Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #191

τρίχες και τα φτερά οικιακών ζώων. Συχνά εμφανίζεται μαζί με την αλλεργική επιπεφυκίτιδα και το άσθμα. Η κλινική της εικόνα είναι παρόμοια με αυτή των αναπνευστικών λοιμώξεων, οπότε απαιτεί μεγάλη προσοχή από τους πάσχοντες και τους θεράποντες γιατρούς στο διαχωρισμό των δύο κατα- στάσεων, ώστε να μην εξαπλώνονται οι ιώσεις. Γι’ αυτό το λόγο, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο Μηνάς Ν. Αρτόπουλος, Διευθυντής του Τμήματος Χειρουργικής Τραχή- λου-Θυρεοειδούς της ΩΡΛ Κλινικής του ΜΗΤΕΡΑ, η αλλεργι- κή ρινίτιδα δεν πρέπει να αξιολογείται μέσω τηλεϊατρικής ή τηλεφώνου, αλλά με κλινική εξέταση, με τη διενέργεια δοκιμών δέρματος ή ειδικής δοκιμής IgE ορού. Τα βασικά της συμπτώματα της είναι: έντονο και συχνό φτέρνισμα το πρωί ή στους χώρους με υψηλή συγκέντρωση στο υπεύθυνο αεροαλλεργιογόνο φαγούρα-κνησμός στο φάρυγγα, στα αυτιά και στη μύτη ρινική συμφόρηση που επηρεάζει συχνά την όσφρηση και τη γεύση ρινική καταρροή με διάφανη βλέννα σε αρκετή ποσότητα αίσθηση βουλωμένων αυτιών. Συχνά η αλλεργική ρινίτιδα μπορεί να συνδεθεί με: αλλεργική επιπεφυκίτιδα, οπισθορινική καταρροή, βήχα και ροχαλητό, κόπωση, κεφαλαλγία ή πονοκέφαλο, συχνές ωτίτιδες, ιγμορίτιδα και ρινικούς πολύποδες. Συνήθως για τη θεραπεία της αλλεργικής ρινίτιδας χορηγού- νται: αντιισταμινικά, αποσυμφορητικά, ενδορινικά στεροειδή, αντι-λευκοτριενικά φάρμακα και ανοσοθεραπεία. ● Oι συχνές πλύσεις της μύτης με τη βοήθεια ρινικών σπρέι με χλωριούχο νάτριο συμβάλλουν καθοριστικά στη ρευστοποίηση των εκκρίσεων και στην αποσυμφόρηση