Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #173

Editorial 6 | Φεβρουάριος - Μάρτιος - Απρίλιος 2019 | η Σίσσυ Σταματέλου, η Κική Φέσκου. Ο Βασίλης Σερέτης, ο Γιώργος Γαβριήλ, ο Γιώργος Πετρόπουλος, ο Ηλίας Πα- παμιχαήλ . Ο Θοδωρής Μεσσήνης, η Βέρα Γαζή, ο Μανώ- λης Μαυρολέων, η Γιάννα Περγαντά. Και βέβαια ποτέ δεν θα ξεχάσω τη στήριξη που πήρα τις δύο πρώτες δεκαετίες του πε- ριοδικού από τους αγαπημένους Πάνο Παπαφράγκου, Κώστα Λουράντο, Στέλιο Κακαγιάννη, Ιωάννη-Ίωνα Οικονομάκη, Αντώνη Αυγερινό, Χριστιάνα Ευσταθίου, Σοφία Τζιτζίκου, Γιάννη Καβαλάρη. Στην τρίτη δεκαετία του ταξιδιού είχα την τύχη να συνεργαστώ και να συνδεθώ με βαθιά εκτίμηση και φιλία με μια νέα φουρνιά συναδέλφων μου, πιο προικισμένη, πιο καταρτισμένη επιστημονι- κά από τις προηγούμενες, με φαρμακοποιούς μεγάλων δυνατο- τήτων, που τους χαρακτηρίζει ρεαλισμός αλλά και όραμα, φλόγα και διάθεση προσφοράς στον κλάδο. Λευτέρης Μαρίνος, Γιώρ- γος Κουτέπας, Βασίλης Μπιρλιράκης, Πάνος Ζαρογουλίδης, Ηλίας Χαλιγιάννης, Τάσος Τερζής, Κωστής Περαντζάκης, Ηλίας Κατσόγιαννης, Γιάννης Δαγρές, Ανδρέας Βίτσος, Αρ- γύρης Αργυρόπουλος, είναι τα πρώτα ονόματα που μου έρχο- νται στο νου. Λυπάμαι που η οικονομία του χώρου δεν μου επιτρέπει να αγκα- λιάσω και όλους τους άλλους, τους δεκάδες συναδέλφους μου, συνεργάτες αλλά και υποστηρικτές με κάθε τρόπο του «Φαρμα- κευτικού Κόσμου», της πρώτης αυτής τριακονταετίας. Επιφυλάσσομαι για τη δεύτερη! Ταξίδεψα με φίλους ταξιδιώτες αλλά το πλήρωμά μου ήταν πάντα εκεί και δε δείλιασε, δεν εγκατέλειψε ποτέ τον καπετάνιο του και το καράβι, ακόμα και στις μεγάλες φουρτούνες. Από τις πιο παλιές: τη Ρίτα Κανδάκη και τη Χρύσα Δανιηλίδου, μέχρι τις νεότερες: την Άρτε- μη Ψαρρή, τη Βάσω Καλυβιώτη, την Αναστασία Σαράφη, τη Στέλλα Φραμπασχάλη και τη Μυρτώ Μπαμπούνη. Τα κορίτσια μου, με τις ξεχωριστές ικανότητες, την καρτερία και το κουράγιο τους, μοιράστη- καν μαζί μου την περιπέτεια αυτής της τριακονταετούς εκδοτικής και επιχειρηματικής «Οδύσσειας» μέχρι και αυτόν το σταθμό της, ετοιμο- τάξιδες ακόμα και τώρα για τον καινούργιο πλόα. «Το ευχαριστώ που σου χρωστώ είναι βαθύ…/ κι όμως αυτό το ευχαριστώ δεν έχω βρει τα λόγια να στο πω» λένε οι στίχοι του Άρη Δαβαράκη στη «Ρίζα του Ιεσσαί» , κι εγώ τους κρατώ για τις «Σειρήνες» μου, αυτές που –σε αντίθεση με το αρχαίο μύθο– δεν είπαν ποτέ το γοητευτικό τραγούδι τους από τα βράχια της Ανθεμόεσσας αλλά πάνω στο κατάστρωμα και τ’ αμπάρια του καραβιού, στον πηγαιμό για τη δική μας Ιθάκη. Και δεν ξεχνώ ένα μεγάλο, θερμό ευχαριστώ από βάθους καρδιάς στις φαρμακευτικές επιχειρήσεις, που στήριξαν αυτήν την έκδοση από την πρώτη στιγμή της κυκλοφορίας της. Όμως, με τον Γιώργο Κορρέ, τον Σπύρο Τερζόπουλο, τον Προκόπη Βαβούλη, τον Ευριπίδη Αδάμου, τον Σοφοκλή Αντωνίου, τον Μάριο Κο- σμίδη, τη Γιούλια Τσέτη, τον Θανάση Μουχτή, τον Δημήτρη Αλιμπέρτη, τον Νίκο Αναγνωστάκη, τον Μιχάλη Μόνο, τη Λιλή Περγαντά, τον Κώστα Μόκα, με δένουν πολλά περισσότε- ρα από την αμοιβαιότητα μιας θετικής σχέσης «κόστους-οφέλους». Είναι φίλοι μου χρόνων και τους αγαπώ. Ιστορία, λοιπόν, δε γράψαμε. Ταξιδέψαμε μόνο, με τους φίλους. Κι αν κάτι θα βαρύνει υπέρ μας στη ζυγαριά της πρώτης μας τριακονταετίας, είναι ότι μίζεροι και εγωιστές δεν σταθήκαμε. Όλο το κέρδος του ταξιδιού, δώρα και ενθύμια, το μοιραστήκαμε. Με τους συναδέλφους μας, με τον κλάδο που τόσο πολύ αγαπήσαμε. Τάκης Χονδρογιάννης