Το νομοσχέδιο που έχει καταθέσει στη Βουλή το Υπουργείο Υγείας για την φαρμακευτική πολιτική καθιστά αδύνατη την ομαλή λειτουργία της αγοράς, θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τη δημόσια υγεία, ενώ ταυτόχρονα υπονομεύει την ελληνική οικονομία, εκτιμούν στελέχη της Πανελλήνιας Ένωσης Φαρμακοβιομηχανίας.
Οι εκπρόσωποι της Ένωσης τονίζουν πως «παρόλο που τα γενόσημα φάρμακα έχουν ήδη υποστεί μειώσεις που ξεπερνούν το 50% και παράγονται κατά κύριο λόγο από ελληνικές βιομηχανίες, το νομοσχέδιο τα θέτει ξανά στο στόχαστρο και προσπαθεί να συμπιέσει εκ νέου τις ήδη μειωμένες τιμές τους. Αντίθετα, πουθενά στο νομοσχέδιο δεν υπάρχει μέριμνα για τον έλεγχο του όγκου της συνταγογράφησης και τον εξορθολογισμό της χρήσης των ακριβών φαρμάκων. Όπως έχει επισημανθεί επανειλημμένως, το πρόβλημα της φαρμακευτικής δαπάνης είναι η αδυναμία ελέγχου του όγκου και της υποκατάστασης των παλιών φθηνών φαρμάκων από νεώτερα ακριβότερα και όχι οι τιμές των φαρμάκων. Το εργαλείο δε των τιμών ως μηχανισμού παραγωγής εξοικονομήσεων έχει ήδη εξαντληθεί και κάθε περαιτέρω μείωση αποβαίνει σε βάρος της δημόσιας υγείας, θέτοντας σε κίνδυνο τους ασθενείς λόγω αποσύρσεων και ελλείψεων.
Συγκεκριμένα, η μείωση των τιμών των φαρμάκων που χάνουν την πατέντα τους κατά 50% (εφόσον κυκλοφορούν αντίστοιχα γενόσημα), χωρίς σεβασμό στο μέσο όρο των τριών χαμηλότερων τιμών του φαρμάκου στην ΕΕ, θα οδηγήσει σε αποσύρσεις και ελλείψεις, γεγονός με δραματικές συνέπειες για τους ασθενείς.
Οι τιμές των γενοσήμων καθορίζονται ουσιαστικά στο 32,5% της τιμής που είχε το φάρμακο ενόσω είχε πατέντα. Επιπλέον, επιβάλλεται δυναμική τιμολόγηση, δηλαδή περαιτέρω μείωσης των τιμών βάσει του όγκου πωλήσεων. Πρέπει βέβαια να γίνει σαφές πως το 32,5% για τα γενόσημα είναι ονομαστικό, αφού εάν συνυπολογιστούν η δυναμική τιμολόγηση, το ασφαλιστικό rebate (-9%), το rebate όγκου (-2% έως -12%) και το clawback, τότε το ποσοστό αυτό κυμαίνεται μεταξύ 25% - 27%! Αυτό σημαίνει συνολική μείωση της τάξης του 75%, η οποία καθιστά αδύνατη την κυκλοφορία εγχωρίως παραγόμενων γενοσήμων, αφού η τιμή τους δε θα καλύπτει το κόστος παραγωγής. Η κατάσταση αυτή ισοδυναμεί με καταστροφή της εγχώριας φαρμακοπαραγωγικής βάσης, ενώ οι μόνοι που ευνοούνται είναι οι μεγαλοεισαγωγείς γενοσήμων φαρμάκων από χώρες χαμηλού κόστους, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την προστασία της δημόσιας υγείας».