Η οστεοπόρωση και τα κατάγματα απειλούν την τρίτη ηλικία

Ως ένα από τα μείζονα θέματα αναδεικνύεται τόσο η οστεοπόρωση όσο και η οστεοαρθρίτιδα για τον παγκόσμιο πληθυσμό.

Οι επιστήμονες  τονίζουν τη σημασία που έχει  η έγκαιρη και ορθή θεραπευτική προσέγγιση καθώς αναμένεται αύξηση στους πάσχοντες από χρόνιες ασθένειες των οστών, μυών και αρθρώσεων λόγω της γήρανσης του πληθυσμού.

  Στοιχεία δείχνουν πως πάνω από 50 εκατ. άτομα παγκοσμίως έχουν σαρκοπενία, οι οποίοι αποτελούν άτομα υψηλού κινδύνου για φυσική ανικανότητα και αδυναμία. Συγκεκριμένα, ο ερευνητής κ. Roger A. Fielding, Διευθυντής του Κέντρου Human Nutrition Research Center on Aging στο Πανεπιστήμιο Tufts, Βοστόνη, τόνισε τη σημασία μιας νέας οδού μέσω της οποίας πιθανώς ρυθμίζεται η μυϊκή απώλεια που εξαρτάται από την ηλικία και συζήτησε πιθανούς θεραπευτικούς στόχους που μπορούν να αναστείλουν την σαρκοπενία.

Ο κ. T. Chevalley, Ειδικός στα νοσήματα των οστών στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Γενεύης, αναφέρθηκε στην ανίχνευση των περιβαλλοντικών παραγόντων που καθορίζουν την δομή των οστών και την ανάπτυξη της δύναμης στα υγιή αγόρια και τη θετική αλληλεπίδραση μεταξύ φυσικής δραστηριότητας και πρόσληψης πρωτεΐνης με την έναρξη της εφηβείας έως το πέρας της. Όπως αναδεικνύεται από τα ευρήματα της οκταετούς μελέτης, η διατροφή πλούσια σε πρωτεΐνες, δρα συνεργικά με την άσκηση βελτιώνοντας τις παραμέτρους της οστικής μάζας/πυκνότητας αλλά και της μικροαρχιτεκτονικής του οστού.

Ο συνιδρυτής και Πρόεδρος του IOF, κ. John A. Kanis, στην ομιλία του αναφέρθηκε στη σημαντική μείωση που παρουσιάζεται τόσο σε σπονδυλικά όσο και σε κλινικά οστεοπορωτικά κατάγματα, με τη χορήγηση ρανελικού στρόντιου, χωρίς να μειώνεται η αποτελεσματικότητά του μετά τη διόρθωση της σοβαρότητας της νόσου και χωρίς την παρουσία αντενδείξεων. Αυτό επιβεβαιώνεται και από την πρόσφατη απόφαση του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΜΑ) σχετικά με την επωφελή δράση της εν λόγω θεραπευτικής προσέγγισης για την πρόληψη των καταγμάτων σε ασθενείς με σοβαρή οστεοπόρωση και υψηλό κίνδυνο κατάγματος, για τους οποίους δεν είναι δυνατή η αγωγή με άλλα εγκεκριμένα φάρμακα, λόγω αντενδείξεων ή δυσανεξίας.

Σημαντική ήταν η ομιλία του Καθηγητή Serge Ferrari στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Γενεύης, από την οποία προέκυψε ότι τα τελευταία χρόνια υπάρχουν πολλές ενδείξεις ότι ο διαβήτης συνυπάρχει με αυξημένη ευθραυστότητα των οστών παρόλο που η οστική πυκνότητα των διαβητικών τύπου 2 είναι κατά μέσο όρο μεγαλύτερη από αυτή των μη διαβητικών. Αυξημένος κίνδυνος πτώσεων και αλλαγές στη ποιότητα των οστών όπως διαταραχές των δεσμών του κολλαγόνου και αλλαγές στη μικροαρχιτεκτονική αποτελούν πιθανούς παθογενετικούς παράγοντες αν και οι μοριακοί μηχανισμοί που συνδέουν το μεταβολισμό της γλυκόζης του λιπώδους ιστού και των οστών είναι πολύπλοκοι.

Από την πλευρά της η κα Juliet Compston, Καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Cambridge, παρουσίασε τα δεδομένα μιας εκτεταμένης μελέτης για τη σχέση βάρους, ύψους και Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ) με τον κίνδυνο κατάγματος σε διαφορετικά σημεία του σώματος στις μετεμμηνοπαυσιακές γυναίκες. Τα ευρήματα καταδεικνύουν ότι υπάρχει μια αρνητική συσχέτιση του ΔΜΣ με τα κατάγματα του ισχίου, των κλινικών σπονδυλικών και των καταγμάτων του καρπού, ενώ αντίθετα μια θετική συσχέτιση με τα κατάγματα των σφυρών. Μη γραμμική συσχέτιση διαφαίνεται μεταξύ του ΔΜΣ και των καταγμάτων της κλείδας και λεκάνης, διαπιστώνοντας αρνητική συσχέτιση στις χαμηλές τιμές και θετική στις υψηλές. Στην Ελλάδα βάσει μελέτης από το ΕΛΙΟΣ το 66% των γυναικών με οστεοπόρωση έχουν αυξημένο σωματικό βάρος ενώ το 14.6% είναι παχύσαρκες.