Απάντηση του προέδρου του Φ.Σ.Θ. σε δημοσίευμα των «Νέων»

Απάντηση σε πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας «Τα Νέα» με τίτλο «Φαγοπότι με 89 φάρμακα» (11/03/2010) έδωσε ο πρόεδρος του Φαρμακευτικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης (Φ.Σ.Θ.)/Α’ αντιπρόεδρος του Π.Φ.Σ., Κυριάκος Θεοδοσιάδης.

Διαβάστε το άρθρο: «Φαγοπότι με 89 φάρμακα» (Τα Νέα, 11/03/2010)

Η απάντηση του κ. Θεοδοσιάδη:

«Σχετικά με το ρεπορτάζ της κ. Μάρθας Καϊτανίδη (ΤΑ ΝΕΑ 11/3/2010), έχω να επισημάνω τα ακόλουθα

1. Τα φαρμακεία δεν βάζουν κανένα «καπέλο» ούτε 30%, ούτε άλλου ύψους σε κανένα απολύτως φάρμακο. Τα φαρμακεία πωλούν διατιμημένο είδος, του οποίου η χονδρική και η λιανική τιμή καθορίζονται από το αρμόδιο Υπουργείο.

2. Ο ισχυρισμός ότι “η διάθεση των 89 φαρμάκων από τα φαρμακεία διογκώνει τη μαύρη τρύπα των Ασφαλιστικών Ταμείων τουλάχιστον κατά 120 εκατομμύρια ευρώ τον χρόνο” είναι τουλάχιστον αυθαίρετος, διότι ο συνολικός ετήσιος τζίρος των φαρμάκων αυτών είναι 100 εκατ. ευρώ.

3. Σύμφωνα με διάταξη νόμου του κ. Λοβέρδου, καθορίζεται ότι πλέον τα φάρμακα αυτά τα προμηθεύονται τα ιδιωτικά και τα Κρατικά φαρμακεία στην ίδια ακριβώς τιμή. Αυτό οδηγεί σε σημαντική σμίκρυνση του ανοίγματος μεταξύ λιανικής και νοσοκομειακής τιμής. Αυτό το μικρό άνοιγμα που απομένει, οφείλεται στο γεγονός ότι στη λιανική τιμή πώλησης από το ιδιωτικό φαρμακείο συμπεριλαμβάνονται ΦΠΑ και φόρος εισοδήματος, ενώ το νοσοκομειακό φαρμακείο δεν καταβάλλει ούτε ΦΠΑ ούτε φόρο εισοδήματος. Συμπερασματικά, με το νέο νόμο που είναι πλέον σε ισχύ και πρέπει να πιστωθεί στον κ. Λοβέρδο, η όποια μικρή διαφορά υπάρχει κατά τη διάθεση των φαρμάκων αυτών από το ιδιωτικό φαρμακείο, είναι αποκλειστικά φόροι που επιστρέφουν στο κράτος (επισυνάπτεται η σχετική ανάλυση).

4. Στο ρεπορτάζ επισημαίνεται ότι για το σενάριο διάθεσης των φαρμάκων αυτών υπάρχουν αντιδράσεις από την πλευρά των φαρμακευτικών εταιρειών. Στη φράση αυτή βρίσκεται το «ζουμί» της υπόθεσης. Κάθε καλόπιστος αναγνώστης εύλογα διερωτάται: γιατί αντιδρούν οι φαρμακευτικές εταιρείες; Θα έπρεπε λογικά να ευχαριστούν δημοσίως και καθημερινά τον κ. Λοβέρδο διότι διαθέτοντας τα φάρμακα αυτά μέσω των ιδιωτικών φαρμακείων, εισπράττουν το αντίτιμο εντός μηνός. Αντίθετα, διαθέτοντας τα φάρμακα αυτά μέσω των Νοσοκομείων, εισπράττουν το αντίτιμο μετά από πέντε έτη! Μήπως είναι αφελείς οι φαρμακοβιομήχανοι και προτιμούν την μετά πενταετία εξόφληση; Ή διαθέτοντας τα φάρμακα αυτά μέσω των Νοσοκομείων, πολλαπλασιάζουν τον όγκο πωλήσεών τους; ’λλη λογική εξήγηση δεν κατάφερα να εντοπίσω.

5. Τελειώνοντας, θέτω έναν ακόμη προβληματισμό. Πόσο εκτιμάται σε κόστος, σε χρόνο ή σε ταλαιπωρία η μετακίνηση από την περιφέρεια, τα νησιά κ.λπ. προς τα μεγάλα αστικά κέντρα, κάθε μήνα, όλων αυτών των συνανθρώπων μας που πάσχουν από πολύ σοβαρές ασθένειες (καρκίνος κ.λπ.), προκειμένου να προμηθευτούν τα φάρμακά τους από τα Νοσοκομεία; Διότι, εκτός από το χρήμα και το κόστος υπάρχει και ο άνθρωπος, ο πολύ σοβαρά ασθενής συνάνθρωπός μας. Αυτόν θα τον σκεφτεί κάποιος;»