Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #174

| Μάιος - Ιούνιος 2019 | 79 Φλεγμονώδης: Όταν υπάρχει σοβαρή βλάβη του βλεννογόνου και εκτός από απώλεια υγρών υπάρχει και απώλεια πρωτεϊνών. Μπορεί να προκληθεί από βακτήρια, ιούς και παράσιτα. Δυσεντερική: Εάν το αίμα στα κόπρανα είναι αρκετό, η διάρ- ροια ονομάζεται δυσεντερία. Συνήθως συνοδεύεται με πυρε- τό, τεινεσμό (επιτακτική ανάγκη για αφόδευση) και πόνο κατά την αφόδευση λόγω διηθητικής βλάβης του βλεννογόνου του εντέρου και του ορθού. Προκαλείται συχνά από τη Shigella, τη Salmonella και την Entamoeba histolytica. Διάρροια των ταξιδιωτών: Ένας ξεχωριστός τύπος διάρροιας που είναι συνήθως πολυμικροβιακή και αντιμετωπίζεται με αντι- βιοτικά. ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΣΥΧΝΟΤΕΡΑ ΑΙΤΙΑ Ιοί (ιδιαίτερα οι Rotavirus, Norovirus, Adenovirus): Μπο- ρεί να προκαλέσουν πυρετό, κόπωση, κεφαλαλγία και μυαλγίες. Η πιο συχνή αιτία γαστρεντερίτιδας στα παιδιά είναι ο Rotavirus, για τον οποίο ωστόσο υπάρχει εμβόλιο που από το 2009 συνι- στάται σε όλα τα παιδιά. Βακτήρια: Τα συχνότερα είναι το Campylobacter jejuni, το E. coli, η Salmonella και η Shigella. Άλλα συχνά αίτια είναι ο S. aureus και η διάρροια των ταξιδιωτών. Συχνά, αλλά όχι πάντα, για την αντιμετώπιση χρειάζονται αντιβιοτικά. Παράσιτα: Συχνότερα αίτια είναι η Giardia lamblia, η Entamoeba histolytica και το Cryptosporidium. ΤΙ ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΕΣ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΥΠΑΡΧΟΥΝ Η γαστρεντερίτιδα συχνά εκδηλώνεται με σφοδρότητα αλλά είναι αυτοπεριοριζόμενη. Η συνιστώμενη θεραπεία είναι ενυδάτωση, ειδική δίαιτα, αντιεμετικά, αντιβιοτικά και αντιδιαρροϊκά σκευά- σματα. Ενυδάτωση: Αποτελεί τη βασική θεραπεία και συνήθως γίνε- ται από του στόματος. Ενδοφλέβια χορήγηση επιφυλάσσεται σε αυτούς με μεγάλη αφυδάτωση ή διαταραχή συνείδησης. Δίαιτα: Υδρική δίαιτα και προβιοτικά. Αντιεμετικά: Η μετοκλοπραμίδη είναι πολύ χρήσιμη από του στόματος ή ενδομυϊκά. Η ονδασετρόνη επίσης μπορεί να βοη- θήσει υπό ειδικές συνθήκες. Η διμενυδρινάτη είναι περιορισμέ- νης κλινικής σημασίας. Αντιβιοτικά: Δεν χρησιμοποιούνται συχνά στη γαστρεντερίτιδα, αν και συνιστώνται μερικές φορές, εάν τα συμπτώματα είναι σο- βαρά. Αζιθρομυκίνη ή φλουοροκινολόνες είναι οι προτεινόμενες επιλογές. Αντιδιαρροϊκά: Χορηγούνται συχνά, έχουν όμως κάποιο κίνδυ- νο επιπλοκών. Αντενδείκνυνται στους ασθενείς με αιματηρή ή εμπύρετη διάρροια. Η λοπεραμίδη είναι το συχνότερα χρησιμο- ποιούμενο αντιδιαρροϊκό. ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΡΩΤΗΣΕΤΕ ΤΟΝ ΑΣΘΕΝΗ ΣΑΣ Πόσες ημέρες έχετε διάρροια; Αν ο ασθενής απαντήσει πάνω από 3 ημέρες, πρέπει να παραπέμψετε στο γιατρό. Έχετε πυρετό ή/και αίμα στα κόπρανα; Αν όχι, συστήστε ενυ- δάτωση, δίαιτα και αντιδιαρροϊκά. Αν έχει αίμα στα κόπρανα, παραπέμπετε σε γιατρό. Αν έχει πυρετό και είναι ταξιδιώτης, μπορεί να ξεκινήσει αζιθρομυκίνη ή κινολόνες και να επανεκτι- μηθεί. Αν έχει πυρετό και δεν είναι ταξιδιώτης, παραπέμπετε σε γιατρό. Μπορείτε να πιείτε υγρά ή όχι λόγω εμέτων; Αν ναι, συστήστε ενυδάτωση. Αν όχι, χορηγήστε αντιεμετικά και συστήστε ενυδά- τωση. ΠΡΟΣΟΧΗ! Αν ο ασθενής είναι πολύ αφυδατωμένος, χρόνια πάσχων ή παιδί μικρότερο των 5 ετών, πρέπει να παραπέμπετε στο νοσοκομείο. ●