To Εγώ εχθρός ή φίλος της μάθησης;

Η οικονομική κρίση του 2008 αποτέλεσε μια περίσταση στην οποία τα πάντα απογυμνώθηκαν στα μάτια πολλών ανθρώπων. Στο φαρμακευτικό κλάδο, επιχειρηματικές στρατηγικές κατέρρευσαν, αναπτυξιακά προγράμματα ακυρώθηκαν, αλλά και νέες ευκαιρίες παρουσιάστηκαν. Κάποιοι αφυπνίστηκαν. Κάποιοι όχι.

Σήμερα το επιχειρησιακό προσκήνιο, απαιτεί, να μαθαίνει κανείς από τον καθένα και το κάθετι. Όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις ξεκινούν με τον ίδιο τρόπο (όραμα, στόχοι, στρατηγικά προγράμματα), αλλά στη συνέχεια κάτι γίνεται. Σε κάποιο επιχειρηματικό στάδιο, μια νέα τάση ή καινοτομία θα επιφέρει διάσπαση, παρά την πληθώρα πόρων και γνώσεων. Γιατί συμβαίνει αυτό;

Όντες κάτοχοι της φαρμακευτικής ιδιότητας, δε μας αρέσει να σκεφτόμαστε ότι κάποιος είναι καλύτερος από μας, ούτε ότι ακόμα έχουμε πολλά να μάθουμε. Το να ακολουθήσουμε μια καθοδική κατεύθυνση, πηγαίνοντας από την υφιστάμενη επαγγελματική μας θέση, στην πρότερη βασική μας εκπαίδευση, είναι από τα πιο δύσκολα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε. Η εγωιστική αυταρέσκεια και πεποίθηση ότι είμαστε γνώστες των πάντων, αμύνεται και αντιδρά όταν αμφισβητείται εμποδίζοντας, την απαραίτητη, σχολαστική αυτοαξιολόγηση.

Ο φαρμακοποιός, οφείλει να γνωρίζει τις θεμελιώδεις αρχές της επιστήμης και τις πρόσφατες ανακαλύψεις στο φαρμακευτικό κλάδο. Οφείλει να έχει βαθιά θεωρητική και πρακτική γνώση, αλλά ταυτόχρονα να συνειδητοποιεί, όπως ο Σωκράτης, ότι "εν οίδα ότι ουδέν οίδα". Για να επιτευχθεί αυτό δύο πράγματα είναι απαραίτητο να συμβούν.

1. Υποταγή του Εγώ τη στιγμή ακριβώς που αρχίζουμε να πετυχαίνουμε και να δημιουργούμε.
2. Να γίνουμε δάσκαλοι, κριτές και εκπαιδευτές του εαυτού μας.

Αφού λοιπόν καταφέρουμε να ξεπεράσουμε το Εγώ, ως τροχοπέδη, και γίνουμε μαθητές, θα αλλάξει και το φαρμακευτικό επιχειρηματικό σκηνικό αυτόματα. Κάθε ιδέα, μέσα από τη συλλογικότητα, την παθιασμένη δουλειά και την ανταλλαγή απόψεων θα μετατρέπεται σε ένα διαρκές έργο. Αν κάπου δεν παρεισφρήσει το Εγώ ως ανασταλτικός παράγοντας.

Γιατί το Εγώ επιθυμεί να ασχολείται με πράγματα που τραβούν μόνο την προσοχή, τα εύσημα και τη δόξα.

Ο Peter Drucker, θεωρητικός των επιχειρήσεων και μάνατζερ, αναφέρει ότι το να θέλει κανείς να μάθει δεν είναι αρκετό. Με τη συνεχόμενη πρόοδο, πρέπει οι άνθρωποι να καταλάβουν το πώς μαθαίνουν και κατόπιν να δημιουργήσουν διαδικασίες με τις οποίες θα διευκολύνουν τη δια βίου εκπαίδευση.

Εν κατακλείδι, βασική επιδίωξη πρέπει να είναι η ταπεινότητα που γεννά τη γνώση από το να επαναπαυθούμε στις εγωιστικές μας δάφνες καταδικάζοντας τον εαυτό μας σε ένα είδος αυτοεπιβεβλημένης αμάθειας.

To παρόν άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση.

Πηγή: http://www.pharmacy2020.gr/