Συνέχεια των αντιδράσεων της αγοράς φαρμάκου στα κυβερνητικά μέτρα

Σε επιστολή του προεδρείου της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας (Π.Ε.Φ.) στην εφημερίδα Καθημερινή (9/4/2010) τονίζεται η αντίθεση της Π.Ε.Φ. στα νέα μέτρα της κυβέρνησης που αφορούν την αγορά του φαρμάκου και έχουν ως στόχο «τη μείωση της φαρμακευτικής δαπάνης», ενώ επισημαίνεται πως «οι συνέπειες μιας τέτοιας επιλογής εκτός των άλλων θα είναι η υποκατάσταση των παλιών από νέες ακριβότερες θεραπείες, η αύξηση της δαπάνης και η δραματική μείωση της εγχώριας παραγωγικότητας».

Πιο αναλυτικά:

«Κύριε διευθυντά

Παρακολουθώντας εδώ και καιρό την αρθρογραφία της Καθημερινής σχετικά με τα φάρμακα και τη φαρμακευτική δαπάνη και παρακάμπτοντας την αναφορά στα προφανή (π.χ. ότι τα φάρμακα αφορούν μόλις στο 20% των δαπανών υγείας ή ότι η φαρμακευτική δαπάνη υποκαθιστά επιτυχώς άλλες δαπάνες υγείας κ.λπ.) μπαίνουμε στην ουσία του θέματος, επισημαίνοντας τα εξής:

1) Είναι σίγουρο ότι όλοι οι εμπλεκόμενοι (εταιρείες, γιατροί, φαρμακοποιοί) έχουν συντελέσει στην αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης την τελευταία κυρίως δεκαετία. Θα πρέπει όμως να τονισθεί και η παντελής έλλειψη υποδομής και οργάνωσης ελεγκτικών μηχανισμών από την πολιτεία (ταμεία, νοσοκομεία), η οποία και τελικά επιβαρύνεται το κόστος. Και αυτό είναι κάτι για το οποίο δεν ευθύνεται η φαρμακοβιομηχανία.

2) Η παντελής έλλειψη κατευθυντήριων οδηγιών συνταγογράφησης, ελέγχου της ποιότητας της συνταγογράφησης και η ύπαρξη αντικινήτρων για την προτίμηση οικονομικότερων θεραπευτικών επιλογών μεγιστοποιεί το φαινόμενο της υποκατάστασης των παλαιών φθηνών φαρμάκων από νεότερα εισαγόμενα και κατά κανόνα ακριβότερα φάρμακα. Η αδυναμία ελέγχου της υποκατάστασης επηρεάζει δραματικά τον ρυθμό αύξησης της φαρμακευτικής δαπάνης, πλήττει τα ταμεία και αποβαίνει εις βάρος της εγχώριας φαρμακοβιομηχανίας που παράγει κυρίως φθηνά φάρμακα.

3) Η βιωσιμότητα των ταμείων και των νοσοκομείων αποτελεί ικανή και αναγκαία συνθήκη και για τη δική μας βιωσιμότητα: Στο πλαίσιο αυτό, η αδυναμία εξόφλησης των χρεών των νοσοκομείων δημιουργεί τεράστιο πρόβλημα ρευστότητας και αφόρητη πίεση ειδικά στις ελληνικές φαρμακοβιομηχανίες. Είναι, λοιπόν, απαραίτητο σε ένα σύστημα με 200 φαρμακευτικές εταιρείες, 65.000 γιατρούς και 11.000 φαρμακοποιούς να υπάρχει πλήρης και αναλυτική καταγραφή όλης της διακίνησης της συνταγής και του φαρμάκου. Επισημαίνουμε το τεράστιο πλασματικό κόστος που δημιουργείται από τα κουπόνια των συνταγών των παράλληλων εξαγωγών και κάθε είδους άλλη τέτοια “διαδικασία”.

4) Η ελληνική φαρμακοβιομηχανία αριθμεί σήμερα 25 και πλέον παραγωγικές μονάδες, διατηρώντας 12.000 θέσεις εργασίας υψηλού κόστους και εξειδίκευσης. Σε περίοδο γενικής αποβιομηχάνισης η ελληνική φαρμακοβιομηχανία ιδρύει έξι νέες παραγωγικές μονάδες, επενδύει σημαντικά κεφάλαια σε εξοπλισμό και διασφάλιση ποιότητας, συμμετέχει σε 50 και πλέον ερευνητικά προγράμματα που βρίσκονται σε εξέλιξη και πραγματοποιεί εξαγωγές σε πάνω από 60 χώρες του κόσμου.

5) Η ελληνική φαρμακοβιομηχανία με ετήσιο τζίρο / κόστος για τα ταμεία 650 εκατ. ευρώ, αφορά μόλις το 13% της δαπάνης! Τα εγχωρίως παραγόμενα φάρμακα είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία γενόσημα με εμπορική ονομασία, τα οποία είναι και τα φθηνότερα στην κατηγορία τους (έως και 20% φθηνότερα).

6) Εδώ και τουλάχιστον 3 χρόνια, αλλά κυρίως από τον Δεκέμβριο του 2009 έχουμε προτείνει συγκεκριμένες και αναλυτικές προτάσεις για μια συνολική φαρμακευτική πολιτική που θα επιτυγχάνει τη μείωση της δαπάνης φαρμάκων. Είμαστε οι πρώτοι που προτείναμε μείωση τιμών και την εφαρμογή ενός συνολικού συστήματος τιμών αναφοράς, εκπτώσεων και κλειστών προϋπολογισμών στα ταμεία. Οι προτάσεις μας αυτές έχουν κατατεθεί και στα 3 συναρμόδια υπουργεία, αλλά και πρόσφατα στις Επιτροπές Οικονομικών και Παραγωγής και Εμπορίου της Βουλής.

7) Καθορισμός των τιμών με βάση το προτεινόμενο σύστημα των 26 χωρών της Ε.Ε. είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη μείωση τις τιμές των παλαιών, φθηνότερων στην κατηγορία τους φαρμάκων (λόγω ύπαρξης χαμηλότερων τιμών σε άλλες χώρες στις οποίες όμως ισχύουν εντελώς διαφορετικά συστήματα τιμολόγησης, πρόσβασης και αποζημίωσης). Οι συνέπειες μιας τέτοιας επιλογής εκτός των άλλων θα είναι υποκατάσταση των παλιών από νέες ακριβότερες θεραπείες, αύξηση της δαπάνης και δραματική μείωση της εγχώριας παραγωγικότητας.

8) Ζητούμενο είναι ένα αναλογικό, διαφανές, δίκαιο σύστημα, όπου όποιος συμβάλλει στη δαπάνη, αυτός τελικά πληρώνει. Η συνθήκη αυτή δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί με την αποκλειστική χρήση του εργαλείου της τιμολόγησης.

Κλείνοντας, θα θέλαμε να τονίσουμε ότι τελικά η επιβίωση της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας αποτελεί πολιτική απόφαση. Θα πρέπει κάποτε να αποφασίσουμε για το εάν επιθυμούμε ελληνική παραγωγή, θέσεις εργασίας, τεχνογνωσία, επενδύσεις με κόστος 500-550 εκατ. περίπου (με τις νέες τιμές) ή πλήρη εξάρτηση από τα εισαγόμενα, γεγονός που εκτός των άλλων συνεπάγεται μεσοπρόθεσμα την αύξηση της δαπάνης».

Παράλληλα, με ανακοίνωσή της η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ιατρικών Επισκεπτών - Φαρμακευτικών Επαγγελμάτων (ΠΟΙΕ - ΦΣΕΚ) προειδοποιεί πως οι μειώσεις στις τιμές των φαρμάκων θα φέρουν απολύσεις.

Όπως επισημαίνει η Ομοσπονδία, η κυβέρνηση, υπό το δημοσιονομικό άγχος, προέβη σε μεγάλες μειώσεις των τιμών των φαρμάκων, τόσο στα πρωτότυπα (25%-30%) όσο και στα αντίγραφα, οι οποίες θα φτάσουν μέχρι και το 40%.

«Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα (μεταξύ άλλων) τη σημαντική μείωση των θέσεων εργασίας, τη συρρίκνωση έως και τον αφελληνισμό της παραγωγικής βάσης στον κλάδο του φαρμάκου, καθώς και την αύξηση του ρυθμού αντικατάστασης των φθηνών και δοκιμασμένων φαρμάκων με νέα και κατά πολύ ακριβότερα, με αποτέλεσμα τη δραματική αύξηση της φαρμακευτικής δαπάνης μετά την προσωρινή εφάπαξ μείωση».