Τα μυστικά για τη σωστή θεραπεία των γυναικών με οστεοπόρωση

Κάθε χρόνο, διεθνώς, 200 εκατομμύρια γυναίκες προσβάλλονται από οστεοπόρωση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, μια στις δύο γυναίκες, άνω των 50 ετών να υποστεί τουλάχιστον ένα οστεοπορωτικό κάταγμα, με συνηθέστερα αυτά των σπονδύλων, αυχένα, κεφαλής μηριαίου οστού και καρπού. Η οστεοπόρωση αποτελεί ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα υγείας για τη σύγχρονη γυναίκα, καθώς συντελεί στην εμφάνιση πολλών χρόνιων παθήσεων, εξηγεί ο Dr. Κυριάκος Π. Τίγκας, M.D. Μαιευτήρας Χειρουργός, Γυναικολόγος, Ογκολόγος.

Η εξέλιξη των θεραπειών της οστεοπόρωσης στην πορεία του χρόνου

«Μέχρι και το 1982 δεν υπήρχαν ούτε αξιόπιστες διαγνωστικές μέθοδοι, ούτε σοβαρές θεραπείες για την οστεοπόρωση, καθώς την θεωρούσαν ως φυσικό επακόλουθο των ανθρώπων τρίτης ηλικίας. Μάλιστα, εκείνη την εποχή κυκλοφορούσαν ελάχιστα σκευάσματα ασβεστίου, συνδυασμοί βιταμίνης D3 και σκευάσματα αλφακαλσιδόλης (προμεταβολίτη της Βιταμίνης D3)», σημειώνει ο Dr. Τίγκας. Εκείνη την περίοδο, όμως, Ρώσοι και Αμερικανοί αστροναύτες εμφάνισαν οστεοπόρωση μετά την πολύμηνη παραμονή τους στους σταθμούς Skylab (NASA) και ΜΙΡ (ΕΣΣΔ), αντίστοιχα. Αυτό το γεγονός στάθηκε ικανό να πυροδοτήσει την μεγάλη χρηματοδότηση ερευνών για τη νόσο, παγκοσμίως.

Έτσι, το 1986 κυκλοφόρησε η πρώτη καλσιτονίνη από χοίρους, το 1987 η καλσιτονίνη από σολομό σε ενέσιμη μορφή, έναν χρόνο αργότερα η καλσιτονίνη ανθρώπινη προέλευσης σε ενέσιμη μορφή και το 1989 το συνθετικό οιστρογόνο-προγεστερινοειδές για την πρόληψη της οστεοπόρωσης, οι επιλεκτικοί τροποποιητές των οιστρογονικών υποδοχέων-πρώτης γενιάς και αργότερα η ραλοξιφένη.

Τη δεκαετία του ?90 κυκλοφόρησαν διαδοχικά, το πρώτο διφωσφονικό άλας (ετιδρονάτη), ρινικά σκευάσματα καλσιτονίνης σολομού και ασβέστιο σε μασώμενη μορφή, σκεύασμα φθοριούχου νατρίου (που γρήγορα απεσύρθη, επειδή ανέπτυσσε κακής ποιότητας οστό) και τα διφωσφονικά άλατα β-γενιάς (αλεδρονάτη και ρεσιδρονάτη).

Από το 2001 κυκλοφορούν πλέον τα διφωσφονικά άλατα εβδομαδιαίας χορήγησης, ενώ το 2004 κυκλοφόρησε ενέσιμο υποδόριο κλάσμα παραθορμόνης (τεριπαρατίδη), ακολούθησε το 2005 το στρόντιο σε σκόνη, το 2007 το πρώτο διφωσφονικό άλας μηνιαίας χορήγησης (ιβαδρονάτη), το 2011 η ενέσιμη υποδόρια δενοσουμάμπη και το 2012 το συνθετικό οιστρογόνο-προγεστερινοειδές μπαζεδοξιφένη, που στόχο έχει τη σταθεροποίηση της οστικής πυκνότητας των μετεμμηνοπαυσιακών γυναικών.

Υπάρχει αποτελεσματική και οριστική θεραπεία της οστεοπόρωσης;

«Τα αποτελέσματα, ωστόσο, όλων αυτών των συνθετικών-χημικών θεραπειών, ήταν και φαίνεται να είναι πενιχρά. Αφενός λόγω των διαφόρων και πολλαπλών παρενεργειών τους, βάσει των οποίων οι θεραπείες αυτές δε γίνονται καλώς ανεκτές από τους ασθενείς, αφετέρου δε, λόγω της μη αντιμετώπισης του βασικού αιτίου που προκαλεί την οστεοπόρωση στις γυναίκες», τονίζει ο Κυριάκος Τίγκας.

Όπως επισημαίνει όμως υπάρχουν πολλαπλοί συνδυασμοί θεραπευτικών σχημάτων, που μπορεί να περιλαμβάνουν θεραπείες Ορμονικής Υποκατάστασης μόνο με φυσικές ορμόνες, αγωγές με μικρο- και μακρο-θρεπτικά συστατικά και η μοριακή Διατροφή. Με τη θεραπευτική αυτή προσέγγιση, επιτυγχάνουμε σταδιακή αναστροφή της εγκατεστημένης οστεοπενίας και οστεοπόρωσης στη γυναίκα. Όσο νωρίτερα δε ηλικιακά, ξεκινήσει η αποκατάσταση, τόσο συντομότερα η γυναίκα, επανέρχεται στο βέλτιστο επίπεδο υγείας της, συνολικά. Η θεραπεία αναπροσαρμόζεται κάθε φορά, ανάλογα με τις ιδιαίτερες ανάγκες της γυναίκας, χωρίς χρονικούς περιορισμούς στη διάρκεια της προσέγγισης αυτής, η οποία ταυτόχρονα παρέχει και μέγιστη αντικαρκινική προστασία».