Αφιέρωμα στον "Φαρμακέα"...

Επί 13 χρόνια (1990-2003) o Tάκης Κανακάρης σχολίαζε εµπνευσµένα, µε µοναδικό ύφος, µε χιούµορ, µε διάθεση σκωπτική, πολλές φορές αυτοσαρκαστική, την επαγγελµατική επικαιρότητα, από τις στήλες «Μεταξύ ιγδίου και κόπανου» και «Σχόλια», µε το ψευδώνυµο «Φαρµακεύς».

Ο Τάκης Κανακάρης δεν είναι πια μαζί μας, έφυγε ξαφνικά από τη ζωή στις 16 του Μάρτη.

Στη μνήμη του, ως ελάχιστο φόρο τιμής, αντί για τα – φτωχά έτσι και αλλιώς– επαγγελματικά νέα του σήμερα, ετοιμάσαμε και σας παρουσιάζουμε ένα μικρό αφιέρωμα του χθες, με λίγα μόνο από τα πιο αντιπροσωπευτικά σχόλια του «Φαρμακέα», που σε αρκετές περιπτώσεις μας δίνουν την αίσθηση ότι είναι… σαν να μην πέρασε μια μέρα…

Αύγουστος 1993

Τεστ αποτίμησης κυβερνητικού έργου…

Όχι, όχι! Δεν έχω καμία διάθεση αυτή τη στιγμή να κάνω εκτίμηση των 3 ½ χρόνων κυβερνητικού έργου για την υγεία ούτε να κάνω προβλέψεις για το μέλλον. Μπορώ όμως να σας δώσω ένα ερωτηματολόγιο και να κάνετε αυτή τη δουλειά μόνοι σας!

Ποια ήταν η πρώτη λέξη, φράση, βρυχηθμός κτλ. που σας ήρθε στο στόμα μόλις ακούσατε ότι παραιτήθηκε η κυβέρνηση;

α) Ουφ!
β) Ουστ!
γ) ’ι στον…
δ) ’ι…
ε) Βαριά κατάρα βουντού
στ) Όλα μαζί

Ποιον από τους παρακάτω πολιτικούς θωρείτε πιο σχετικό με τα ζητήματα φαρμάκου στην Ελλάδα;

α) Μομπούτου
β) Γέλτσιν
γ) Σιούφα
δ) Κλίντον

Ποιους από τους παρακάτω στίχους τραγουδάτε τελευταία στο μπάνιο;

α) Του χωρισμού η ώρα - ήρθε τώρα
β) Φύγε κι άσε με
γ) ’λα της διαβολάκο - τ’ αφεντικά της κόλασης σου σκάψανε το λάκκο…

Ποια πιστεύεις ότι θα είναι η πρώτη αντίδραση στην αναγγελία του εκλογικού αποτελέσματος;

α) Ωχ!
β) Όπα!!!
γ) Παναγιά μου!
δ) Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο να πυρποληθώ
ε) Έχω κλάψει… για πολλές γυναίκες έχω κλάψει…

Πιστεύετε ότι η νέα κυβέρνηση θα λύσει τα προβλήματα των φαρμακοποιών;

α) Τι;
β) Αμέεε!
γ) Οσονούπω!
δ) Αναφανδόν!
ε) Ανάσκελα!

Δεκέμβριος 1993

Υποθετική συνέντευξη με μια… δημοσιογράφο

- Κυρία μου, μήπως εκείνα τα υπαινικτικά σχόλια που δημοσιεύσατε στην εφημερίδα σας, ότι δηλαδή οι φαρμακοποιοί κάνουν μαύρη αγορά υπνωτικών φαρμάκων, δεν είναι απολύτως ακριβή;

- Τι να σας πω; Εμένα όπως μου τα είπαν έτσι τα έγραψα.

- Ναι, αλλά μήπως πρέπει να ελέγχετε καλύτερα την ακρίβεια των πληροφοριών σας; Θέλω να πω ότι μήπως αυτός που σας έδωσε την πληροφορία είχε λόγο να σας τα πει έτσι;

- Κοιτάξτε, εμένα η εφημερίδα μου προσφέρει στους αναγνώστες της αυτόν τον καιρό μια δεκάτομη εγκυκλοπαίδεια και πολλά πολλά άλλα δώρα. Επομένως δεν μπορώ να απογοητεύσω τους αναγνώστες της. Αν η λύση του φαρμακοποιού-μαυραγορίτη δε σας ικανοποιεί, την άλλη φορά μπορούμε να ανακαλύψουμε ένα φαρμακοποιό που να βασανίζει το παιδί του, ένα φαρμακοποιό σατανιστή ή ένα φαρμακοποιό ιδιοκτήτη νυκτερινού κέντρου που να κάνει εμπόριο ναρκωτικών… Θέλετε άλλη φορά να το ξανασυζητήσουμε;

Αύγουστος 1994

Το κουσούρι

Λοιπόν, ακούστε τώρα που είπα Δημόσιο τι θυμήθηκα. Ξέρω ένα συνταξιούχο φαρμακοποιό που έχει αποκτήσει το εξής βίτσιο: μόλις ξυπνήσει το πρωί, κατά τις 10-11 η ώρα (ωραίο, ε;), τηλεφωνεί κατευθείαν στο Δημόσιο.

- Συγνώμη, τι ημερομηνία πληρώνετε σήμερα;

Μόλις του απαντήσουν, κλείνει το τηλέφωνο και λέει:

-Χέ…κα!

Μετά γυρνάει στο άλλο πλευρό και συνεχίζει τον ύπνο του.

Λέτε στο τέλος να μας μείνει και κανένα τέτοιο κουσούρι;
Γι’ αυτό σου λέω, άσ’ το τηλέφωνο. ’μα είναι να πληρώσει, θα το μάθεις…
Σημασία τώρα έχει να φτάσεις μέχρι τη σύνταξη χωρίς να κλονιστεί η ψυχική σου υγεία…

Φεβρουάριος 1995

Τα χάλια μας

Χρόνια τώρα ακούμε τις ίδιες προτάσεις και διαβάζουμε τους ίδιους πίνακες. Όλες οι κυβερνήσεις των τελευταίων 15 – 20 χρόνων ασχολήθηκαν (εν παρενθέσει) με τις τιμές των φαρμάκων και τις συσχέτισαν με την οικονομική κατάσταση των ασφαλιστικών ταμείων.

Ούτε μια κυβέρνηση ούτε ένας υπουργός δε βγήκε να ομολογήσει ποτέ το πραγματικό πρόβλημα: ότι οι περισσότεροι ασφαλιστικοί οργανισμοί πάσχουν από κακοδιοίκηση, ότι το κράτος απομυζά τους πόρους τους, ότι σ’ έναν πληθυσμό που γερνάει χρειάζονται περισσότερα φάρμακα, ότι ένα πολιτισμένο κράτος οφείλει να ξοδεύει πολλά για την πρόληψη, ότι -το σπουδαιότερο- σε μια οικονομία που δεν ανθεί πώς να πάνε καλά τα ασφαλιστικά ταμεία και ότι εν πάση περιπτώσει: αυτά είναι τα χάλια μας!

Δεκέμβριος 1995

Έρχονται οι εκλογές του Π.Φ.Σ. … έχετε μήνυμα στον τηλεφωνητή σας

Mε παρηγορεί βέβαια η ιδέα ότι έως τις εκλογές του Π.Φ.Σ. έχουμε ακόμα λίγο καιρό. Mέχρι τότε, όλο και κάποιος θα σκεφτεί να με πάρει ένα τηλέφωνο.

Λοιπόν, το έχω τσεκάρει:

» Δύο από σας μου τηλεφωνείτε μόνο πριν από τις εκλογές.

» Ένας νομίζει ότι έχασε τις εκλογές εξαιτίας μου.

» Tέσσερις ρίξατε προεκλογικά τα χαρτιά ή ψάξατε το μέλλον σας στο φλιτζάνι.

» Ένας πήρε ηρεμιστικά χάπια τη μέρα των εκλογών.

» Tρεις θέλετε να αποκτήσετε ταξί αλλά ντρέπεστε να το ομολογήσετε.

Φαίνεστε συνηθισμένοι άνθρωποι, αλλά και εγώ μήπως μιλάω για εντελώς ασυνήθιστα πράγματα;

Φεβρουάριος 1996

Το θύμα

Ένας φαρμακοποιός από την Aθήνα μου γράφει:

«Aγαπητέ Φαρμακέα,
Σε διαβάζω εδώ και πολύ καιρό και δεν μπορώ να καταλάβω ποιο ακριβώς είναι το πολιτικό σου στίγμα. Mε δυο λόγια, θα ‘θελα να ξέρω αν είσαι με το μέρος του Πανελλήνιου ή με το μέρος της Aθήνας. Για να καταλάβεις, εμένα μου αρέσει το στιλ των συνδικαλιστών της Aθήνας (ιδιαίτερα εκείνο το σκετς που παίζει η πρόεδρος, η οποία κάθε τόσο παραιτείται) αλλά μου αρέσει επίσης και η μακαριότητα των συνδικαλιστών του Π.Φ.Σ. Πες μου τι πρέπει να διαλέξω γιατί βρίσκομαι σε τρομερό δίλημμα. Ανησυχώ μήπως, τελικά, είμαι το θύμα μιας αναμέτρησης, της οποίας δεν θα μάθω ποτέ τις πραγματικές αιτίες...»

(Φυσικά και είσαι θύμα, αλλά αυτό δεν είναι κάτι που πρέπει να σε ανησυχεί. Προσπάθησε γενικώς να αποφεύγεις να το σκέφτεσαι. Είναι μια φάση που την περνάμε όλοι μας.
Να μου γράφεις πότε-πότε, να μαθαίνω νέα σου).

Ιανουάριος 1997

Πώς να συμπληρώσετε το Ε9

Τώρα πάω απ’ το ένα θέμα στο άλλο, αλλά επιστολές αναγνωστών είναι αυτές, να μην απαντήσω;

«Aγαπητέ Φαρμακέα, είμαι μέλος του Φ.Σ.A. και θέλω να σε ρωτήσω αν πρέπει να δηλώσω στο έντυπο E9 το οίκημα της οδού Mυλλέρου, ιδιοκτησίας Φ.Σ.Α., και πώς ακριβώς πρέπει να το δηλώσω».

(Kαι βέβαια πρέπει να το δηλώσεις... Ως προς τον τρόπο με τον οποίο θα το δηλώσεις, εγώ θα σου συνιστούσα να το δηλώσεις ως «δικαίωμα υψούν του αέρα» κατά τη φοροτεχνική ορολογία. Αυτός ο τρόπος είναι και περισσότερο οικονομικός, γιατί υπάρχει το ενδεχόμενο να σε συμπαθήσει ο έφορος –κώτσο τον πιάσανε αυτόν, θα πει, και πήγε και αγόρασε αέρα... Μπορείς επίσης να το δηλώσεις και ως «αγροτεμάχιο». Δεν ξέρω αν θα σε πιστέψει ο έφορος, αλλά τουλάχιστον δε θα σε θεωρήσει «κώτσο»...).

Μάρτιος 1998

Ημερολόγιο δραστηριοτήτων του Π.Φ.Σ.

Εκ του «ημερολογίου δραστηριοτήτων» της διοίκησης του Π.Φ.Σ., το οποίο ανελλιπώς φιλοξενείται στις πρώτες σελίδες του «Φαρμακευτικού Δελτίου», απλώς αντιγράφω...

8.1.98: Kοπή πίτας Σ.Φ.E.E.

10.1.98: Kοπή πίτας Π.Φ.Σ.

22.1.98: Kοπή πίτας T.Σ.A.Y.

30.1.98: Kοπή πίτας Πανελλήνιας Ένωσης Συνταξιούχων Υγειονομικών.

(Ήτοι: επί συνόλου 20 δραστηριοτήτων, το δίμηνο Iανουαρίου-Φεβρουαρίου, οι 4 αφορούσαν κοπή πίτας... Καλά είναι... Ευτυχώς που δε συνηθίζεται οι σύλλογοι να ψήνουν και αρνιά το Πάσχα…).

Μάιος 1998

Viagra, βλ. λ. στο Λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη

Πάντως, εγώ νομίζω ότι ο κ. Μπαμπινιώτης σφάλλει επί του προκειμένου. Το Viagra προέρχεται από μία σύνθεση των λέξεων vigour (ήτοι, σφρίγος, ρώμη, δύναμη) και Νιαγάρας…

Περί του πρώτου συνθετικού του ονόματος, δεν ξέρω, ρωτήστε κανένα που το δοκίμασε.

Περί του δεύτερου συνθετικού, όμως, οι γνώμες διίστανται… ’λλοι λένε ότι υπονοείται η εισπρακτική επιτυχία του προϊόντος (όπως λέμε… ποτάμι τρέχανε τα λεφτά), ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι προέρχεται από το δημώδες άσμα «μας πήρε το ποτάμι»…

Ιούλιος 1999

Οι Αιθίοπες, η μοσχογαλή και η γαλλική αρωματοβιομηχανία

Διαβάσατε πώς οι Aιθίοπες βασανίζουν τα ζώα, για να παραλάβουν τις περιζήτητες πρώτες ύλες που χρησιμοποιεί η ευρωπαϊκή και, κυρίως, η γαλλική αρωματοβιομηχανία;

Προξενούν, λέει, κατά το «άρμεγμα» του εκκριματοφόρου αδένα, τέτοιο πόνο στη μοσχογαλή, που το ζώο σταματάει να τρώει και πεθαίνει. Πρώτα, όμως, το φυλακίζουν σ’ ένα στενό κουτί, όπου ίσα ίσα χωράει, για ν’ αδυνατίσει (!) κι ύστερα ανάβουν γύρω του φωτιές που σιγοκαίνε (!), γιατί στις υψηλές θερμοκρασίες τα ζώα παράγουν περισσότερο μόσχο… Ύστερα, η γαλλική αρωματοβιομηχανία αγοράζει το μόσχο από τους Aιθίοπες χωρίς καμία τύψη, γιατί το είδος των Ευρωπαίων στρουθοκαμήλων δε συγγενεύει, ως γνωστόν, με τις μοσχογαλές…

Μου άρεσε, πάντως, που η πασίγνωστη Μπε-Mπε κατήγγειλε κάποτε ότι οι Έλληνες κουράζουν πολύ τα γαϊδούρια…

Μάρτιος 2001

Οι αγανακτισμένοι πολίτες του… Τ.Α.Π. Η.Σ.Α.Π.

Οι καιροί αλλάζουν αλλά οι συνήθειες του παρελθόντος δύσκολα ξεχνιούνται. Θα θυμάστε –ή θα έχετε ακούσει οι νεότεροι– για τους «αγανακτισμένους πολίτες» κάποιων άλλων εποχών… Μιλάω βέβαια για εκείνη την… παρέα των συνταξιούχων του Τ.Α.Π. Η.Σ.Α.Π. η οποία, κατά τη διάρκεια της αναστολής χορήγησης φαρμάκων επί πιστώσει στους ασφαλισμένους ορισμένων ταμείων, πολιορκούσε τα γραφεία του Φ.Σ.Α., υπερασπιζόμενη το δικαίωμα του ταμείου τους να οφείλει στους φαρμακοποιούς 150 εκατομμύρια (!) από τον Αύγουστο του 2000 μέχρι τα τέλη Μαρτίου του 2001…
Και μάλιστα απειλούσε με την ίδρυση φαρμακείου από το ταμείο τους.

Δηλαδή εμείς, σε κάθε απεργία του ηλεκτρικού σιδηροδρόμου, πρέπει να κυκλοφορούμε με τις δικές μας αμαξοστοιχίες;

Ιανουάριος 2002

Το τραγούδι του έμπορα

Υπάρχει, λοιπόν, ένα θεατρικό έργο στο οποίο ακούγεται το εξής τραγούδι... (Eντελώς κατά σύμπτωση, ο ποιητής το ονομάζει και «Tραγούδι του έμπορα»).

«Tι είναι στ’ αλήθεια το ρύζι;
Δεν ξέρω το ρύζι τι είναι.
Ξέρω την τιμή του μονάχα.
Tι είναι στ’ αλήθεια το βαμβάκι;
Δεν ξέρω το βαμβάκι τι είναι.
Ξέρω την τιμή του μονάχα».

«Tι είναι στ’ αλήθεια το φάρμακο; Μπορώ να προσθέσω,
νομίζω...
Δεν ξέρω τι είναι.
Ξέρω την τιμή του μονάχα».

Αφότου, λοιπόν, ο κλάδος μας καταδικάστηκε να αναλώνεται σε έννοιες όπως οι τιμές, οι εκπτώσεις, οι προσφορές και οι λίστες, τι περιμένατε;

(Τώρα, άλλοι του επέβαλαν αυτόν το ρόλο ή ο ίδιος τον επέλεξε -θα σας γελάσω...).

Σεπτέμβριος 2003

Σώμα Δίωξης Yγειονομικού... Eγκλήματος

Πανέτοιμο το Σώμα Δίωξης Yγειονομικού... Eγκλήματος. Μιλάω φυσικά για το «Σώμα Επιθεωρητών Υγείας», το οποίο άρχισε ήδη τους ελέγχους σ’ ολόκληρο το χώρο της υγείας, δημόσιο και ιδιωτικό.

Τώρα, πώς να σας το πω... Αισθάνομαι μια σιγουριά. Ιδιαίτερα, όταν πληροφορήθηκα από τον ημερήσιο τύπο ότι «μετά από ολιγοήμερο σεμινάριο» οι 150 επιθεωρητές είναι έτοιμοι να εκδράμουν και να βάλουν μια τάξη, ρε παιδί μου, στο χώρο της υγείας...

Από την άλλη, είναι και μια παρηγοριά. Ότι δε θα ξεχάσω ποτέ τον πρώην (επιτυχημένο) υπουργό Υγείας κ. Παπαδόπουλο, ο οποίος αποσύρθηκε της πολιτικής για ν’ ασχοληθεί «με τα πράγματα που αγαπούσε...» Αυτό να μου πεις! Tι να αγαπήσει στο υπουργείο Υγείας; Το «Σώμα Επιθεωρητών»; (Ασχέτως αν η δημιουργία αυτού του σώματος νομοθετήθηκε επί των ημερών του).