Νέα φάρμακα στη μάχη κατά του HIV

Έχει βρεθεί ότι ο ιός HIV εκμεταλλεύεται την ανθρώπινη πρωτεΐνη ITK προκειμένου να επιβιώνει και να πολλαπλασιάζεται.

Η αφαίρεση της διαθεσιμότητάς της από τα στελέχη του HIV θα οδηγούσε στο θάνατο του ιού και στην αποτροπή της εκδήλωσης της νόσου του AIDS.

Μια εναλλακτική προσέγγιση στην αντιμετώπιση του ιού της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας (HIV) επιχείρησαν Βρετανοί επιστήμονες, δημοσιεύοντας τα αποτελέσματα πειραματικής μελέτης τους στην επιθεώρηση Proceedings of the National Academy of Sciences.

Οι μέχρι τώρα προσπάθειες για την αντιμετώπιση του HIV αφορούσαν συνδυασμούς φαρμάκων, τα οποία στόχευαν αποκλειστικά και απευθείας στις πρωτεΐνες του ιού. Εξαιτίας όμως της υψηλής ικανότητας του ιού να μεταλλάσσεται και της τοξικότητας των φαρμάκων που προκαλούσε αρκετές ανεπιθύμητες ενέργειες, η στόχευση των πρωτεϊνών αυτών δεν ήταν πάντα αποτελεσματική και η αντιμετώπιση της νόσου του AIDS δεν ήταν ιδιαίτερα εύκολη υπόθεση.

Σύμφωνα όμως με τους ερευνητές, η ανθεκτικότητα του ιού HIV στις υπάρχουσες θεραπείες θα μπορούσε να παρεμποδιστεί με νέας γενιάς γενετικά φάρμακα (RNAi), τα οποία δε θα στοχεύουν τις πρωτεΐνες του ιού αλλά θα μπορούν να απενεργοποιούν την έκφραση μίας συγκεκριμένης πρωτεΐνης των ανθρώπινων λεμφοκυττάρων.

Πρόκειται για την πρωτεΐνη ITK την οποία διαθέτουν τα Τ-λεμφοκύτταρα του ανθρώπου και η οποία συμβάλλει στη φυσιολογική ανοσολογική απόκριση του οργανισμού απέναντι σε λοιμώξεις. Έχει βρεθεί ότι ο ιός HIV εκμεταλλεύεται την πρωτεΐνη αυτή προκειμένου να επιβιώνει και να πολλαπλασιάζεται. Η αφαίρεση της διαθεσιμότητάς της λοιπόν από τα στελέχη του HIV θα οδηγούσε στο θάνατο του ιού και στην αποτροπή της εκδήλωσης της νόσου του AIDS.

Σε συνθήκες εργαστηρίου η στρατηγική αυτή αποδείχτηκε ιδιαίτερα αποτελεσματική, καθώς σε εκτεθειμένες στον HIV καλλιέργειες ανθρώπινων Τ-λεμφοκυττάρων στα οποία είχε απενεργοποιηθεί η ITK, τα στελέχη του ιού ήταν ανίκανα να προσβάλλουν τα κύτταρα και να πολλαπλασιαστούν. Επιπλέον σε πειραματόζωα διαπιστώθηκε ότι η απενεργοποίηση της συγκεκριμένης πρωτεΐνης των λεμφοκυττάρων δεν επιδρούσε ιδιαίτερα στην ικανότητα του ανοσοποιητικού συστήματος να αντιμετωπίζει τις μολύνσεις και δεν είχε γενικά αρνητικές επιπτώσεις στη φυσιολογική λειτουργία του οργανισμού.

Έρευνες που αναμένεται να ξεκινήσουν σύντομα πρόκειται να διελευκάνουν και να αξιολογήσουν περαιτέρω την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητα της νέας μεθόδου, ώστε να είναι διαθέσιμη στο προσεχές μέλλον μια εναλλακτική θεραπευτική πρόταση στην αντιμετώπιση της ανθρώπινης ανοσοανεπάρκειας.