Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #189

πιο συνήθεις τοπικές αντιδράσεις ύστερα από νυγμό ή δήγμα είναι ο έντονος κνησμός και το εξάνθημα, που εμφανίζονται άμεσα μετά το συμβάν και υποχωρούν ύστερα από λίγες ώρες. Ο κνησμός / φα- γούρα οφείλεται σε ουσίες που υπάρχουν στις εκκρίσεις διαφόρων οργανισμών (π.χ. στο σάλιο του κουνουπιού ή στο δηλητήριο της μέλισσας) και προκαλεί ξεσμό, ο οποίος συνήθως επιδεινώνει την κατάσταση, καθώς ενδέχεται να οδηγήσει σε δευτεροπαθή λοίμωξη της διαβρωμένης επιδερμίδας από διαφόρους μικροοργανισμούς. Η αντιμετώπιση του κνησμού περιλαμβάνει: Αφαίρεση του κεντριού, εφόσον υπάρχει (π.χ. σε τσίμπημα μέλισσας). Καλό καθαρισμό της περιοχής, με νερό και αντισηπτικό σαπούνι. Τοπική χρήση αμμωνίας (π.χ. για τσίμπημα μέλισσας): Ενδείκνυται μόνο για τα πρώτα 30 λεπτά, προκειμένου να εξου- δετερωθεί η τοξίνη. Αργότερα και καθώς η πληγή επουλώνεται μερικώς, η χρήση της δεν έχει πια νόημα). ΠΡΟΣΟΧΗ: Σε τσίμπημα σφήκας, δεν χρησιμοποιείται ποτέ αμμωνία. Τοπικά αντιισταμινικά σε μορφή gel / κρέμας / αλοιφής (π.χ. διμεθινδένη). Σε περιπτώσεις επίμονου κνησμού συνιστά- ται η χρήση αλοιφής, καθώς εξαιτίας της έντονα λιπαρής της φύσης τείνει να παραμένει για περισσότερη ώρα σε επαφή με το δέρμα. Τοπικά αντιφλεγμονώδη σε συνδυασμό με αντιβιοτικά (π.χ. βηταμεθαζόνη & φουσιδικό οξύ) σε περίπτωση μόλυνσης της πληγής, όπως συμβαίνει για παράδειγμα ύστερα από έντονο ξεσμό. Τοπική χρήση σκευασμάτων που περιέχουν άλλες αντικνη- σμώδεις ουσίες , οι οποίες συνήθως εμφανίζουν ταυτόχρονα καταπραϋντική ή/και αντιμικροβιακή δράση, όπως καλαμίνη, πανθενόλη, πρόπολη, αλλαντοΐνη, βιζαμπολόλη, glycyrrhetinic acid και πολιδοκανόλη. Χρήση φυτικών σκευασμάτων που περιέχουν Aloe vera gel ή εκχύλισμα από φυτά όπως Matricaria chamomilla (χαμομήλι), Calendula officinalis, Arnica montana, Melissa officinalis, Salvia officinalis (φασκόμηλο), Andrographis paniculata, Aloysia citrodora (λεμονόχορτο), Pelargonium zonale (γεράνι) κ.ά. ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΣΟΒΑΡΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ Σε περιπτώσεις έντονου κνησμού, συνιστάται η λήψη από του στόματος αντιισταμινικού (π.χ. λεβοσετιριζίνη, δεσλοραταδίνη, εβαστίνη, βιλαστίνη) πάντα υπό ιατρική παρακολούθηση, ενώ σε ακόμη πιο σοβαρές περιπτώσεις και όταν κρίνεται απαραίτητο από τον θεράποντα ιατρό, μπορεί να χορηγηθεί βραχεία αγωγή με συστηματικά κορτικοστεροειδή (π.χ. μεθυλπρεδνιζολόνη) ή/και με αντιβιοτικά. Σε περίπτωση σοβαρής αλλεργικής αντίδρασης ή ιστορι- κού αναφυλακτικής αντίδρασης (σοκ), πρέπει να χορηγη- θούν φάρμακα κατάλληλα για τέτοιες περιπτώσεις (συστηματικά αντιισταμινικά, κορτικοστεροειδή ή ενέσιμη αδρεναλίνη, ανάλογα με την περίσταση). Φυσικά ακολούθως επιβάλλεται η άμεση διακομιδή του ασθενούς στο νοσοκομείο. Σε κάθε περίπτωση, η αναζήτηση συμβουλής και καθοδήγησης, είτε από τον γιατρό είτε από τον φαρμακοποιό είναι απαραίτητη, ειδικά όταν τα τοπικά φαινόμενα είναι έντονα ή το άτομο ξεκινά να εκδη- λώνει συστηματικά συμπτώματα, όπως ζάλη, γενικευμένη κνίδωση, ταχυκαρδία και δυσκολία στην αναπνοή. ● | Μάιος - Ιούνιος 2022 | 65