Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #180

80 | Αύγουστος - Σεπτέμβριος 2020 | Κοινωνία & Πολιτισμός Κάποιο απόγευμα του Οκτώβρη 2014... Ήμουν βέβαιος πως θα ήταν άλλη μία βαρετή συνάντηση γονέων-καθηγητών, η πρώτη συνάντηση στο 1ο Γυμνάσιο Ζωγράφου, στο οποίο, μόλις ένα μήνα πριν είχε κάνει την εγγραφή του ο μεγάλος γιος μου, ο Ηλίας. Αποδείχτηκε περίτρανα πως έκανα λάθος, καθώς εκείνο το απόγευμα μου ανοίχτηκε η πόρτα στο θαυμαστό κόσμο του θεάτρου. Γιώργος Πιπεράκης: Ποτέ δεν είναι αργά για να αγκαλιάσεις το όνειρο! Μ ετά από τις πρώτες συστάσεις, το λόγο πήρε ο κα- θηγητής των αγγλικών, Βασίλης Κατσικονούρης το όνομά του. Ντρέπομαι που το ομολογώ, όμως δεν τον είχα ξανακούσει μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αργό- τερα έμαθα πόσο σπουδαίος θεατρικός συγγραφέας ήταν, πόσο σπουδαίος θεατράνθρωπος, πόσο σπουδαίος καλλιτέχνης. Είχε λοιπόν ο Κατσικονούρης ένα όραμα και θέλησε να το μοιρα- στεί μαζί μας, εκείνο το απόγευμα. Να χτίσει μια θεατρική ομάδα, όχι όμως μια ακόμα σχολική θεατρική ομάδα, αλλά μια ομάδα που θα αποτελούταν από μαθητές, γονείς και καθηγητές. Ήθελε να εμπλέξει όλα τα μέλη της σχολικής κοινότητας στην παραγωγή τέχνης και πολιτισμού και όλο αυτό ήθελε να το μοιράσει γενναι- όδωρα στην κοινωνία. Με ενθουσιασμό ζήτησα να πάρω μέρος! Και το ταξίδι μόλις είχε αρχίσει... Πρώτος σταθμός, η παράσταση school stories. Η αποδοχή από όλους μεγάλη, η ομάδα μεγαλώνει και δυναμώνει, το πείραμα δεί- χνει τη δυναμική του. Στο αμέσως επόμενο βήμα, στην παράσταση «Το χωριό των ποιη- τών», δεκάδες πια αγκαλιάζουν το εγχείρημα, η τέχνη αρχίζει να αποτελεί κοινό θέμα συζήτησης στους σχολικούς διαδρόμους, το επίπεδο της παραγωγής καταλήγει να είναι υψηλότατο κι εγώ βρίσκομαι να εξελίσσομαι υποκριτικά, να ανακαλύπτω πόσο πολύ μου έλειπε η υποκριτική στην προηγούμενη ζωή μου... κι ας μην το γνώριζα. Το δέντρο της τέχνης μεγαλώνει, κλαδιά πετάγονται, μια πρώτη ταινία μικρού μήκους, η «Εκδρομή» γεννιέται, παίρνει μέρος στο διεθνές Φεστιβάλ Ολυμπίας, από το οποίο και πρόσφατα βραβεύ- τηκε με Α’ Βραβείο καλύτερης ταινίας.