Χρήσιμες συμβουλές προς τους φαρμακοποιούς για την καλύτερη επιλογή μη συνταγογραφούμενου αναλγητικού δίνονται από το American Journal of Therapeutics.
Η κατανάλωση παυσίπονων (μη οπιοειδών αναλγητικών), όπως είναι η παρακεταμόλη, η ασπιρίνη, η ιβουπροφαίνη και άλλων μη στεροειδών αντιφλεγμονωδών φαρμάκων (ΜΣΑΦ), δεν είναι πάντα απλή ή εύκολη υπόθεση, παρόλο που τα φάρμακα αυτά ανήκουν στα μη συνταγογραφούμενα (ΜΗ.ΣΥ.ΦΑ.). Γι' αυτό και τα φαρμακεία αποτελούν τα ιδανικά σημεία για την εκπαίδευση των ασθενών, την ενίσχυση της συμμόρφωσής τους στη θεραπεία, την παρακολούθηση των ασθενών και την επίλυση των αποριών τους.
Πριν λοιπόν συστήσετε ένα σκεύασμα στους ασθενείς σας, θυμηθείτε τα εξής:
- Ρωτήστε τον ασθενή για προηγούμενη και τρέχουσα χρήση ΜΣΑΦ και προτιμήστε να εστιάζετε σε συγκεκριμένα φάρμακα («Παίρνετε ιβουπροφαίνη;»), αντί να ρωτάτε για τα ΜΣΑΦ γενικά.
- Σε ασθενείς που έχουν υψηλό καρδιαγγειακό κίνδυνο (διαβητικοί, υπερτασικοί, καπνιστές, παχύσαρκοι, με υπερχοληστερολαιμία και οδοντική πλάκα), συστήστε παρακεταμόλη αντί για τα ΜΣΑΦ.
- Έχετε υπόψη σας τις αλληλεπιδράσεις των ΜΣΑΦ με άλλα φαρμακευτικά σκευάσματα (κορτικοστεροειδή, αντιπηκτικά, αντιυπερτασικά και αλκοόλ) και να ρωτάτε πάντα τους ασθενείς αν είναι καπνιστές ή κάνουν χρήση ναρκωτικών.
- Σε ασθενείς που χρησιμοποιούν ΜΣΑΦ χρόνια, συστήστε να κάνουν συχνά εξετάσεις αίματος (υπάρχει κίνδυνος εμφάνισης αναιμίας).
Οι φαρμακοποιοί θα πρέπει επίσης να τονίζουν στους ασθενείς -ιδίως εκείνους με ηπατική ή νεφρική ανεπάρκεια- ότι η παρακεταμόλη προκαλεί σωρευτική τοξικότητα, τόσο μόνη της όσο και σε συνδυασμούς.
Τονίστε ότι η κατανάλωση 3 αλκοολούχων ποτών την ημέρα και παράλληλη λήψη παρακεταμόλης συνεπάγεται υψηλό κίνδυνο ηπατοτοξικότητας.
Η χρήση ασπιρίνης ως αναλγητικό καλό είναι να αποφεύγεται από τους ηλικιωμένους ασθενείς, τους ασθενείς με νεφρικά ή ηπατικά προβλήματα και τους ασθενείς που λαμβάνουν αντιπηκτική αγωγή λόγω του κινδύνου αιμορραγίας. Μπορείτε να συστήσετε τη συγχορήγηση αναστολέα αντλίας πρωτονίων για τη μείωση –αλλά όχι εξάλειψή– του κινδύνου αιμορραγίας.
Οι ερωτήσεις του φαρμακοποιού πρέπει να είναι συγκεκριμένες για τον ασθενή, επικεντρωμένες σε αυτόν και εξατομικευμένες. Τελικά, η παροχή συμβουλών από φαρμακοποιό επιτρέπει στους ασθενείς να λαμβάνουν τις καλύτερες αποφάσεις για τη φροντίδα τους.
Πληροφορίες από εδώ.