Δείτε το τραγούδι αλλιώς από την οικογένεια της VICAN

Τη Vican, τη γνωστή εταιρεία παραφαρμακευτικών προϊόντων, δεν πρέπει να υπάρχει φαρμακοποιός που να μη τη γνωρίζει. Λιγότεροι ίσως γνωρίζουν ότι ιδιοκτήτες της είναι η οικογένεια Αναγνωστάκη, ο ιδρυτής της και σήμερα πρόεδρος του Δ.Σ. Νίκος και τα παιδιά του, ο Αντώνης, εκτελεστικός αντιπρόεδρος, και η Μαρία, διευθύντρια του marketing. Ελάχιστοι όμως από εμάς ξέρουν ότι στην οικογένεια Αναγνωστάκη ανήκει και το music group «όγδοο», ένας μουσικός οργανισμός που έχει κερδίσει την εκτίμηση των ανθρώπων που ασχολούνται με το ποιοτικό ελληνικό τραγούδι.

Με σκοπό να σας γνωρίσουμε λοιπόν το «όγδοο», μιλήσαμε με τον Διευθύνοντα Σύμβουλό του, τον Αντώνη Αναγνωστάκη. Είναι ο Αντώνης ένας νέος άνθρωπος με ποιότητα, μετροέπεια, φυσική ευγένεια και ένα ωραίο χαμόγελο που σου φτιάχνει τη μέρα, πολύ καλό μυαλό, διάθεση να δημιουργεί και να αλλάζει τα πράγματα, και φυσικά, ιδιαίτερη -ευδιάκριτη εδώ η εκ πατρός γενετική προδιάθεση- καλλιτεχνική ευαισθησία.

Ο Αντώνης Αναγνωστάκης με τον πατέρα του Νίκο

Ήρθε ο καιρός, Αντώνη, να συστήσουμε στο φαρμακευτικό χώρο (όπου είναι ήδη γνωστή) την οικογένεια Αναγνωστάκη για μια άλλη ενασχόληση… Αλήθεια, πώς συμβιβάζετε το «όγδοο» με τη Vican, δύο οργανισμούς με τελείως διαφορετικές δραστηριότητες;

Αυτό που λέω εγώ είναι ότι δεν έχουμε χάσει τον προσανατολισμό μας. Η υγεία, έτσι κι αλλιώς, ήταν και είναι πάντα ο στόχος μας. Η Vican ασχολείται με την υγεία του σώματος, ενώ το «όγδοο» με την υγεία της ψυχής!

Αυτό το άνοιγμα για την πλήρη «ψυχοσωματική κάλυψη» πότε έγινε, ποιος το εμπνεύσθηκε, ποιος έκανε το πρώτο βήμα;

Η Vican, όπως γνωρίζετε, υπάρχει από το 1976. Η ιδέα ήταν του πατέρα μου, που ήταν και είναι λάτρης του καλού ελληνικού τραγουδιού και από τα νεανικά του χρόνια ασχολήθηκε ερασιτεχνικά με το χώρο και τους ανθρώπους του. Η ιδέα λοιπόν αυτή έκανε ένα αβέβαιο βήμα πραγμάτωσης το 2005-2006, ενώ ενισχύθηκε το 2009 όταν και ξεκίνησε η κατάρρευση των εντύπων για το ελληνικό τραγούδι και «ελευθερώθηκε» δυναμικό που είχε την ανάλογη κατάρτιση και τη γνώση αυτού του κλάδου. Οριστικά ωρίμασε το 2010. Τότε η «έμμονη ιδέα» του πατέρα μου έγινε project και τελικά στις αρχές του 2011, πήρε σάρκα και οστά, με τη δημιουργία του site ogdoo.gr.

Δηλαδή, το music group «όγδοο» ξεκίνησε καταρχήν με το site ogdoo.gr. Πώς το σκεφτήκατε;

Θελήσαμε αρχικά να δημιουργήσουμε ένα μέσο που να υποστηρίζει το ελληνικό τραγούδι με τον τρόπο που εμείς θέλαμε: να αναδείχνουμε το παρελθόν και να προβάλλουμε το παρόν του, εκπαιδεύοντας το κοινό στην καλή και ποιοτική μουσική, αλλά και μελλοντικά να μπορούμε να σταθούμε δίπλα σε κάθε καλή προσπάθεια και σε όποιο σοβαρό καλλιτέχνη, ερμηνευτή, στιχουργό, συνθέτη, έμπαινε στο ελληνικό τραγούδι.

Μετά από 6 χρόνια παρουσίας, βρίσκεις θετικό τον απολογισμό του «ogdoo.gr»;

Νομίζω ότι σε μεγάλο βαθμό πετύχαμε το στόχο μας, κερδίζοντας παράλληλα ένα στοίχημα που βάλαμε στους εαυτούς μας, να ανατρέψουμε δηλαδή τα μέχρι τώρα δεδομένα στη μουσική δημοσιογραφία και έρευνα. Το κατορθώσαμε αυτό με την καθημερινή, πλούσια και έγκυρη ενημέρωση για τη μουσική, το πολιτισμό αλλά και σημαντικά κοινωνικά θέματα. Στηριχθήκαμε στην αρθρογραφία διακεκριμένων δημοσιογράφων, όπως ο Κώστας Μπαλαχούτης, ο οποίος είναι και ο διευθυντής του ogdoo.gr και ταυτόχρονα συγγραφέας, μουσικός παραγωγός, στιχουργός, μια ζωντανή εγκυκλοπαίδεια του ελληνικού τραγουδιού, ο Θανάσης Γιώγλου, ο Βαγγέλης Αρναουτάκης και πολλοί άλλοι. Συμπεριλάβαμε επίσης άρθρα σπουδαίων καλλιτεχνών, όπως ο Λευτέρης Παπαδόπουλος και ο Χρήστος Νικολόπουλος. Προσφέραμε επιπλέον στο κοινό μας βιντεοσκοπημένες συνεντεύξεις σπουδαίων καλλιτεχνών και μεγάλες αποκλειστικότητες.

Επιδοκιμάστηκε αυτή η προσπάθεια από το χώρο και το κοινό, στα οποία απευθύνεστε;

Το ogdoo.gr βρίσκεται συνεχώς σε μια ανοδική πορεία και σε νούμερα (τουλάχιστον 200.000 επισκέψεις κάθε μήνα, 35.000+ friends στο facebook) και σε καταξίωση. Ωστόσο, τα νούμερα για μας δεν λένε κάτι… Θα μπορούσαμε να τα φέρουμε πάρα πολύ γρήγορα και εύκολα δείχνοντας κουτσομπολιά ή βγάζοντας διάφορα «πυροτεχνήματα» ή ψεύτικα νέα. Ο δικός μας προσανατολισμός δεν είναι τα μεγάλα νούμερα αλλά η προσέλκυση ενός δυναμικού κοινού, με επίπεδο, με ποιότητα, που ξέρουμε ότι αν το τραβήξουμε, αν έρθει σε μας, δεν θα το χάσουμε ποτέ. Κι αυτό το χτίζουμε κάθε μέρα, με επιτυχία. Πλέον έχουμε καθιερωθεί και τολμώ να πω ότι είμαστε το καλύτερο και το μεγαλύτερο site για το ελληνικό τραγούδι.

Ξεκινήσατε λοιπόν με το site ogdoo.gr και συνεχίσατε, από ό,τι γνωρίζω, με τη δισκογραφία

Πραγματικά, η εταιρεία δραστηριοποιείται από το ξεκίνημά της με δισκογραφικές εκδόσεις ποιοτικών ηχογραφημάτων και δίσκων καταξιωμένων καλλιτεχνών. Έχουμε βγάλει ήδη τρεις δίσκους με ερμηνευτή τον Γιώργο Νταλάρα. Ο πρώτος δίσκος ήταν «Οι φωνές σ' αυτήν την πόλη», σε στίχους του πατέρα μου, μελοποιημένους από τον Αντρέα Κατσιγιάννη και ο πιο πρόσφατος είναι τα «Θαλασσινά Παλάτια», μαζί με τον συνθέτη και στιχουργό Βαγγέλη Κορακάκη. Ο πιο σημαντικός όμως για μας ήταν ο δεύτερος κατά σειρά, η «Αμίλητη Ιστορία» σε ποίηση της διακεκριμένης ακαδημαϊκού Ελένης Αρβελέρ & μουσική Νίκου Πλάτανου, μια έκδοση εντελώς ιδιαίτερη για το χαρτοφυλάκιο του «ογδόου». [...]

Πάνω: Ο Αντώνης Αναγνωστάκης με την Ελένη Αρβελέρ. Κάτω: Ο Αντώνης Αναγνωστάκης με τον Νίκο Πλάτανο και τον Γιώργο Νταλάρα.

Συνεργάζεστε και με άλλους καλλιτέχνες, εκτός από αυτούς που προανέφερες;

Φυσικά. Στους δισκογραφικούς μας καταλόγους υπάρχουν επίσης μεγάλα «ονόματα», όπως Μανώλης Μητσιάς, Δημήτρης Μπάσης, Γιώτα Νέγκα, Κώστας Καραφώτης, Ελένη Πέτα, Δημήτρης Μητσοτάκης, Γρηγόρης Κλιούμης, Χρήστος Θηβαίος αλλά και νεότεροι πολλά υποσχόμενοι καλλιτέχνες, όπως οι Μιρέλα Πάχου, η Δήμητρα Σταθοπούλου, Απόστολος Μόσιος και πολλοί άλλοι εξαιρετικοί μουσικοί.

Πέρα από το site και τη δισκογραφία, υπάρχει και κάποιος άλλος τομέας στο μουσικό κλάδο, με τον οποίο ασχολείστε;

Σήμερα ο καλλιτέχνης ξέρει ότι από τις ζωντανές εμφανίσεις του στο κοινό, από το live, έρχεται η πραγματική επικοινωνία και βγαίνει το μεροκάματο. Είναι λοιπόν μια πολύ σημαντική δραστηριότητα για μας να διοργανώνουμε live για τους καλλιτέχνες μας σε όλη την Ελλάδα, όπως πρόσφατα κάναμε με τον Γιώργο Νταλάρα και το Μίλτο Πασχαλίδη.

Εν τέλει ποιο είδος του ελληνικού τραγουδιού υπηρετείτε;

Ασχολούμαστε με οτιδήποτε θεωρούμε ότι είναι καλό και ποιοτικό, ότι έχει κάτι να πει στο δικό μας κοινό. Το κριτήριο δεν είναι το είδος, είναι η ποιότητα, γιατί οι ταμπέλες «έντεχνο», «λαϊκό» ουσιαστικά έχουν εκλείψει. Αν σκεφτεί, μάλιστα κανείς ότι το έντεχνο τραγούδι ξεκίνησε με τον «Επιτάφιο» του Θεοδωράκη και του Ρίτσου και σήμερα ο οιοσδήποτε που βγάζει ένα cd το βαφτίζει «έντεχνο», καταλαβαίνετε πόσο λάθος έχουν πάει τα πράγματα. Και το λαϊκό τραγούδι ακόμα, πριν από 15-20 χρόνια, είχε πολύ συγκεκριμένες καταβολές και νόρμες και σήμερα «λαϊκό» λέμε μέχρι και το pop, μέχρι και το σκυλάδικο.