Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #186

Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ Η ΘΕΡΑΠΕΙΑ Η διάγνωση, σύμφωνα με τον ρευματολόγο Σπύρο Ν. Νίκα, γίνε- ται κυρίως με τη μέθοδο DEXA (εκτίμηση BMD), δηλ. με το εύ- ρημα Tscore < -2,5 σε ΟΜΣΣ ή ισχίο. Όπως αναφέρει ο ειδικός, θεραπεία θα χρειαστούν και κάποιες γυναίκες με οστεοπενία (π.χ. Tscore = -2,2) και αυξημένο καταγματικό κίνδυνο (FRAX), όπως και κάθε γυναίκα με κάταγμα χαμηλής βίας (ανεξαρτήτως BMD). Να τονισθεί ότι σε γυναίκες με οστεοπενία χωρίς αυξημένο καταγ- ματικό κίνδυνο (FRAX) δεν απαιτείται θεραπεία, ούτε καν συμπλη- ρώματα ασβεστίου με βιταμίνη D. «Πριν από την έναρξη κάθε θεραπείας οστεοπόρωσης απαιτείται συγκεκριμένος εργαστηριακός έλεγχος, για αποκλεισμό υποκείμε- νου νοσήματος (δευτεροπαθής οστεοπόρωση για παράδειγμα σε έδαφος υπερθυρεοειδισμού), σημειώνει ο Σ. Νίκας. Οι διεθνείς οδηγίες συνιστούν τη χορήγηση των διφωσφονικών ή denosumab ως πρώτης γραμμής αγωγή, πάντα σε συνδυα- σμό με ασβέστιο και βιταμίνη D3. Επίσης, η τεριπαρατίδη ή το romosozumab προορίζονται για πιο ειδικές ή σοβαρές περιπτώ- σεις. Οι ασθενείς θα πρέπει να γνωρίζουν πως η διάρκεια της θεραπείας είναι μακροχρόνια αλλά σε καμία περίπτωση δεν θα είναι εφ’ όρου ζωής. Δίνονται συστάσεις για άσκηση, καθώς αυτή έχει ευεργετικό ρόλο στην αποφυγή πτώσεων. Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να αναφερ- θεί το γεγονός ότι η οστεοπόρωση είναι ένα χρόνιο νόσημα που: α) Θεραπεύεται (η οστική πυκνότητα είναι δυνατόν και πρέπει να έρθει σε επίπεδα εκτός οστεοπόρωσης). β) Η θεραπεία είναι δυνατό και πρέπει να σταματήσει κάποια στιγ- μή και για κάποιο χρονικό διάστημα. γ) Οι δόσεις στις διάφορες θεραπείες είναι πάντα οι ίδιες, ανε- ξάρτητα από τη σοβαρότητα της νόσου. Για παράδειγμα: ίδια δόση διφωσφονικών και ασβεστίου θα λάβει μια ασθενής με Tscore -2,6 χωρίς κατάγματα (ήπια μορφή οστεοπόρωσης) και ίδια δόση μια ασθενής με Τscore -3,6 και 2 σπονδυλικά κατάγ- ματα (σοβαρή και εγκατεστημένη οστεοπόρωση). Ολοκληρώνοντας, αξίζει να ειπωθεί πως σήμερα οι διαθέσιμες θεραπείες για την αντιμετώπιση της οστεοπόρωσης είναι πολύ περισσότερες από όσες υπήρχαν στο παρελθόν. Το ιστορικό του ασθενούς και οι παράγοντες κινδύνου καθορίζουν το είδος της θεραπείας που θα χορηγηθεί σε κάθε ασθενή ξεχωριστά. ● Διαχείριση παθήσεων στο φαρμακείο 74 | Σεπτέμβριος – Οκτώβριος – Νοέμβριος 2021 | C M J CM MJ CJ CMJ N