Σαν σήμερα γεννήθηκε ο «πατέρας» της ινσουλίνης

Ο Sir Frederick Banting Grant (14 Νοέμβρη 1891 - 21 Φλεβάρη του 1941) ήταν Καναδός ιατρικός επιστήμονας και γιατρός. Θεωρείται ο «πατέρας» της ινσουλίνης, καθώς ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε την ινσουλίνη σε άνθρωπο, επίτευγμα για το οποίο βραβεύτηκε με το βραβείο Νόμπελ το 1923. Ήταν μόλις 32 χρονών και παραμένει ο νεότερος νομπελίστας στον τομέα της Φυσιολογίας/Ιατρικής. Το 1934 χρίστηκε ιππότης από τον 'Αγγλο βασιλιά Γεώργιο τον 5ο.

Το 1920, ο Banting, εργαζόμενος στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου του Τορόντο, υποχρεώθηκε να δώσει μια ομιλία για το διαβήτη κι έτσι μελέτησε όλες τις μέχρι τότε αναφορές στην πάθηση και κατέγραψε με χρονολογική σειρά τις προσπάθειες και τις απόπειρες των φυσιολόγων και των βιοχημικών να βρουν το μυστηριώδες αίτιο του διαβήτη.

Ένα άρθρο του Moses Baron για το πάγκρεας κέντρισε το ενδιαφέρον του Banting. Εκεί αναφερόταν ότι σε απόφραξη του παγκρεατικού πόρου από ένα λίθο, όταν αφαιρούσαν το πάγκρεας του θανόντος ασθενή, παρατηρούσαν πως τα κύτταρα που παράγουν το παγκρεατικό υγρό εκφυλίζονταν, τα νησίδια του Λάνγκερχανς όμως παρέμεναν υγιή και ανέπαφα.

Ο Banting σκέφτηκε ότι αφού εκφυλιστούν τα κύτταρα του παγκρεατικού πόρου, η ουσία που εκκρίνουν τα κύτταρα του Λάνγκερχανς, η ινσουλίνη, μπορεί να εξαχθεί και να χρησιμοποιηθεί ως θεραπεία. Συζητώντας την προσέγγιση αυτή με τον J.J.R. Macleod, καθηγητή Φυσιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, ο δεύτερος θα του παραχωρήσει πειραματικές εγκαταστάσεις και έναν από τους μαθητές του ως βοηθό, τον Δρ Charles Best.

Ξεκινούν τα πειράματα

Ο Banting και ο Best ξεκίνησαν την παραγωγή ινσουλίνης με πειράματα σε σκύλους. Καθώς τα πειράματα προχωρούσαν, οι απαιτούμενες ποσότητες δεν μπορούσαν πλέον να ληφθούν με τις χειρουργικές επεμβάσεις σε ζωντανούς σκύλους. Το Νοέμβριο του 1921, μελετώντας ο Banting ένα άρθρο του Edouard Laguesse (1861-1927) για το πάγκρεας των νεογέννητων, που είναι πλούσιο σε νησίδια του Λάνγκερχανς, προκύπτει η ιδέα παραγωγής ινσουλίνης από το πάγκρεας ζωικών εμβρύων.

Προχώρησε λοιπόν σε νέα πειράματα: Από ένα σφαγείο προμηθεύτηκε έμβρυα βοοειδών, αφαίρεσε το πάγκρεας και ανακάλυψε ότι τα εκχυλίσματα ινσουλίνης ήταν εξίσου χρήσιμα όσο αυτά από το πάγκρεας σκύλου.

Σημειωτέον ότι το χοιρινό και βοδινό κρέας θα παραμείνει η κύρια εμπορική πηγή ινσουλίνης έως ότου αντικατασταθεί από γενετικά τροποποιημένα βακτήρια στα τέλη του 20ού αιώνα.

Πρώτο πείραμα σε άνθρωπο

Ο πρώτος άνθρωπος που έλαβε ινσουλίνη από τους Banting και Best είναι ένας παιδικός φίλος του πρώτου. Πρόκειται για τον Τζο Τζίλιριστ, διδάκτορα της Ιατρικής, ο οποίος παρουσιάστηκε στο εργαστήριο, το Φεβρουάριο του 1922, εξαντλημένος από το διαβήτη και λαμβάνει τη θεραπεία.

Την άνοιξη του 1922, ο Banting ανοίγει ένα ιδιωτικό ιατρείο στο Τορόντο και ξεκινά τη θεραπεία διαβητικών ασθενών, οι οποίοι μέχρι τότε πέθαιναν από το διαβήτη, καθώς η μόνη αντιμετώπιση της νόσου ήταν η «θεραπεία υποσιτισμού των Γκέλπα-'Αλεν», η οποία ουσιαστικά τους οδηγούσε πιο αργά στο θάνατο από ασιτία.

Το Νόμπελ απονεμήθηκε από κοινού στους Banting και Macleod, αλλά ο Banting μοιράστηκε το έπαθλό του με το βοηθό του Best και εξέφρασε την οργή του προς τον Macleod καθώς δεν ένιωθε ότι συνέβαλε αρκετά για να το αξίζει. Σε απάντηση, ο Macleod μοιράστηκε το χρηματικό του έπαθλο με το βιοχημικό James Collip, ο οποίος συμμετείχε στην έρευνα.

Πληροφορίες από: wikipedia.org, newsbomb.gr