Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #172

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ / ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ 82 Η συγγραφή ασφαλώς δεν σε ζει, όχι πια, όχι στην Ελλάδα. Ωστόσο σου παρέχει μια μοναδική αίσθηση έκφρασης και δημιουργικότητας, αποτελεί τρόπο γόνιμης επικοινωνίας. Θέλεις να μοιράζεσαι τις ιστορίες σου και χαίρεσαι να τις βλέπεις να ταξιδεύουν. Είναι αρχέγονη η ανάγκη να επινοούμε, να αφηγούμαστε, να διψάμε για ωραίες ιστορίες, από την εποχή των βραχογραφιών της Αλταμίρα, μέχρι τα σημερινά e-books. Ίσως τελικά να είμαστε ό,τι διαβάζουμε. Με το σκάκι ασχολούμαι από τα δώδεκα. Λόγω της απομά­ κρυνσής μου από τα κέντρα της σκακιστικής ζωής, δεν παίζω πλέον αγωνιστικές παρτίδες. Αντίθετα, την τελευταία δεκαετία ασχολήθηκα με το λεγόμενο «καλλιτεχνικό σκάκι», δηλαδή τους διαγωνισμούς επίλυσης σκακιστικών προβλημάτων. Εκεί κατόρθωσα να αποτελώ μέλος της αντίστοιχης Εθνικής Ομάδας, να κατακτήσω ένα πρωτάθλημα (2015) και δύο κύπελλα Ελλάδας (2015, 2016), μια έβδομη θέση στο Open του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος (2017), δύο νόρμες Fide Master (=σκακιστικός τίτλος) κι άλλα τινά. Ένα ράφι στο φαρμακείο δεν έχει καλλυντικά, έχει κύπελλα και μετάλλια! Το σκάκι και η πληθώρα συμβολισμών που κουβαλάει δεν έμειναν επίσης ανεκμετάλλευτα λογοτεχνικά. Το ‘να χέρι νίβει τ’ άλλο! Για το σκάκι έχω γράψει πολλά άρθρα, ίσως κάποτε γράψω και ένα βιβλίο. Αν και προέχουν άλλα σχέδια, ποτέ δεν ξέρεις τι θα ξεμπουκάρει από το νοσηρό πνεύμα ενός συγγραφέα. Ειδικά αν αυτός είναι ένας φτωχός και μονοεδρικός φαρμακοποιός. Αλλά έφτασα κιόλας στη χιλιοστή πρώτη λέξη. Φτου! Είναι αρχέγονη η ανάγκη να επινοούμε, να αφηγούμαστε, να διψάμε για ωραίες ιστορίες, από την εποχή των βραχογραφιών της Αλταμίρα, μέχρι τα σημερινά e-books. Ίσως τελικά να είμαστε ό,τι διαβάζουμε.