COVID-19: Ποιο είναι το μεγάλο ρίσκο που πήραν οι περισσότεροι ασθενείς με διαβήτη;

Και αυτό συμβαίνει:

• Γιατί ο SARS-COV-2 είναι εξαιρετικά λοιμογόνος-μεταδοτικός ιός. 
• Γιατί ο SARS-COV-2 είναι τοξικός και επικίνδυνος ιός με συνέπεια η νόσος COVID-19 να είναι υπεύθυνη για περισσότερους από 200.000 θανάτους παγκοσμίως.
• Γιατί δεν έχουν μέχρι τώρα επικυρωθεί τεκμηριωμένα αποτελεσματικές και ασφαλείς αγωγές αντιμετώπισης της νόσου. 

Τα άτομα με διαβήτη πρέπει να βλέπουν και το δέντρο (προφύλαξη από τον κορονοϊό) και το δάσος (ρύθμιση διαβήτη και επιπλοκών). Με αυτές τις προϋποθέσεις και μόνο θα έχουν βάσιμες ελπίδες να τερματίσουν νικητές στον ιδιότυπο μαραθώνιο υγείας που όλοι μας τρέχουμε το διάστημα αυτό.

Όπως δείχνει σχετική αμερικανική μελέτη οι ασθενείς με COVID-19 που είχαν διαβήτη και παρουσίασαν αναμενόμενη υπεργλυκαιμία (λόγω της νόσου, του stress, της φλεγμονής που υφέρπει στα άτομα με διαβήτη) κατά τη νοσηλεία (σάκχαρα >180mg%), είχαν τετραπλάσιο κίνδυνο θανάτου σε σχέση με τους μη διαβητικούς με COVID-19, ενώ οι ασθενείς με COVID-19 που παρουσίασαν υπεργλυκαιμία στη νοσηλεία και δεν είχαν διαγνωσμένο διαβήτη παρουσίασαν επταπλάσιο κίνδυνο θανάτου. Σε μελέτη από την Κίνα που δημοσιεύτηκε στο έγκριτο JAMA οι ερευνητές ανέλυσαν τα δεδομένα νοσηλείας 44.000 ασθενών με COVID-19. Oι διαβητικοί παρουσίασαν θνητότητα 7,3% έναντι 2,3% του συνολικού δείγματος ασθενών με COVID-19. Στην εποχή του κορονοϊού τα άτομα με διαβήτη είναι σε καραντίνα στο σπίτι. Δεν εξετάζονται από το γιατρό τους, δεν κάνουν τις αιματολογικές και απεικονιστικές εξετάσεις, ώστε να διαγνωστεί οποιαδήποτε επιπλοκή και να αντιμετωπιστεί έγκαιρα και αποτελεσματικά. Και αυτή η κατάσταση δεν αποτελεί αποκλειστικό προνόμιο της ελληνικής πραγματικότητας. Πρόσφατη δημοσίευση (Medscape 27/04/2020) στην Αμερική διαπιστώνει μείωση κατά 70% των επισκέψεων των ασθενών στα εξωτερικά ιατρεία με τους γράφοντες να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για τις συνέπειες που αυτό μπορεί να έχει στην υγεία των ασθενών.

Μήπως ο αυστηρός εγκλεισμός, η μονομερής απασχόληση με την προφύλαξη από τον κορονοϊό οδηγήσει στην αλματώδη αύξηση των καρδιαγγειακών επιπλοκών του διαβήτη που συνδέονται με φοβερά αυξημένο κίνδυνο θνητότητας; Ενώ, συγχρόνως, η χρόνια υπεργλυκαιμία -λόγω αποφυγής επίσκεψης στον γιατρό και ελέγχου από αυτόν- αποτελεί πρόσφορο έδαφος για αυξημένο κίνδυνο μόλυνσης από τον κορονοϊό τον οποίο προσπαθεί ο διαβητικός ασθενής να αποφύγει; Συμπερασματικά, η προφύλαξη του ατόμου με διαβήτη πρέπει να έχει δύο κατευθύνσεις δράσης. Πρώτον, συνέχιση των προφυλακτικών μέτρων. Δεύτερον, επίσκεψη τώρα στο γιατρό και, στη συνέχεια, κατά τακτά διαστήματα και διενέργεια των αναγκαίων εξετάσεων ώστε να ρυθμιστεί το σάκχαρο και να αντιμετωπιστούν οι επιπλοκές, αυτές που τώρα και μακροπρόθεσμα, μπορούν να θέσουν σε άμεσο κίνδυνο την υγεία του.