Στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια οι φαρμακοποιοί αν αλλάξει το ιδιοκτησιακό

Εν αναμονή της υπουργικής απόφασης από τον υπουργό υγείας Παναγιώτη Κουρουμπλή και με βασικό όπλο τους την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που απαγορεύει την ιδιοκτησία Φαρμακείων σε μη φαρμακοποιούς ο κλάδος μελετά τις επόμενες κινήσεις του.

Χθες το μείζον θέμα του ιδιοκτησιακού καθεστώτος συζητήθηκε στο Διοικητικό Συμβούλιο του Πανελληνίου Φαρμακευτικού Συλλόγου (ΠΦΣ), καθώς οι εκπρόσωποι των δανειστών και ιδιαίτερα το ΔΝΤ πιέζουν για το«άνοιγμα» του επαγγέλματος με  το πρόσχημα της προσέλκυσης επενδύσεων.

Στο πλαίσιο αυτό τα μέλη του ΔΣ του ΠΦΣ αναμένεται να καταθέσουν τις προτάσεις τους στις ηγεσίες των συναρμόδιων υπουργείων Υγείας, Οικονομικών και Ανάπτυξης ενώ ''άσσος΄'' στο μανίκι τους είναι η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που απαγορεύει τη λειτουργία φαρμακείου από μη φαρμακοποιό.
Έτσι αφήνουν ανοικτό  το ενδεχόμενο να προσβάλουν νομικά οποιαδήποτε απόφαση που θα ανοίγει το δρόμο σε μη φαρμακοποιούς να κατέχουν το πλειοψηφικό πακέτο φαρμακείου.

Τι προβλέπει η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου

Το 2009 το Ανώτατο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, με την απόφαση περί ιδιοκτησίας-διαχείρισης Φαρμακείων Κρατών-Μελών Ε.Ε. (υποθέσεις Γερμανίας και Ιταλίας), αναφέρει μεν ότι η απαγόρευση που επιβάλλεται στους μη φαρμακοποιούς να διατηρούν και να εκμεταλλεύονται φαρμακείο ή να αποκτούν μερίδια συμμετοχής σε εταιρίες εκμεταλλεύσεως φαρμακείων συνιστά περιορισμό στην ελευθερία εγκαταστάσεως και στην ελεύθερη κυκλοφορία των κεφαλαίων, ωστόσο, ο περιορισμός αυτός δύναται να δικαιολογηθεί από τον σκοπό που συνίσταται στην εγγύηση του ασφαλούς και με ποιοτικά εχέγγυα εφοδιασμού του πληθυσμού με φάρμακα.

Σύμφωνα με την απόφαση τα κράτη μέλη μπορούν να απαιτούν η διανομή των φαρμάκων να γίνεται από φαρμακοποιούς που απολαμβάνουν πραγματικής επαγγελματικής ανεξαρτησίας και ένα κράτος μέλος μπορεί στο πλαίσιο του περιθωρίου ευθύνης που διαθέτει, να θεωρήσει ότι η εκμετάλλευση Φαρμακείου από μη φαρμακοποιό ενδέχεται να αντιπροσωπεύει έναν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και, ειδικότερα, για την ασφάλεια και την ποιότητα της λιανικής διανομής φαρμάκων. Θεωρεί επίσης ότι η εξάρτηση των φαρμακοποιών ως μισθωτών από τον έχοντα την εκμετάλλευση του Φαρμακείου θα περιόριζε τη δυνατότητα τους να αντιταχθούν στις οδηγίες του έχοντος την εκμετάλλευση.

Τι γίνεται στην Ευρώπη

Σύμφωνα με στοιχεία από τον Πανελλήνιο Φαρμακευτικό Σύλλογο μόνο το 3% από τα 150.000 φαρμακεία των χωρών της ΕΕ ανήκουν σε αλυσίδες, ενώ σε 12 χώρες της ευρωζώνης φαρμακοποιοί η συνεταιρισμοί αυτών κατέχουν φαρμακείο.

Ειδικότερα, δικαίωμα να έχουν φαρμακείο έχουν οι φαρμακοποιοί ή συνεταιρισμοί τους, σε Αυστρία, Κύπρο, Δανία, Φινλανδία ,Γαλλία, Ελλάδα, Ιταλία, Λετονία, Λιθουανία, Λουξεμβούργο, Σλοβενία, Ισπανία, Γερμανία. Μάλιστα στη Γερμανία κάθε φαρμακοποιός μπορεί να κατέχει και δύο «παραρτήματα» του φαρμακείου του αλλά στον ίδιο Δήμο.

Σε χώρες όπως η Αγγλία, Κροατία, Ουγγαρία, Ιρλανδία, Μάλτα, Ολλανδία Πολωνία, Πορτογαλία, ισχύει ότι οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο μπορεί να έχει φαρμακείο, αλλά με διευθυντή ή τη συμμετοχή φαρμακοποιού, ενώ σε Βέλγιο,,Βουλγαρία, Τσεχία, Νορβηγία, Ρουμανία,Σλοβακία,Σουηδία,Ελβετία, Εσθονία (το 80% των φαρμακείων ανήκει σε δύο μεγάλες αλυσίδες), οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο μπορεί να έχει φαρμακείο, με κάποιες εξαιρέσεις σε ορισμένες χώρες, σε φαρμακευτικές εταιρείες και γιατρούς.