Πιογλιταζόνη

Γενικές πληροφορίες

Στο διαβήτη τύπου 2 το πάγκρεας δεν παράγει αρκετή ινσουλίνη για τον έλεγχο της γλυκόζης στο αίμα. Η ινσουλίνη επιτρέπει στη γλυκόζη που κυκλοφορεί στο αίμα να εισχωρήσει στα κύτταρα του σώματος για την παραγωγή ενέργειας. Εάν το σώμα αντιστέκεται στη δράση της ινσουλίνης, μια κατάσταση γνωστή ως αντίσταση στην ινσουλίνη, και αν δεν μπορεί να παράγει αρκετή ινσουλίνη, ώστε να ξεπεράσει αυτή την αντίσταση, τότε η γλυκόζη συσσωρεύεται στο αίμα.
Η πιογλιταζόνη είναι μία θειαζολιδινεδιόνη που ρυθμίζει τη γλυκόζη του αίματος, ελαττώνοντας την αντίσταση στην ινσουλίνη στους περιφερικούς ιστούς (λιπώδης ιστός, γραμμωτοί μύες κ.τ.λ.) και στο ήπαρ.

Μελέτες & έρευνες (πηγή: internet)

Η πιογλιταζόνη φαίνεται να προκαλεί μεταβολικές και ιστολογικές βελτιώσεις σε ασθενείς με μη αλκοολική στεατοηπατίτιδα, μια ασθένεια για την οποία δεν υπάρχει μέχρι στιγμής αποτελεσματική φαρμακευτική αντιμετώπιση1.

Σε δημοσίευση του JAMA, στις 6/12/2006, αναφέρεται μελέτη που πραγματοποιήθηκε στο Σικάγο, από το 2003 μέχρι το 2006, σε 462 διαβητικούς, η οποία έδειξε ότι η πιογλιταζόνη καθυστερεί την αρτηριακή πάχυνση έχοντας ευεργετικά αποτελέσματα στα αρτηριακά τοιχώματα, άρα μειώνει την εξέλιξη της αθηροσκλήρωσης,
οπότε και τον κίνδυνο καρδιακής προσβολής2.

Η χορήγηση πιογλιταζόνης σε περιορισμένο δείγμα ασθενών με ήπια και μέτρια νόσο Alzheimer’s προκάλεσε σημαντική βελτίωση, γεγονός που πιθανόν να εξηγείται από δύο αιτίες: είτε το φάρμακο μειώνει τη φλεγμονώδη αντίδραση του σώματος στην αμυλούχο πρωτεΐνη (τον παθογόνο παράγοντα της νόσου), είτε βοηθά τη λειτουργία των εγκεφαλικών κυττάρων3.

Τέλος εξετάζεται η πιθανή συμβολή της πιογλιταζόνης στην αντιμετώπιση της νόσου Parkinson4.

Θεραπεία του διαβήτη τύπου 2, δηλαδή μη ινσουλινοεξαρτώμενου, ως μονοθεραπεία ή σε συνδυασμό με μετφορμίνη ή μια σουλφονυλουρία, όταν αυτές από μόνες τους δεν επιτυγχάνουν επαρκή έλεγχο της γλυκαιμίας, ή σε τριπλό σχήμα σε συνδυασμό με μετφορμίνη και μια σουλφονυλουρία.

• Υπερευαισθησία στη δραστική ουσία ή σε κάποιο από τα έκδοχα.
• Καρδιακή ανεπάρκεια.
•Ηπατική ανεπάρκεια.

Ιδιαίτερη προσοχή απαιτείται στη συγχορήγηση με ινσουλίνη. Επίσης στη συγχορήγηση με μία σουλφονυλουρία, πρέπει να μειωθεί η δόση της σουλφονυλουρίας, για να αποφευχθεί η εμφάνιση υπογλυκαιμίας.

Λαμβάνεται μία φορά την ημέρα (έως 45 mg) με ή χωρίς τροφή.

• Κατακράτηση υγρών (οίδημα).
• Αύξηση σωματικού βάρους.
• Οπτική διαταραχή.
• Λοίμωξη αναπνευστικού συστήματος.
• Κεφαλαλγία.
• Μυϊκοί πόνοι.

• Actos, Φαρμασέρβ-Λίλλυ (Lilly).