Όλη η επικαιρότητα... σχολιασμένη!

• Υπαγωγή ή ιδιοκτησία; Υπάγομαι ή ανήκω; του φαρμακοποιού Αργύρη Αργυρόπουλου, μέλους του Φ.Σ. Θεσσαλονίκης
  

Μέχρι σήμερα ένιωθα πως ως Έλληνας ανήκω στην Ευρώπη με την έννοια της υπαγωγής σε αυτήν, έτσι μου έμαθαν να νιώθω. Μου άρεσε πάντα αυτό, γιατί ένιωθα ισότιμο μέλος ενός αξιόλογου συνόλου με μέλλον.
Όμως η φράση που πάντα με έκανε εθνικά υπερήφανο —είτε όταν την άκουγα είτε όταν τη σκεφτόμουν— πως ανήκουμε δηλαδή στην Ευρώπη, με γεμίζει ξαφνικά ανησυχία. Σήμερα που τη σκέφτομαι γελώ ειρωνικά, αναλογιζόμενος πώς έχει παραποιηθεί η έννοια: ότι πλέον είμαστε ιδιοκτησία της Ευρώπης, ή κάποιας άλλης χώρας, ή πολλών άλλων μαζί. Σίγουρα η φράση δεν είχε αυτό το νόημα όταν πρωτοειπώθηκε.
Ανησυχώ όμως, γιατί νιώθω σαν ποσό σε επιταγή στα χέρια κάποιου που πλειοδότησε και αγόρασε πολλές επιταγές σαν τη δική μου, στο μισό της αναγραφόμενης αξίας τους. Δεν είναι πως φοβάμαι ότι μέχρι τη λήξη αυτής της επιταγής η αξία μου θα έχει πέσει ακόμα χαμηλότερα. Ούτε ανησυχώ σε ποιανού τα χέρια βρίσκομαι, γιατί δεν έχει πια σημασία. Φοβάμαι πως ξαφνικά δεν μπορώ να ανήκω σε μένα! Ψάχνω να βρω τον τρόπο να αντιδράσω...

• Iδού η Ρόδος... του φαρμακοποιού Ανδρέα Γαλανόπουλου, προέδρου της Ο.Σ.Φ.Ε.
  

Σε έναν αδιέξοδο συνδυασμό χρέους και ελλείμματος, δεν μένει οποιαδήποτε αμφιβολία ότι, για τα επόμενα αρκετά χρόνια, δραστηριότητες όπως η δική μας που αντιμετωπίζεται ως δαπάνη, θα βρίσκoνται υπό συμπίεση.
Σε μια χώρα που ο ένας κλάδος ή ομάδα στρέφεται κατά της άλλης, το μέλλον μόνον ζοφερό μπόρεί να είναι. Ανεξάρτητα από τις τεχνικές λεπτομέρειες της μεθόδου που θα επιλεγεί από τους δανειστές της χώρας μας, μέλλον με δανεικά δεν υπάρχει πλέον για μας. Μια κοινωνία χωρίς συνοχή, με μια πολιτική ηγεσία κατώτερη των περιστάσεων, χωρίς εθνικό πρόταγμα, καταστρέφει κάθε πιθανότητα διεξόδου.
Δηλαδή θα αναρωτηθεί κάποιος, δεν υπάρχει προοπτική; Μία και μόνη, και αυτή πολύ επώδυνη.
Αντοχή, ορθολογισμός, συρρίκνωση του βιοτικού μας επιπέδου, νέες συλλογικότητες και εμπιστοσύνη στις δικές μας δυνάμεις. Να σκεφτούμε δημιουργικά και παραγωγικά. Με κατοχύρωση της κοινωνικής αλληλεγγύης.
Στο χέρι και το μυαλό μας είναι ή να τις αναπτύξουμε ή να αφεθούμε να μας παρασύρει στο βυθό το δημοσιονομικό πρόβλημα της χώρας. Ιδού η Ρόδος...

• Μάθημα πρώτον: η ισονομία του φαρμακοποιού Γιάννη Δαγρέ, μέλους του ΔΣ του Φ.Σ. Αττικής

Ας πούμε ότι έχεις εσκεμμένα προκαλέσει μια οικονομική ζημία στην ελληνική κοινωνία. Έκλεψες χρήματα, τα οποία στη συνέχεια επιβαρύνουν και τα δημόσια ταμεία. Κανονικά δεν πρέπει να τιμωρηθείς, π.χ. με ένα αρκετά βαρύ πρόστιμο ή ποινή που να επανορθώσει τη ζημιά και να σε αποθαρρύνει να το ξανακάνεις; Αυτό λέγεται δικαιοσύνη, ειδικά σε μία χώρα που θέλει να λέγεται ανεπτυγμένη δυτική κοινωνία της ισονομίας και ισοπολιτείας.
Στη θεωρία όλα καλά. Στην πράξη όμως;
Αν έχεις κάνει τέτοια παρανομία και είσαι φαρμακοποιός, αν ας πούμε προκάλεσες ζήτηση συνταγογράφησης αρκετών χιλιάδων ευρώ και σε πιάσουν, όχι μόνο πληρώνεις βαρύ πρόστιμο αλλά χάνεις και το δικαίωμα σύμβασης με το ασφαλιστικό σύστημα. Και αυτό είναι το σωστό.
Αν όμως είσαι ιδιοκτήτης Τράπεζας και ας πούμε έκλεψες υπερπολλαπλάσια χρήματα, μερικές δεκάδες ή εκατοντάδες εκατομμύρια... απλά τα επιστρέφεις όλα ή ένα μέρος και βγαίνεις «καθαρός»!
Με τέτοιες σκανδαλώδεις διακρίσεις μεταξύ πολιτών στην απονομή δικαιοσύνης, άντε μετά να πείσεις τον κόσμο να συμπεριφέρεται έντιμα...

• Κρατώντας την ανάσα του φαρμακοποιού Γιώργου Κουτέπα, αντιπροσώπου του Φ.Σ. Αττικής στον Π.Φ.Σ.

Πολέμησες με έναν από τους χειρότερους αντιπάλους που είχες ποτέ. Συμφέροντα που ήθελαν να επηρεάσουν καταστάσεις ώστε να φτιαχτεί ένα περιβάλλον που να ευνοεί την δραστηριότητα αλυσίδων φαρμακείων. Με έναν αντίπαλο ύπουλο, βρώμικο, κακεντρεχή. Τον νίκησες σε όλα τα μέτωπα που διάλεξε να σε πολεμήσει, μέχρι που το μόνο που του έμενε ήταν το «δίκαιο» αυτού που έχει το μαχαίρι και το πεπόνι. Οι κρυμμένοι του σύμμαχοι, καλυμμένοι πίσω από το μανδύα της «αντικειμενικής ενημέρωσης», προσπαθούσαν να πάρουν τους θεατές με το μέρος του. Δεν δείλιασες και πάλεψες να δουν όλοι ξεκάθαρα ποιος είχε το δίκιο και το άδικο. Ενάντια σε όλους και σε όλα, κατάφερες να μείνεις τραυματισμένος, αλλά ζωντανός. Ο τελευταίος γύρος αρχίζει. Δεν αρκεί όμως να επιβιώσεις. Πρέπει να μείνει και η αρένα όρθια. Αλλιώς ποιο το νόημα της νίκης;

• Τo τέλος των έντυπων εγκυκλίων του φαρμακοποιού Κώστα Μανωλόπουλου, μέλους του ΔΣ του Φ.Σ. Αττικής

Δεν είναι μακριά οι εποχές που η εγκύκλιος του ΦΣΑ έβγαινε σε Α4 λες και ήμασταν Σκωτσέζοι. Αργότερα τυπώθηκε σε χαρτί ιλουστρασιόν και έβαλε εικόνες και διαφημίσεις. Το internet όμως τρέχει με την ταχύτητα του φωτός, και πλέον οι φαρμακοποιοί έχουν πρόσβαση σε ειδήσεις, νομοσχέδια και υπουργικές αποφάσεις πριν ακόμα τις ανακοινώσει ο Σύλλογος. Όταν τυπωθεί η εγκύκλιος την πρώτη του μήνα, το 90% της θεματολογίας είναι ήδη γνωστό και δημοσιευμένο, ενώ την ίδια ώρα τα έσοδα από διαφημίσεις κάνουν ελεύθερη πτώση. Από τη στιγμή που η εγκύκλιος ανεβαίνει στο www.fsa.gr, τα υπόλοιπα είναι σπατάλη χαρτιού και ζημιά για τον εκδότη. Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε πρόσφατα, οι έντυπες εκδόσεις των εφημερίδων σε Ευρώπη κι ΗΠΑ θα αντέξουν το πολύ μέχρι το 2020. Μήπως οι έντυπες εγκύκλιοι των Συλλόγων έχουν πολύ μικρότερο χρόνο ζωής;

• Στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα κι αγέλαστα... του φαρμακοποιού Μανόλη Μαυρολέοντα, αντιπροσώπου του Φ.Σ. Πειραιά στον Π.Φ.Σ.
  

Σαν το παλιό αυτό παιδικό παιχνίδι μοιάζουμε πλέον όσοι (υποτίθεται ότι) εκπροσωπούμε τους τοπικούς συλλόγους στον Π.Φ.Σ. Είναι πλέον στάτους ότι οι Γ.Σ. του Π.Φ.Σ. δεν είναι παρά διαδικασίες σχεδόν «μονοπωλιακής» τοποθέτησης του προέδρου και των μελών του Δ.Σ. Μέχρι να μιλήσουν όλοι αυτοί, ο χρόνος που απομένει για τους εκπροσώπους που έρχονται από κάθε γωνιά της Ελλάδας είναι επιεικώς ανεπαρκής. Όλες σχεδόν οι παρατάξεις εξήγγειλαν πάλι «αναβάθμιση» και «ριζικές αλλαγές» στις Γ.Σ., αλλά, απ' ότι φαίνεται, πρόκειται για κούφια λόγια. Στις 8 Οκτωβρίου συμμετείχαμε σε μια προεκλογική Γ.Σ. τύπου: «Ψεκάστε – Σκουπίστε – Ψηφίστε – Τελειώσατε!». Το πιο τραγικό, είναι ότι η πλειοψηφία των παριστάμενων εκπροσώπων «ψήφισε» να πάμε κατ' ευθείαν για εκλογές! Μόνο ύστερα από παρέμβαση του προέδρου έγινε μια επιφανειακή τρίλεπτη τοποθέτηση από τους «επικεφαλείς» των παρατάξεων. ’λλωστε, τελείως ξεδιάντροπα, ακούστηκε μέσα στην αίθουσα, αρκετές φορές, ότι «δεν υπάρχει λόγος να συζητήσουμε τίποτα, αφού κανένας δεν περιμένει να ακούσει τι θα ειπωθεί για να ψηφίσει»…