Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #188

Κοινωνία & Πολιτισμός Ονομάζομαι Μιχάλης Πισιλής, είμαι παντρεμένος, πατέρας δύο παιδιών και φαρμακοποιός. Δραστηριοποιούμαι εδώ και είκοσι χρόνια περίπου στο ιδιωτικό μου φαρμακείο στο κέντρο της Αθήνας. Από μικρό παιδί όμως ασχολούμαι με τη μουσική. Μιχάλης Πισιλής: Η μουσική και η δημιουργία είναι το «οξυγόνο» μου Στράτο Δονυσίου, Μανώλη Αγγελόπουλο, Πάνο Γαβαλά, Βαγγέ- λη Περπινιάδη, Μανώλη Χιώτη... Έτσι καταπιάστηκα με πάθος με όλα τα προαναφερόμενα μουσικά όργανα, ενώ δεν εγκατέλειψα την κιθάρα, ακουστική και ηλεκτρική. ΟΙ ΠΡΩΤΕΣ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ Στα δεκαπέντε μου χρόνια συνέθεσα το πρώτο μου κομμάτι για τη «μάνα», για τις ανάγκες μιας σχολικής εκδήλωσης. Ως φοιτη- τής Φαρμακευτικής στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών άρχισα να γράφω πιο έντονα και συστηματικά στίχους και μουσική, φτάνοντας σήμερα να έχω γράψει πάνω από 300 κομμάτια, τα περισσότερα από τα οποία είναι με δικό μου στίχο και με δική μου μουσική. ΜΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΔΙΑΔΡΟΜΗ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ Στη συνέχεια ξεκίνησα να εργάζομαι ως φαρμακοποιός. Η απαι- τητική και έντονη καθημερινότητα στο φαρμακείο δεν μου επέ- τρεψε να κάνω όσα θα ήθελα με τη μουσική. Στη διαδρομή μου όμως αυτή, εκείνο που με ευχαριστεί ιδιαιτέρως είναι ότι κα- ταξιώθηκα από σημαντικούς ανθρώπους στο χώρο, μεγάλους μουσικούς και κυρίως «μπουζουκίστες», καθώς και συνθέτες. Έχω τη χαρά και την τιμή να συμμετέχω σε δύο μεγάλες δισκογρα- φικές δουλειές, χάρη στη συνεργασία μου με τον Πάνο Λαντούρη, τον πρόεδρο του Συλλόγου Φίλων Στέλιου Καζαντζίδη, με δικά μου τραγούδια σε στίχους, μουσική και ερμηνεία. Η πρώτη ονομάζεται «Ελλάδος Χρώματα», κυκλοφόρησε το 2018 και έγινε μεγάλη επι- τυχία στην Αμερική, στους Έλληνες της διασποράς. Η δεύτερη δου- λειά μου με τίτλο «Μεγάλοι Έρωτες» κυκλοφόρησε περίπου πριν από ενάμιση χρόνο. Το τραγούδι «Κρυμμένο Φεγγάρι» που ξεχώ- ρισε στο τελευταίο cd ήταν και η αιτία της συνεργασίας μου εδώ και ένα χρόνο με τη «SPICY RECORDS», μία από τις μεγαλύτερες δισκογραφικές εταιρείες στην Ελλάδα υπό την αιγίδα του Φοίβου. Μ όλις στα πέντε μου χρόνια ο πατέρας μου μου έκανε δώρο μια κλασική κιθάρα Ibanez, την οποία μέσα σε λίγους μόνο μήνες μετέτρεψα σε μπουζούκι και άρχισα να παίζω αυθόρμητα ό,τι άκουγα. Ο πατέρας μου, βλέποντας ποια ήταν η «κλίση» μου, σύντομα μου αγόρασε το πρώτο μου μπουζούκι, έναν μπαγλαμά και έναν τζουρά... Η μεγάλη μου αγάπη από μικρός ήταν λοιπόν το παλιό λαϊκό τραγούδι με τα πρώτα μου ακούσματα να προ- έρχονται από όλα τα διαμάντια της εποχής: Στέλιο Καζαντζίδη, 72 | Φεβρουάριος - Μάρτιος - Απρίλιος 2022 |