Φαρμακευτικός Κόσμος, Συμπληρώματα Διατροφής

Θα μπορούσε κανείς να συμπεράνει ότι η περίπτωση των συμπληρωμάτων διατροφής από τη μία αναδεικνύει τα οφέλη της σωστής διατροφής στην πρόληψη της ασθένειας μέσα από την ωφελιμότητα των ποιοτικών χαρακτηριστικών της, ενώ από την άλλη καθιστά πολλές φορές την ίδια τη διατροφή ανεπαρκή να καλύψει τις ανάγκες που απαιτεί ο σύγχρονος τρόπος ζωής, δικαιολογώντας κατ’ αυτόν τον τρόπο το συμπληρωματικό όφελος της πρόσληψής τους. Ωστόσο, αυτό που προκύπτει είναι ότι το αποτέλεσμα της κατανάλωσής τους σε υψηλότερες δοσολογίες αποκτά περισσότερο φαρμακολογική παρά θρεπτική αξία. Στην περίπτωση μάλιστα των φυτικών –κυρίως– συμπληρωμάτων διατροφής δεν μπορούμε να προσπεράσουμε το γεγονός ότι το θεραπευτικό όφελος της φαρμακολογικής τους δράσης βρίσκεται ακόμα «υπό διερεύνηση», παρ’ όλο που μελέτες διαρκώς επιβεβαιώνουν την αποτελεσματικότητά τους. Η πολυπλοκότητα των δραστικών συστατικών εκτός της «ουσίας-δείκτη» δημιουργεί αναπάντητα ερωτηματικά σχετικά με την αδυναμία τεκμηρίωσης της ασφάλειάς τους. Η νομοθετική χαλαρότητα όσον αφορά τις διαδικασίες έγκρισης των συμπληρωμάτων διατροφής, σε συνδυασμό με την αυξημένη ζήτηση που αυτά παρουσιάζουν παγκοσμίως, καθιστά επιτακτική την αέναη επικοινωνία μεταξύ επιστήμης και βιομηχανίας, ώστε το όφελος της πρόσληψης να υπερτερεί έναντι του κόστους που μπορεί να προκύψει από τις ανεπιθύμητες ενέργειες μιας αλόγιστης χρήσης τους. Μετά τη νομοθετική διάταξη περί ελεύθερης διακίνησης αυτών των σκευασμάτων εκτός των φαρμακείων, ο ίδιος ο φαρμακοποιός είναι υποχρεωμένος να συνεχίσει να παρέχει τις επιστημονικές του συμβουλές σχετικά με τη σωστή χορήγησή τους, με ακόμα μεγαλύτερη δυναμική, αποτρέποντας έτσι τυχόν δυσάρεστες συνέπειες για τη δημόσια υγεία. Δεδομένου ότι οι κίνδυνοι που εγκυμονούν από τις λανθασμένες και χωρίς επιστημονική συμβουλή επιλογές είναι υπαρκτοί, ο φαρμακοποιός καθίσταται εκ των πραγμάτων ο ειδικός επιστήμονας, ο οποίος οφείλει να απαντήσει όχι μόνο στο «πώς» αλλά και στο «γιατί ναι» . πολύ δε περισσότερο στο «γιατί όχι». Αυτό το οποίο πρέπει να γίνει αντιληπτό στο ευρύ κοινό είναι ότι οι συμπληρωματικές αγωγές, στις οποίες ανήκουν και τα συμπληρώματα διατροφής, δεν παύουν να αποτελούν θεραπευτικές προσεγγίσεις με υπαρκτό φαρμακολογικό αποτέλεσμα. Μπορεί βέβαια ο φαρμακοποιός να μην είναι ο ειδικός της διάγνωσης. Μπορεί να μην είναι ο ειδικός της διατροφής. Είναι όμως ο ειδικός του φαρμάκου. Σε καμία περίπτωση η θεραπευτική αγωγή δεν θα πρέπει να αποπροσωποποιηθεί και να αποκολληθεί από το δημιουργό της. Κεφάλαιο Z Επίλογος 39