Δερματικές παθήσεις και η σχέση τους με τον ήλιο

Η έκθεση στον ήλιο μπορεί να δρα ευεργετικά σε κάποιες παθήσεις του δέρματος, γι’ αυτό οι ασθενείς βλέπουν βελτίωση κατά τα τη διάρκεια του καλοκαιριού. Μπορεί όμως να αποδειχθεί και «εχθρός» του δέρματος, αναλόγως με την πάθηση, και να επιδεινώνει τις βλάβες...

Ο ΗΛΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΦΙΛΟΣ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ

Ένα καλό παράδειγμα ευεργετικής δράσης είναι η ψωρίαση, η οποία εκδηλώνεται συνήθως με κόκκινες πλάκες που καλύπτονται από αργυρόχρωμο ή λευκό λέπι. Οι υπεριώδεις ακτίνες του ήλιου επιβραδύνουν τη διαδικασία της ανανέωσης των επιφανειακών κυττάρων, δρώντας ανοσοκατασταλτικά, ενώ έχουν ήπια αντιφλεγμονώδη δράση.

Προσοχή! Ορισμένες μορφές της ψωρίασης, όπως η φλυκταινώδης ή η ερυθροδερμική, μπορεί να επιδεινωθούν με τον ήλιο.

Η σμηγματορροϊκή δερματίτιδα, που χαρακτηρίζεται από λιπαρό λέπι και ερυθρές πλάκες στο δέρμα ή στο τριχωτό της κεφαλής, στο πρόσωπο και στο στήθος, επιδεινώνεται εξαιτίας συναισθηματικής πίεσης, αλλά παρουσιάζει έξαρση τους χειμερινούς μήνες, κυρίως όταν υπάρχει κρύο και υγρασία. Αντιθέτως, ο ήλιος και η θάλασσα προκαλούν ύφεση της νόσου, όπως και σε άλλες δερματίτιδες, λόγω της ανοσοκατασταλτικής τους δράσης.

Η ακμή είναι άλλη μια νόσος που βελτιώνεται με την έκθεση στον ήλιο, αφού έτσι μειώνεται το προπιονικο βακτηρίδιο, μία από τις αιτίες που την προκαλούν. Επίσης, το μαύρισμα προσφέρει καλυπτική δράση, ενώ το θαλασσινό νερό ξηραίνει τις φλυκταινώδεις βλάβες.

Ο ΗΛΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΔΕΡΜΑΤΟΣ

Η ηλιακή ακτινοβολία μπορεί να οδηγήσει στην υποτροπή του επιχείλιου έρπητα. Ένα αντηλιακό στικ για τα χείλη με υψηλό δείκτη προστασίας είναι απαραίτητο στα άτομα που έχουν εμφανίσει επιχείλιο έρπητα στο παρελθόν.

Η λεύκη είναι μια αυτοάνοση δερματοπάθεια, κατά την οποία καταστρέφονται μελανοκύτταρα σε συγκεκριμένα σημεία του δέρματος, άρα δεν παράγεται μελανίνη και το δέρμα τοπικά ασπρίζει. Η κυριότερη θεραπευτική προσέγγιση της νόσου είναι η ελεγχόμενη έκθεση στην υπεριώδη ακτινοβολία. Απαιτείται όμως μεγάλη προσοχή, γιατί ένα σοβαρό ηλιακό έγκαυμα μπορεί να την επιδεινώσει, άρα η εφαρμογή αντηλιακού με υψηλό δείκτη προστασίας στις περιοχές που έχουν υποστεί λεύκη είναι απαραίτητη.

Τόσο η λεύκη όσο και η ψωρίαση εμφανίζουν το φαινόμενο Koebner που χαρακτηρίζεται από επέκταση της νόσου μετά από έγκαυμα ή τραυματισμό. Ο ήλιος μπορεί να προκαλέσει αλλεργία συνήθως λίγες ώρες μετά την έκθεση. Η αλλεργία αυτή εκδηλώνεται με ερυθρότητα, οίδημα και φυσαλίδες στα σημεία του δέρματος που είναι εκτεθειμένα στον ήλιο, κατά κανόνα στο ντεκολτέ, τους ώμους, τα μπράτσα, το λαιμό και σπανιότερα στο πρόσωπο. Ονομάζεται «πολύμορφο εκ φωτός ερύθημα» και υποχωρεί με το μαύρισμα, επανέρχεται όμως συχνά το επόμενο καλοκαίρι. Για την απευαισθητοποίηση απαιτείται η παρέμβαση δερματολόγου.

Τέλος, υπάρχει και η φωτοτοξική αντίδραση, κατά την οποία προκαλείται έντονη ερυθρότητα που συχνά συνοδεύεται από πόνο και εμφανίζεται αποκλειστικά στα φωτοεκτεθειμένα μέρη. Αυτή η αντίδραση προκαλείται από φάρμακα, είτε συστηματικά είτε τοπικά, όπως τετανοειδή για τη θεραπεία της ακμής ή της ψωρίασης, αντινεοπλασματικά, ορισμένα διουρητικά κ.ά.

Από το τεύχος του Φαρμακευτικού Κόσμου #163