«Δεν πληρώνω... δεν πληρώνω», του Σ. Σπαντιδάκη

Από το site ΡΕΘΥΜΝΟ GOODnet.gr (27/1/2011):

Η τελευταία ογκούμενη αντίδραση των πολιτών απέναντι στην πρακτική της άκρατης και μανιώδους προσπάθειας του κράτους, να μαζέψει πόρους από την αγορά για να διασωθεί το ίδιο από την κατάρρευση, έχει πάρει λοιμική διάσταση.

Όλα αυξάνονται: το ΦΠΑ, οι φόροι, οι κρατήσεις, τα τέλη, τα διόδια , τα καύσιμα, η ΔΕΗ, το νερό, το κόμιστρο κλπ.

Συγχρόνως η κυβέρνηση παίρνει εκβιαστικά μέτρα, με το κόλπο των περαιώσεων, των προκαταβολών και των έκτακτων εισφορών και συγχρόνως αρνείται να διευθετήσει υποχρεώσεις της, προς τους διάφορους προμηθευτές του δημοσίου. Έχουν λησμονηθεί σε βαθειά συρτάρια τα τιμολόγια και ουδείς ενδιαφέρεται να τα κοιτάξει. Η γραφειοκρατία, εν προκειμένω, χρησιμοποιείται σαν πρόφαση για να δικαιολογηθεί η σκοπούμενη αναβολή εκταμίευσης κάποιου ποσού, που θα διευκολύνει τον πιστωτή να διευθετήσει, έστω τα έξοδά του και να μπορέσει να επιβιώσει, σε ένα παγωμένο επιχειρηματικό περιβάλλον.

Η εντολή είναι σαφής από μεριά του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης: Μην πληρώνετε, ξεχάστε τι χρωστάμε, αλλά παράλληλα προκαλείτε σύγχυση στον κόσμο με κατά καιρούς κορώνες, για διαφθορά και συναλλαγή, για υπερτιμολογήσεις και μίζες και τα τοιαύτα. Συναλλαγές, υπερτιμολογήσεις και μίζες οι οποίες αναμφίβολα υπάρχουν, δεν γίνονται ουσιαστικές προσπάθειες να αποκαλυφθούν και να πάρουν τον δρόμο της δικαιοσύνης, αλλά απλώς επιδερμικά αναφέρονται, προκειμένου ο πολίτης να βρίσκεται σε λήθαργο και να ζει σε ένα περιβάλλον αβεβαιότητας, λησμονώντας να αντιδράσει.

Στην περίπτωση των φαρμακοποιών η κυβέρνηση έχει προχωρήσει και σε άλλα τερτίπια, που έχει μεγάλο ενδιαφέρον, κανείς να αναφέρει.

Χρησιμοποιεί την ίδια λογική του θολού τοπίου προκειμένου να αποκοιμίσει τους πολίτες, να μεταφέρει την ευθύνη για το μπάχαλο που υπάρχει και στον χώρο φαρμάκου, στον φαρμακοποιό και έτσι να περάσει νομοσχέδιο στην βουλή που ουσιαστικά να φορτώνει όλο το κόστος της δαπάνης στο φαρμακείο, εξουθενώνοντάς το και έτσι χωρίς πολιτικό κόστος, να το κλείσει και στη θέση του τι;

Επιχειρεί κατ' αρχήν να απαξιώσει το φαρμακείο στα μάτια του πολίτη, χαρακτηρίζοντάς το σαν απλό μεταπρατικό κατάστημα που εμπορεύεται φάρμακα και συγχρόνως μιλά για εφημερίες και διανυκτερεύσεις για τις οποίες ουδείς πληρώνει τίποτε.

Χαρακτηρίζει επίσης το φαρμακείο μπακάλικο, υπογράφει συμβάσεις συνεργασίας με αυτό, επιβάλει μέτρα που έχουν να κάνουν με την ορθή και ασφαλή διαδικασία διάθεσης του φαρμάκου στον πολίτη και παράλληλα να μεριμνεί για την διεκπεραίωση μιας ογκωδέστατης γραφειοκρατίας πριν την διαδικασία της τιμολόγησης, συγχρόνως δε περιλαμβάνει άρθρο στο νομοσχέδιο με το οποίο δίδει το δικαίωμα στο Ασφαλιστικό Ταμείο να εξοφλεί μερικώς τα τιμολόγια, χωρίς αυτό σαν διαδικασία να είναι αντισυμβατικό!!!

Επισημαίνει την αναγκαιότητα να περιοριστεί ο αριθμός των φαρμακείων, εξηγεί πως θα πρέπει αυτά να είναι διασπαρμένα σε όλη την επικράτεια, για να εξυπηρετείται ο πολίτης (ενώ συνεχίζει να τα χαρακτηρίζει σαν απλά μεταπρατικά καταστήματα) και παράλληλα νομοθετεί να υπερδιπλασιαστούν αυτά, κατ' αποκλειστικότητα στα κέντρα των πόλεων και των μεγάλων δήμων.

Επί πλέον των παραπάνω, νομοθετεί εκπτώσεις προς τα ασφαλιστικά ταμεία από τα φαρμακεία, μετά από διαπραγμάτευση, ενώ παράλληλα με έξυπνο τρόπο διογκώνει το ποσό αυτό της έκπτωσης παρακρατώντας το 30 % του περιθωρίου κέρδους των Συνεταιρισμών (από 7,8 % γίνεται 5,4% ), δίδοντάς το αυτό πίσω στην βιομηχανία, η οποία παρά το ότι νομοθετικά είναι υποχρεωμένη να επιστρέψει στο κράτος μέρος των κερδών της, δεν το έκανε.

Τέλος, υποχρεώνει τους φαρμακοποιούς, οι οποίοι νομικά υποχρεούνται να είναι πίσω από τον πάγκο του φαρμακείου καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας, να είναι επί 12ωρο κάθε ημέρα, επί πλέον των εφημεριών και διανυκτερεύσεων, επί ποδός και επί πλέον να πρέπει να αντιμετωπίσουν την επιβάρυνση του κόστους των υπερωριών προς τους εργαζομένους στα φαρμακεία.

Με την πρόφαση, για την σωστή εξυπηρέτηση του πολίτη και χωρίς να δικαιολογεί γιατί οι δημόσιες υπηρεσίες εξυπηρετούν τον πολίτη ελάχιστες ώρες την ημέρα και αδιαφορούν για τις ουρές και τις καθυστερήσεις, η κυβέρνηση εξαντλεί τους λογαριασμούς της με τα φαρμακεία και παράλληλα τα έχει καλά με την Τρόικα, το μνημόνιο, τους ισχυρούς ιδιώτες που θέλουν να μπουν στο χώρο του φαρμακείου, αλλά και με τον ταλαιπωρημένο πολίτη.

Έχουμε λοιπόν μια κυβέρνηση η οποία «δεν πληρώνει… δεν πληρώνει», δεν παρέχει υπηρεσίες, δεν εξυπηρετεί τον πολίτη και παράλληλα δεν ακουμπά τους προσφιλείς συνομιλητές της, ενώ δημιουργεί προπετάσματα καπνού με σκάνδαλα και συναλλαγές, που βλέπει αλλά δεν βλέπει και πυροβολεί προς την κατεύθυνση των αδυνάτων με πυρά πραγματικά, ενώ προς την μεριά των πραγματικών ενόχων υπάρχουν απλές εκπυρσοκροτήσεις χωρίς βλήματα.

Ο κόμπος όμως έφτασε στο χτένι και ο πολίτης φαρμακοποιός, ο φαρμακοποιός της γειτονιάς και του κόσμου «δεν πληρώνει… δεν πληρώνει» άλλο και απεργεί, καλεί δε την κυβέρνηση να αποκαλύψει τους προσφιλείς συνομιλητές της, οι οποίοι προφανώς δεν είναι οι νέοι φαρμακοποιοί που θέλουν να ανοίξουν φαρμακείο, αλλά οι φίλοι της με τις μεγάλες τσέπες και τα χρηματιστηριακά κεφάλαια.

Σήφης Σπαντιδάκης