειστού και προστατευμένου κατά γενική ομολογία επαγγέλματος, είχε πριν από λίγα χρόνια διατελέσει υποδιοικητής του ΙΚΑ, χωρίς να έχει περάσει ποτέ από το μυαλό του ότι μπορεί να υπάρχει ασυμβίβαστο ανάμεσα στην ιδιότητα του φαρμακοποιού και του υποδιοικητή του μεγαλύτερου ασφαλιστικού οργανισμού της χώρας.

Εκείνος ο ηγέτης του κλάδου στον Δ.Ο.Λ., που υιοθέτησε την πιο σκληρή γραμμή και χτυπιέται υπερασπιζόμενος τα «δίκαια» του σιναφιού, που υποτίθεται απειλείται -όπως και όλος ο λαός- από τους περιορισμούς του κλειστού και προστατευμένου κατά γενική ομολογία επαγγέλματος του φαρμακοποιού, είχε πριν από λίγα χρόνια περάσει όλα τα κλιμάκια της διευθυντικής ιεραρχίας της «Καθημερινής», χωρίς να έχει περάσει ποτέ από το μυαλό του ότι μπορεί να υπάρχει ασυμβίβαστο ανάμεσα στην ιδιότητα του μεγαλοδημοσιογράφου και αυτή του δημόσιου κριτή και επιτιμητή όλων των μικρών ή μεγάλων θυμάτων της τρόικα και του Δ.Ν.Τ.

Οφείλουν οι φαρμακοποιοί πιο ώριμη στάση από τους εκπροσώπους τους. Ο συντεχνιασμός δεν ταιριάζει σε επιστήμονες που παρέχουν κοινωνικές υπηρεσίες. Ίσως να ταιριάζει στους μεταφορείς, αλλά υποθέτουμε ότι θα εξοργισθούν αν κανείς τους πει φορτηγατζήδες".

Οφείλουν οι δημοσιογράφοι πιο ώριμη στάση από τους εκπροσώπους τους. Ο συντεχνιασμός δεν ταιριάζει σε επιστήμονες που παρέχουν κοινωνικές υπηρεσίες. Ίσως να ταιριάζει στους μεταφορείς, αλλά υποθέτουμε ότι θα εξοργισθούν αν κανείς τους πει φορτηγατζήδες".