Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #178

Στις αρχές του Μαρτίου η ατμόσφαιρα στην αγορά ήταν απορυθμισμένη και στο λεξιλόγιό μας μπήκε με ταχύτητα ο όρος «covid-19». Στο φαρμακείο οι πελάτες ρωτούσαν επίμονα για την επικινδυνότητα του ιού και τα μέτρα προστασίας. Στα μέσα Μαρτίου ξεκίνησαν τα απαγορευτικά μέτρα με το κλείσιμο των χώρων εστίασης και σταδιακά έκλεισαν τα πάντα και επιβλήθηκε γενική απαγόρευση κυκλοφορίας. Ανοικτά παρέμειναν τα καταστήματα τροφίμων, τα φαρμακεία και οι τράπεζες. Εικόνα απόλυτα αποκρουστική: ο κόσμος φοβισμένος, σχεδόν τρομοκρατημένος, και οι κεντρικοί δρόμοι της Θεσσαλονίκης έρημοι. Δεν χάσαμε την κοινωνική συνοχή και την ψυχραιμία μας ερήμωνε ο τόπος και κυκλοφορούσαν επικίνδυνες φυσιογνωμίες. Γι’ αυτό και δεν αφήσαμε το προσωπικό μας μόνο του ούτε λεπτό. Ένας μεγάλος αγώνας ήταν επίσης η προμήθεια των απαραίτητων υλικών για τη μάχη ενάντια στον ιό. Αντισηπτικά δεν υπήρχαν ούτε για δείγμα, οπότε αναγκαστήκαμε να παρασκευάσουμε μόνοι μας με αιθυλική ή ισοπροπυλική αλκοόλη, γλυκερόλη και υπεροξείδιο του υδρογόνου. Η αλκοόλη άλλαζε τιμές με ταχύτητα φωτός και ήταν πιο πολύτιμη και από το χρυσό και βέβαια ό,τι προμηθευόμα- σταν πληρωνόταν «τοις μετρητοίς». Μάσκες και γάντια βρίσκαμε με δυσκολία και αυτά ιδιαίτερα ακριβά. Γενικά, καθημερινά δίναμε μάχη για να έχουμε επάρκεια, για να εξυ- πηρετήσουμε τον κόσμο και για να μείνουμε ασφαλείς. Ο κίνδυνος ήταν υπαρκτός. Δεν έπρεπε όμως να τον αντιμετωπίσουμε με φόβο αλλά με γνώση και σωστές προφυλάξεις. Προσπαθούσαμε να ενη- μερώσουμε για τη σωστή χρήση της μάσκας και του αντισηπτικού, να συμβουλεύσουμε για τη χρήση των ανοσοενισχυτικών καθώς και για τον αποτελεσματικό καθαρισμό της μύτης και των χεριών. Τελικά, κατά τη διάρκεια του αποκλεισμού μετρήσαμε τις δυνάμεις μας, τους ανθρώπους γύρω μας και την κοινωνική ευαισθησία του καθενός. Πιο επικίνδυνη από τον ιό ήταν η απώλεια της κοινωνι- κής συνοχής και ο ατομικισμός. Για εμάς ο ιός χτυπούσε στο πιο ευαίσθητο σημείο της ανθρώπινης ύπαρξης, την επαφή, τη συ- ντροφικότητα, το άγγιγμα. Λέμε ναι στην προφύλαξη αλλά όχι στην απομόνωση. Έχουμε ανάγκη το σύντροφο, το φίλο, το γείτονα, το συνάνθρωπο και αυτή η περιπέτεια είναι μια καλή αφορμή να ξα- ναβρούμε μέσα μας την ουσιώδη κοινωνικότητά μας. Ελπίζω στην επόμενη επιδημική ή πανδημική επέλαση να είμαστε πιο ψύχραιμοι, πιο ανθρώπινοι, πιο κοντά. ● Σ το φαρμακείο έπρεπε να διατηρήσουμε την ψυχραιμία μας και να πάρουμε γρήγορες αποφάσεις αρχικά για την προστασία των εργαζομένων μας και για τη σωστή ενημέρωση, χωρίς παρωπίδες. Αποφασίσαμε να μείνου- με στην πρώτη γραμμή της μάχης διατηρώντας το σύνολο του προσωπικού και το συνεχόμενο ωράριο λειτουργίας μέχρι τις 9 το βράδυ με τις πόρτες ανοιχτές, τηρώντας όλες τις προδιαγραφές ασφαλείας. Για 50 ημέρες η κατάσταση ήταν εξαιρετικά δύσκολη και άκρως επικίνδυνη. Στη Μητρόπολη της Θεσσαλονίκης ανοιχτά ήταν μόνο το φαρμακείο μας και ένα super market. Έτσι, όταν έπεφτε η νύχτα, Σοφοκλής Αντωνίου Φαρμακοποιός στη Θεσσαλονίκη, Εμπορικός Διευθυντής Euromed Medical Supplies 18 | Μάρτιος - Απρίλιος - Mάιος 2020 | Τα φαρμακεία, η εμπειρία από τη δίμηνη καραντίνα