Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #178

Τελικά δεν ήταν τόσο μακριά μας. Και πώς θα μπορούσε να ήταν σε ένα, κατά το μάλλον ή ήττον, παγκοσμιοποιημένο οικονομικό περιβάλλον; Και έτσι ήρθαμε αντιμέτωποι με μια νέα πραγματικότητα. Η συσπείρωση με τους Συνεταιρισμούς ενισχύει το κανάλι του φαρμακείου συλλήβδην περαιτέρω διαρροής προϊόντων προς άλλα εμπορικά δίκτυα που, τουλάχιστον σε δεύτερο χρόνο, φαίνεται ότι μπορούν να πετύχουν καλύτερη διαθεσιμότητα σε χαμηλότερες τιμές απ’ ό,τι το «δίκτυο» των χιλιάδων φαρμακείων ανά την επικράτεια, που αδυνατούν βέ- βαια εδώ και χρόνια να λειτουργήσουν όντως ως δίκτυο. Υπό αυτές τις συνθήκες, κληθήκαμε να διαχειριστούμε τον επαγ- γελματικό μας μικρόκοσμο, το φαρμακείο μας. Έχοντας συντηρητι- κή φιλοσοφία, βασική μας μέριμνα αποτέλεσε η καλύτερη δυνατή κάλυψη του βασικού πελατολογίου μας και των υγειονομικών που απευθύνθηκαν σε εμάς. Υιοθετήσαμε μια καθησυχαστική επικοινωνία με τους πελάτες, διαβεβαιώνοντάς τους ότι θα είμαστε πάντα δια- θέσιμοι δίπλα τους. Αποφύγαμε να καλύψουμε ζήτηση που θεωρή- σαμε υπερβολική, προσπαθώντας παράλληλα να διασφαλίσουμε την ορθή διανομή ειδών που είχαν ή διαφαινόταν ότι θα έχουν πρόβλημα διαθεσιμότητας. Συσπειρωθήκαμε με το Συνεταιρισμό μας, θεωρώ- ντας πως ό,τι τον δυναμώνει, ενισχύει εμάς και το κανάλι συλλήβδην. Τέλος, ιδιαίτερη προσοχή δόθηκε στην ασφάλεια και την αποφυγή καταπόνησης των συνεργατών μας. Οι επισκέπτες του φαρμακείου, ίσως περισσότερο για λόγους αυτο- συντήρησης παρά σεβασμού, γρήγορα υιοθέτησαν τα μέτρα ασφαλεί- ας. Από την άλλη, ο φόβος που έφτανε μέχρι τον πανικό, τους έκανε εριστικούς. Στην πρωτόγνωρη αυτή γκάμα συμπεριφορών μπορού- σες να διακρίνεις θυμό, οργή, δυσπιστία, επιθετική αδιαφορία, όλα προσκόμματα μιας επωφελούς επικοινωνίας. Οι νέες συνθήκες όμως επιζητούσαν μέτρο, συνέπεια και σταθερότητα, αρετές βέβαια που απαιτούν χρόνο και επιμονή για να αποδειχθούν και να εμπεδωθούν. Το φαινόμενο όμως είναι ακόμα εν εξελίξει. Φοβόμαστε για την υγεία τη δική μας και του στενού ή ευρύτερου κύκλου μας. Αγωνιούμε σχε- τικά με τη συνέχεια και τη διάρκεια του φαινομένου. Επαγγελματικά, αναστοχαζόμαστε τα λάθη και τις πιθανές βελτιώσεις και αναζητού- με τις τακτικές εκείνες που θα συμβάλλουν σε σταθεροποίηση και αργότερα σε αναπτυξιακή πορεία. Κλαδικά τέλος, ανησυχούμε για την έκβαση της μάχης μεταξύ διαφορετικών συμφερόντων, για τη θέση μας στην περιβόητη «πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας» και για την επούλωση των πληγών που η κρίση και συγκεκριμένες πολιτικές θεωρήσεις κατάφεραν στον κλάδο. Οι καιροί ου μενετοί… ● Ε πάρκεια, ποιότητα και τιμή των μέσων ατομικής προστασί- ας ήταν τα πιο προφανή προβλήματα που εμφανίστηκαν. Η διαφοροποίηση του μείγματος προϊόντων που ενδιέφερε τους επισκέπτες του φαρμακείου ήταν ακαριαία. Συνεπώς, έπρεπε να διαμορφώσουμε μηνύματα εναρμονισμένα με τη δεδομέ- νη συνθήκη. Την προσπάθειά μας δυσχέραινε η απουσία επαρκούς επίσημης καθοδήγησης, καθώς τα δεδομένα ήταν περιορισμένα και η ανάλογη εμπειρία ανύπαρκτη. Μέσα σε μια πολυκάναλη «ενημέ- ρωση» και από έναν τεράστιο πληροφοριακό θόρυβο έπρεπε να επι- λέξουμε τα χρήσιμα, συμπλέοντας με τις επίσημες κατευθυντήριες οδηγίες, όπου κι όποτε υπήρχαν. Επίσης, τα προβλήματα στις μετα- κινήσεις πελατών και προσωπικού είχαν προφανείς συνέπειες που μακάρι να μην κληθούμε να αντιμετωπίσουμε ξανά. Καθώς καμία εφοδιαστική αλυσίδα δεν μπορεί να μεταβάλει τη δυ- ναμική της τόσο απότομα, ο αντίκτυπος στη διάθεση, την τιμή και τη διανομή αγαθών ήταν αυτονόητος. Το παροδικό αυτό κενό προ- σπάθησαν να καλύψουν παράγοντες χωρίς προηγούμενη συνάφεια με το φαρμακείο, πολλοί εξ αυτών αμφιβόλου ποιότητας. Το σημα- ντικότερο πάντως είναι ότι η υγειονομική κρίση αποτέλεσε έναυσμα Λιάπης Στέλιος Φαρμακοποιός, Αντιπρόεδρος Δ.Σ ΠΕΙΦΑΣΥΝ, liapissk@hotmail.com 12 | Μάρτιος - Απρίλιος - Mάιος 2020 | Τα φαρμακεία, η εμπειρία από τη δίμηνη καραντίνα