Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #173

| Φεβρουάριος - Μάρτιος - Απρίλιος 2019 | 107 Το ιατροκεντρικό σύστημα διακίνησης φαρμάκων Στο τέλος αυτής της δεκαετίας το επιχειρηματικό αρχέτυπο εί- ναι αναμφίβολα ιατροκεντρικό, αλλά δειλά-δειλά ενισχύονται οι σχέσεις με τα φαρμακεία (ο αριθμός των οποίων αυξάνεται με την απελευθέρωση του επαγγέλματος) και με το φαρμακεμπόριο, που πέρα από κάποιες σημαντικές μονάδες διανομής, ενισχύεται και από τους συνεταιρισμούς των φαρμακοποιών. Το παράλληλο εμπόριο και η ενδοκοινοτική διακίνηση φαρμάκων δίνει και μια ακόμη ευκαιρία σε πολλές φαρμακευτικές επιχειρήσεις να βγουν προς τα εμπρός. 2000-2010: ΤΑ ΚΑΙΝΟΤΟΜΑ ΦΑΡΜΑΚΑ ΚΑΙ Η ΑΠΟΓΕΙΩΣΗ ΤΗΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΗΣ ΔΑΠΑΝΗΣ Αυτά που σηματοδοτούν την πρώτη δεκαετία του 21ού αιώνα είναι οι μεγάλες συγχωνεύσεις φαρμακευτικών εταιρειών σε διε- θνές επίπεδο, κάτι που ενισχύει την ανάπτυξη και έγκριση πολλών νέων φαρμάκων, κυρίως όμως των βιολογικών παραγόντων και των ειδικών θεραπειών, ειδικότερα στην ογκολογία αλλά και την ανοσοθεραπεία. Η εισαγωγή τους στην ελληνική αγορά είναι πλέ- ον πιο γρήγορη, ενώ αντίστοιχα βελτιωμένη είναι και η πρόσβαση των ασθενών στις θεραπείες τους. «Οι πολιτικές εναλλαγές, η ατολμία στην εφαρμογή κάποιων σημαντικών μέτρων εξορθολογισμού, ο ανταγωνισμός και οι στρεβλώσεις στο σύστημα υγείας καταλήγουν στο τέλος της δεκαετίας με ένα υψηλό επίπεδο δημόσιας φαρμακευτικής δα- πάνης», σημειώνει ο Πάρις Μποσκόπουλος, προσθέτοντας πως «ο κλάδος είναι πλέον συχνά αντιμέτωπος με την Πολιτεία που στα πρόθυρα της διαφαινόμενης κρίσης προσπαθεί να επιβάλει κάποια μέτρα». Η φαρμακοβιομηχανία υπήρξε μοχλός ανάπτυξης, εκπαί- δευσης, μεταφοράς τεχνολογίας και τεχνογνωσίας, καθώς και συνεργασίας με τα Πανεπιστήμια που θα μπορούσαν να είναι ακόμα μεγαλύτερες, εάν δεν υπήρχαν αγκυλώ- σεις. Είναι δε σημαντικός εργοδότης και παραμένει τέ- τοιος. Πυκνώνουν οι φωνές εκείνες που απαιτούν περισ- σότερο έλεγχο και αξιολόγηση της καινοτομίας αλλά και της συνιστώσας του κέρδους της φαρμακοβιομηχανίας, που πάντως σε ένα μεγάλο ποσοστό επανεπενδύεται στην έρευνα. Και αυτή τη φορά φαίνεται ότι η τάση για ρύθ- μιση έρχεται από συνδυασμό φορέων σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Επειδή όμως η φαρμακευτική βιομηχανία είναι συνηθισμένη στις ρυθμίσεις και την επιβολή μέτρων και περιορισμών και λειτουργεί κάτω από καθεστώς πίεσης και διαχείρισης κρίσεων, θα ανταπεξέλθει και αυτής της πρόκλησης. Οι νέες θεραπείες θα συνεχίσουν να αναπτύσ- σονται και στην πραγματικότητα η σύγχρονη ιατρική, με τη στήριξη της φαρμακοβιομηχανίας, μπορεί να μην έχει επεκτείνει τη φυσιολογική διάρκεια της ζωής μας παρα- πάνω από λίγα χρόνια, μας έχει γλιτώσει όμως από τον πρόωρο θάνατο και απολαμβάνουμε τη ζωή στην πλήρη της έκταση. Θα κλείσω με κάτι που έγραψε σύγχρονος στοχαστής ότι «ακόμα και να πούμε ότι ο Θεός δεν υπάρχει, η πίστη μας σε αυτόν μας εμπλέκει ώστε να κάνουμε κάτι οι ίδιοι για τον εαυτό μας και αυτό μπορεί να μας βοηθήσει. Αντίθετα από το Θεό, τα φάρμακα βοηθάνε ακόμα κι εκείνους που δεν βοηθάνε τον εαυτό τους. Θεραπεύουν τις ασθένειες είτε πιστεύεις σε αυτά είτε όχι!». Πάρις Μποσκόπουλος Φαρμακοποιός, Σύμβουλος Επιχειρήσεων Αν και η Ελλάδα μπαίνει υπό καθεστώς μνημονίων, ο κλάδος συ- νεχίζει να αποτελεί ένα σταθερό εργασιακό περιβάλλον και ένα μοχλό ανάπτυξης για τους άλλους κρίκους της φαρμακευτικής αλυσίδας, όπως το φαρμακείο και το φαρμακεμπόριο, αν και με το τελευταίο υπάρχουν διενέξεις σχετικά με το παράλληλο εμπόριο, που συντηρείται από τις χαμηλές τιμές των φαρμάκων στη χώρα μας σε σχέση με τις υπόλοιπες μεγάλες ευρωπαϊκές αγορές.