Γεμάτη λάθη η Έκθεση του ΟΟΣΑ για θέματα που αφορούν στα φάρμακα

Η Έκθεση του ΟΟΣΑ με τίτλο: «Ελλάδα, Ανασκόπηση Ανταγωνιστικότητας, προκαταρκτική Μελέτη, 2013» βρίθει λαθών, έλλειψη τεκμηρίωσης, ανεπάρκεια συλλογής στοιχείων και πληροφόρησης, και λογικών αλμάτων σε όσα αναγράφονται σε αυτή, τονίζει ο φαρμακοποιός και μέλος του ΔΣ του ΦΣΑ, Γιάννης Δαγρές.

Όπως εξηγεί …

Αναφορικά με τα Μ.Υ.Συ.Φα. η Έκθεση του ΟΟΣΑ:

• Ξεκινά παραθέτοντας λανθασμένο και ελλειπή ορισμό περί του τι ακριβώς είναι και δεν είναι τα συγκεκριμένα φάρμακα.
• Αδυνατεί να προσμετρήσει τη σημασία τους για τη Δημόσια Υγεία και τις συνέπειες της ακατάλληλης χρήσης τους για το Σύστημα Υγείας, την Εθνική Οικονομία και την συνολική απασχόληση και παραγωγικότητα του πληθυσμού (απουσιάζει τελείως αυτό το κρίσιμο κεφάλαιο αξιολόγησης από την Έκθεση παρόλη την τεράστια διεθνή βιβλιογραφία επί του θέματος).
• Μεταχειρίζεται εσφαλμένα τα Μ.Υ.Συ.Φα. ωσάν να ήταν κοινά καταναλωτικά προϊόντα, παρόλο που η κοινή πείρα και η εκτενής διεθνής βιβλιογραφία έχουν τοποθετήσει το ζήτημα αυτό στην πραγματική βάση του, οδηγούμενη έτσι σε λανθασμένα συμπεράσματα επί αυτών και προτείνοντας επιχειρηματικές ιδέες που έχουν προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές υγείας σε χιλιάδες πολίτες και έτσι έχουν αποτύχει και εγκαταληφθεί στο παρελθόν σε άλλες χώρες όπου ίσχυαν κάποτε.
• Προάγει επιπόλαια την έννοια της κοινής εμπορικής ανάπτυξης σε φάρμακα, ειδικά στα οποία αυτού του είδους η ανάπτυξη προκαλεί μεγαλύτερη ζημία στην Εθνική Οικονομία και στη Δημόσια Υγεία από την ελεγχόμενη και αυστηρά ρυθμισμένη κατανάλωση που αποτελεί και τον μόνο κατάλληλο τρόπο χρήσης τους.
• Αμφιταλαντεύεται αμήχανα αναγράφοντας αλληλοσυγκρουόμενες και αλληλοαναιρούμενες παραδοχές (!) στο ερώτημα αν τελικά η απορρύθμιση στη διάθεσή τους βλάπτει ή όχι την τσέπη των πολιτών, παρόλο που το ερώτημα έχει εν πολλοίς απαντηθεί από άλλους αρμοδιότερους Διεθνείς Φορείς, Στατιστικές Εταιρείς και Οργανισμούς των οποίων τα επίσημα δεδομένα είναι ευρέως γνωστά και ευχερώς προσβάσιμα στο κοινό, και τα οποία ως δεδομένα απουσιάζουν τελείως από τη συγκεκριμένη Έκθεση.
• Μετά από όλα τα παραπάνω παραθέτει προτάσεις που φυσικά βασισμένες σε εσφαλμένα και ελλειπή δεδομένα ή σε απλούς γενικής φύσεως ισχυρισμούς είναι και οι ίδιες λανθασμένες, ατεκμηρίωτες (δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα), αόριστες, συνεπώς και μη-έγκυρες και έτσι δεν μπορούν να ληφθούν σοβαρά υπ΄ όψη.

Αναφορικά με τη λειτουργία των Φαρμακείων η Έκθεση του ΟΟΣΑ:

• Υποπίπτει σε ανάλογες αντιφάσεις και αλληλοσυγκρουόμενες παραδοχές (πχ. τις γεωγραφικές ρυθμίσεις των αδειοδοτήσεων Φαρμακείων τις αξιολογεί στις αρχικές σελίδες ως βλαπτικές ενώ αντιθέτως σε επόμενες σελίδες τις αξιολογεί ως ωφέλιμες και απαραίτητες (!)).
• Δεν αναφέρεται πουθενά στην Ευρωπαϊκή Νομοθεσία και Ανώτατη Νομολογία επί του θέματος, ζωτική παράλειψη στοιχειωδών κυρίαρχων δεδομένων που στην ουσία ακυρώνει εξ’ ορισμού την αξιοπιστία και την επάρκεια στοιχείων της Έκθεσης πάνω στο θέμα.
• Επικαλείται μία συγκεκριμένη Μελέτη επί του θέματος (ECORYS 2007) η οποία όμως έχει ήδη χαρακτηριστεί ως στατιστικώς λανθασμένη και μεθοδολογικώς μη-έγκυρη από Διεθνή Στατιστικό Οίκο και της οποίας τα συμπεράσματα έχουν ήδη απορριφθεί, όπως ήταν φυσικό, και από το σκεπτικό Ανωτάτων Δικαστικών Αποφάσεων επί θεμάτων ρυθμίσεων Φαρμακείων σε Ευρωπαϊκό Επίπεδο όταν χρησιμοποιήθηκε ως στοιχείο.
• Παραθέτει κάποια αγνώστου προέλευσης πανευρωπαϊκά στατιστικά δεδομένα επί των ρυθμίσεων στη λειτουργία Φαρμακείων, τα οποία είναι πολύ διαφορετικά από τα επίσημα που έχουν παρουσιαστεί από το Pharmaceutical Group of the European Union (P.G.E.U.), τον καθ’ ύλην αρμόδιο Πανευρωπαϊκά Φορέα επί του συγκεκριμένου ζητήματος.
• Παραθέτει στο τέλος κάποιες προτάσεις τις οποίες όπως είναι αναμενόμενο κατατρέχουν οι ανεπάρκειες, οι αμφισημίες και τα λάθη της ανάλυσης επί της οποίας βασίζονται, ενώ προκαλείται εντύπωση από το γεγονός ότι παραθέτει και μία συγκεκριμένη παράδοξη πρόταση επιλεκτικής διάκρισης-αποκλεισμού των ατόμων που έχουν την ιδιότητα του φαρμακοποιού από μία συγκεκριμένη επιλογή αυτενέργειας, η οποία πάντως δύναται να επιφυλάσσεται, κατά τους συντάκτες της Έκθεσης, σε οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο εκτός της συγκεκριμένης μερίδας του πληθυσμού (!).

Αναφορικά με τον πόρο 0,4% υπέρ του Πανελλήνιου Φαρμακευτικού Συλλόγου (Π.Φ.Σ. – Ν.Π.Δ.Δ.) η Έκθεση του ΟΟΣΑ:

• Τον αναφέρει σε όλα τα σημεία όπου γράφει για αυτόν ως 4% ενώ στην πραγματικότητα είναι 0,4% σύμφωνα με την κείμενη Νομοθεσία.
• Περιγράφει τελείως εσφαλμένα τον πόρο αυτόν αγνοώντας προφανώς τη νομοθετική προέλευσή του καθώς και το πώς και από ποιον εισπράττεται και πώς λειτουργεί στην πραγματικότητα, και έτσι όπως είναι αναμενόμενο του αποδίδει τον λανθασμένο χαρακτηρισμό «κράτηση υπέρ τρίτων» ή/και «φόρο επί των συναλλαγών» που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
• Καθώς οι συντάκτες της Έκθεσης κρίνουν ότι ο πόρος αυτός εισπράττεται από τις εταιρείες (ενώ στην πραγματικότητα και σύμφωνα με τη Νομοθεσία εισπράττεται από τα Φαρμακεία αποκλειστικά), και έτσι θεωρούν ότι επιβαρύνει τις συναλλαγές (ενώ φυσικά δεν τις επιβαρύνουν εφόσον εισπράττεται εξ’ολοκλήρου από τα Φαρμακεία και αποδίδεται εξ’ ολοκλήρου στον Π.Φ.Σ. χωρίς ενδιάμεσους παρά μόνον παθητικώς και κατά τη διαδικασία),
• προτείνουν να καταργηθεί και να αντικατασταθεί με κάτι άλλο που να εισπράττεται εξ’ ολοκλήρου από τα Φαρμακεία (!) (που όμως έτσι ακριβώς γίνεται ούτως ή άλλως στην πραγματικότητα) και να αποδίδεται στον Π.Φ.Σ., δηλαδή στην ουσία προτείνουν να καταργηθεί το ισχύον καθεστώς στο συγκεκριμένο θέμα και να αντικατασταθεί με ένα άλλο που θα είναι...απολύτως όμοιο και απαράλλαχτο με το ισχύον καθεστώς που παρόλ΄ αυτά προτείνουν να καταργηθεί (!).

• Ενώ παραθέτει ότι υφίσταται νομοθετικώς πρόβλεψη για 2μηνη πίστωση δεν αναφέρει ότι απουσιάζουν νομοθετικώς και οι ανάλογες ποινικές ρήτρες και τα αντικίνητρα αυτά που θα ενεργοποιούσαν και θα επέβαλαν την εφαρμογή της κατά μήκος της αλυσίδας τροφοδοσίας του φαρμάκου.
• Απουσιάζει τελείως από την Έκθεση η εικόνα που παρουσιάζει η αγορά, κατά την οποία η πρόβλεψη αυτή έχει καταστεί διακοσμητική και ανενεργή καθώς κανείς δεν την εφαρμόζει και κανείς δεν φροντίζει να την επιβάλει, ελλείψει νομοθετικής ισχύος ποινών κι αντικινήτρων.