Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #200

Κοινωνία & Πολιτισμός Α γαπώ τον άνθρωπο και θεωρώ ότι πέρα από τις όποιες κοσμοθεωρίες για την κοινωνία και την κα- λυτέρευσή της, ο πλησίον μας, ως μονάδα, ατο- μικότητα και «σαρκίον», χρειάζεται συγκεκριμένη φροντίδα για να αντιμετωπίσει ή έστω να απαλύνει τα προ- βλήματα των ασθενειών, των ατυχημάτων και της φθοράς που του επιφυλάσσει αναπόφευκτα η επίγεια περιπέτειά του μέσα στον χρόνο. Οι πεποιθήσεις μου αυτές ήταν που από την εφηβεία κιόλας με έκαναν να στραφώ προς αυτές τις δύο επιστήμες. Δίνοντας εξε- τάσεις, πέρασα τελικά στη Φαρμακευτική στην Πάτρα. Φοιτητική ζωή με όλα τα υπέροχα της τρυφερής νεανικότητας και ανεμε- λιάς, πρώτοι έρωτες, αλλά και πολλή μελέτη. Μετά το τέλος των σπουδών μου, επέστρεψα στη γενέτειρά μου, όπου για 14 χρό- νια είχα φαρμακείο στη Γέργερη Καινουργίου, ένα χωριό στον νομό Ηρακλείου. Ήταν μια εμπειρία που με σημάδεψε, γιατί ένας φαρμακοποιός στα χωριά της Κρήτης εκείνης της εποχής ήταν ταυτόχρονα και ένα είδος εξομολόγου των βασάνων των απλών ανθρώπων που σου άνοιγαν την καρδιά τους και μοιράζονταν μαζί σου ακόμα και τα πιο μύχια μυστικά τους. Ακολούθησε ένας επιτυχημένος γάμος με δύο παιδιά (μεγάλα τώρα, ο γιος συνάδελφος και η κόρη δημοσιογράφος) και η μεταφορά του φαρμακείου στο Ηράκλειο. Ούτε που κατάλαβα πώς πέρασαν οι μέρες, οι μήνες, τα χρόνια, Πιστεύω ότι η Φαρμακευτική, μαζί με τη δίδυμη αδερφή της, την Ιατρική, είναι οι πιο «ανθρωπιστικές» από τις επιστήμες. Κι αυτό επειδή ασχολούνται με τον ανθρώπινο πόνο, την πιο έντονη σφραγίδα της τραγικότητας της υπόστασής μας. Μαρία Στυλιανάκη - Μαρινάκη: Η συγγραφή ως μια εγκάρδια πρόταση επικοινωνίας 56 | Ιούλιος - Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2024 |