Σε νέες θεραπείες κατά της σήψης ευελπιστούν Έλληνες επιστήμονες, μετά την έρευνά τους αναφορικά με τη δράση αναστολέων του ενζύμου NOX2 στην καρδιακή λειτουργία.
Η επιστημονική ομάδα από το Temple University της Φιλαδέλφειας των ΗΠΑ και από το Πανεπιστήμιο Columbia στη Νέα Υόρκη περιέγραψαν σε πρόσφατη μελέτη τους το μηχανισμό που οδηγεί στη σήψη και βασίζεται στην απώλεια ενέργειας από την καρδιακή δυσλειτουργία, προτείνοντας έτσι μια νέα προσέγγιση για τη θεραπεία της.
Όπως εξηγούν οι ειδικοί, ο καρδιακός μυς αποδυναμώνεται από τη φλεγμονή που προκαλείται κατά τη σήψη και δεν είναι σε θέση να παράγει ενέργεια, με αποτέλεσμα να μειώνεται σημαντικά η ροή του αίματος και η παροχή οξυγόνου στους ιστούς και έτσι να προκαλείται ανεπάρκεια των οργάνων.
Πειράματα σε ζώα έδειξαν ότι παρεμποδίζοντας την ενεργοποίηση του ενζύμου NADPH οξειδάση 2 (NOX2) στην καρδιά (με φάρμακα αναστολείς του ενζύμου), μειώνεται το οξειδωτικό στρες και έτσι επιτρέπεται η συνέχιση παραγωγής ενέργειας στην καρδιά, γεγονός που θα μπορούσε να ωφελήσει σημαντικά την επιβίωση των ασθενών με σήψη.
Η νέα προσέγγιση διατηρεί την υποστηρικτική αντιφλεγμονώδη θεραπεία της σήψης, που χρησιμοποιείται σήμερα, αλλά της δίνει περισσότερο χρόνο για να δράσει, διασφαλίζοντας ότι η καρδιά (ενδεχομένως και άλλα όργανα) συνεχίζει να παράγει ενέργεια, και έτσι προλαμβάνεται η μη αναστρέψιμη πολυοργανική ανεπάρκεια.
Στη μελέτη συμμετείχαν δύο νέες Ελληνίδες ερευνήτριες, η δρ. Δήμητρα Κοκκινάκη και η Μεσελέ-Χριστίνα Βαλέντη, ενώ ένας από τους δύο επικεφαλής ήταν ο Έλληνας Κωνσταντίνος Δροστάτος, PhD, επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Φαρμακολογίας του Πανεπιστημίου Temple.
Ο δρ. Δροσάτος και οι συνεργάτες του στρέφονται τώρα προς τον άνθρωπο, επεκτείνοντας την έρευνά τους σε ανθρώπινα κύτταρα: «Εάν οι θεραπείες είναι επωφελείς, όπως ήταν στα ποντίκια, ελπίζουμε σύντομα να δράσουμε σε συνεργασία με κλινικές ομάδες ούτως ώστε να μεταφράσουμε τις μελέτες μας σε ανθρώπους ασθενείς» είπε.
Η έρευνα δημοσιεύθηκε στο περιοδικό JCI Insight.