Τι είναι η "ενσυνειδητότητα" που βοηθά να γεννηθούν γερά μωρά;

Μία νέα επιστημονική μελέτη από ειδικούς του Πανεπιστημίου του Wisconsin-Madison και του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας στο Σαν Φρανσίσκο δείχνει ότι η «ενσυνειδητότητα» (mindfulness), δηλαδή μία κατάσταση κατά την οποία κάποιος είναι επικεντρωμένος και έχει επίγνωση για το τι ακριβώς συμβαίνει, μπορεί να βοηθήσει σημαντικά στη διαχείριση του φόβου και του πόνου κατά τη διάρκεια του τοκετού, βελτιώνοντας τη συνολική εμπειρία των γυναικών και να μειώσει τα συμπτώματα της κατάθλιψης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της λοχείας.

«Ο φόβος για το άγνωστο μας επηρεάζει όλους και ακόμα περισσότερο τις εγκύους», λέει η επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας Larissa Duncan, καθηγήτρια Ανθρώπινης Ανάπτυξης και Οικογενειακών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin. "Με την εφαρμογή των ασκήσεων της ενσυνειδητότητας, οι έγκυες γυναίκες που συμμετείχαν στη μελέτη ανέφεραν ότι αισθάνονταν πιο δυνατές να αντιμετωπίσουν τον τοκετό και βίωσαν βελτιωμένη ψυχική ευεξία, που είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για την υγιή προσαρμογή της γυναίκας ως μητέρα κατά το πρώτο έτος της ζωής ενός βρέφους".

Η μελέτη δείχνει επίσης ότι οι έγκυες γυναίκες που «γυμνάζουν» με αυτόν τον τρόπο τη σκέψη τους και προετοιμάζουν αντίστοιχα το σώμα τους, μπορούν να χρησιμοποιήσουν λιγότερο φάρμακα για τη διαχείριση του πόνου κατά τη διάρκεια του τοκετού.

Πολλές γυναίκες ανησυχούν για τη χρήση φαρμάκων κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, του τοκετού και του θηλασμού λόγω των πιθανών κινδύνων για τα βρέφη. Παρόλα αυτά, πιθανά προβλήματα της ψυχικής υγείας μίας μητέρας, όπως η επιλόχειος κατάθλιψη, εάν δεν αντιμετωπισθούν όπως πρέπει, αποτελούν επίσης σημαντικό κίνδυνο για τα βρέφη.

"Η ενσυνειδητότητα προσφέρει τη δυνατότητα μείωσης της ανάγκης για αυτά τα φάρμακα και μπορεί να βοηθήσει και γυναίκες που μπορεί να μην γνωρίζουν ότι διατρέχουν κίνδυνο για επιλόχειο κατάθλιψη ή δεν έχουν πρόσβαση σε υπηρεσίες ψυχικής υγείας", λέει η καθηγήτρια Duncan.

Σύμφωνα με την Ευαγγελία Χρηστάκου, ανεξάρτητη μαία για το φυσικό τοκετό: «Η τεχνική αυτή μπορεί και υποστηρίζει ακόμα περισσότερο τη μέλλουσα μητέρα στο νέο της ρόλο. Δεν είναι λίγες οι φορές που μία γυναίκα, ένα ζευγάρι, ακόμα και όταν έχουν κάνει αρκετά μαθήματα προετοιμασίας για τον τοκετό, δε νοιώθουν έτοιμοι για αυτόν αλλά ούτε για το νέο τους ρόλο. Μία τέτοια πρακτική πλήρους επίγνωσης είναι πάρα πολύ χρήσιμη, ιδιαίτερα εάν πρόκειται για μία δύσκολη εγκυμοσύνη».

'Αλλωστε, η νέα τάση στην εγκυμοσύνη και τον τοκετό αφορά μία προσέγγιση που είναι μεν όσο πιο φυσική γίνεται, όμως εμπεριέχει την ασφάλεια και την εξατομίκευση σύμφωνα πάντα με τις προσωπικές ανάγκες της επιτόκου και της οικογένειας της. Η ασφάλεια αυτή προέρχεται όχι μόνο από τη σωστή προετοιμασία, σωματική και ψυχική αλλά και μία βαθύτερη γνώση και εμπιστοσύνη στο σώμα και τις δυνατότητες του, σημειώνει η κ. Χρηστάκου.

«Όλα φαίνεται πως είναι ίδια, όμως στην πραγματικότητα υπάρχει εξέλιξη, ακόμα και αν η εξέλιξη αυτή φαίνεται να είναι το πιο φυσικό πράγμα στον κόσμο. Δείτε για παράδειγμα τι συμβαίνει με τη θρέψη στη διάρκεια της εγκυμοσύνης και τις βιταμίνες: από μεμονωμένες βιταμίνες, μέταλλα και ιχνοστοιχεία, όπως για παράδειγμα το φυλλικό οξύ και ο σίδηρος, περάσαμε στην εποχή των πολλών βιταμινών και συμπληρωμάτων. Τώρα όμως, η νέα τάση απαιτεί εξατομίκευση βάση των ιδιαίτερων αναγκών κάθε εγκύου ξεχωριστά. Μία βασική φόρμουλα, ασφαλή, ελεύθερη από γλουτένη, λακτόζη, ζελατίνη και γενετικά τροποποιημένες ουσίες, ανώτερη σε μικροθρεπτικά συστατικά, η οποία θα συμπληρώσει ιδανικά τη σωστή διατροφή που πρέπει να ακολουθεί η έγκυος μέχρι τον τοκετό της αλλά και μετά. Με τα νέα δεδομένα, η έγκυος έχοντας πλήρη επίγνωση των αναγκών της και του μωρού της, χρησιμοποιεί τη θρέψη ως κύρια πηγή βιταμινών, και συμπληρώνει με ασφάλεια αυτό που χρειάζεται.

Η θρέψη, η επαφή με το σώμα, η επίγνωση του τι συμβαίνει και τι πρόκειται να συμβεί και αυτό που στη μελέτη αποκαλείται «ενσυνειδητότητα», όλα αυτά μεμονωμένα αλλά και στο σύνολο τους, προετοιμάζουν ιδανικά το ζευγάρι για τον επικείμενο τοκετό και τη νέα τους ζωή ως οικογένεια, καταλήγει η κ. Χρηστάκου.