Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #170

34 ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ / Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΤΑ ΞΕΝΑ Μετά το τέλος της βάρδιάς μου, προσπαθώ όσο μπορώ να γεμίζω το χρόνο μου. Μια φορά τη βδομάδα πηγαίνω για προπόνηση μπάσκετ στην ομάδα της πόλης και δυο φορές τη βδομάδα προσπαθώ να πηγαίνω (όσο μπορώ) σε ένα δάσκαλο γιόγκα και καράτε που διδάσκει εθελοντικά. Κάνω παρέα με ξένους αλλά και άλλους Έλληνες που ζουν στην πόλη. Η πόλη που ζω και εργάζομαι λέγεται Växjö (Βέκχο), είναι μια μεσαίου μεγέθους πόλη με γύρω στους 100 χιλιάδες κατοίκους και βρίσκεται στη νότια Σουηδία. Βγαίνουμε για ποτό, μπύρα ή φαγητό στην πόλη και μαζευόμαστε καμιά φορά στα σπίτια. Τα σαββατοκύριακα κάνουμε «γκριλ», οργανώνουμε πάρτι ή πάμε έξω σε κλάμπ (2 έχει όλα κι όλα η πόλη!). Έχω κάνει και τα ταξιδάκια μου στο εξωτερικό και σε διάφορες πόλεις της Σουηδίας. Επισκέπτομαι συχνά και την ξαδέρφη μου που μένει κι αυτή Σουηδία. Είσαι ευχαριστημένος με τη μεγάλη σου απόφαση να ζήσεις στη Σουηδία; Μένω σχεδόν 3 χρόνια τώρα στη Σουηδία και σε γενικές γραμμές είμαι ευχαριστημένος με την επιλογή μου. Έχω σταθερή δουλειά, τις διακοπές μου, τις άδειές μου και καλό μισθό. Παρ’ όλα αυτά πονάω την πατρίδα μου και με στεναχωρεί που βλέπω εμάς στην Ελλάδα, με τον τρόπο και την εξυπνάδα μας και το πόσο σκληρά δουλεύουμε για ψίχουλα, που καταλήξαμε και φτάσαμε εδώ που φτάσαμε. Ένας Έλληνας κάνει την ίδια δουλειά με μεγαλύτερη ικα- νότητα από ό,τι 10 Σουηδοί. Εδώ κινούνται όλα τόσο αργά, αλλά έχουν καταφέρει να φτιάξουν ένα συστημα που να δουλεύει καλά για τους ίδιους και δεν δουλεύουν οι ίδιοι για το σύστημα. Σκέφτομαι ότι αν μέσα σε αυτό το μοντέλο κοινωνίας και εργασίας δούλευαν μόνο ελληνικά μυαλά, αυτή η χώρα θα ήταν η πιο πλούσια στον κόσμο! Τι σου λείπει πιο πολύ από την Ελλάδα; Οι συγγενείς, οι φίλοι μου και η οικογένεια μου, η λατρεμένη γιαγιά μου! Αν και μιλάμε συχνά, θέλω να τους βλέπω από κοντά. Μου λείπουν το ελληνικό φαγητό, οι παραλίες, ο ήλιος, ο καφές... Ποια είναι τα σχέδια σου για το μέλλον; Δεν μου αρέσει να θέτω μακροχρόνια σχέδια, γιατί μπορεί να συμβεί κάτι που να ανατρέψει όλα αυτά που είχα σχεδιάσει. Όσον αφορά την εργασία μου, θέλω και έχω ως στόχο μετά από 6 μήνες περίπου να ψάξω για θέση σε φαρμακοβιομηχανία, στη διασφάλιση ποιότητας και τον ποιοτικό έλεγχο. Το πιο δύσκολο ήταν η εύρεση κατοικίας. Ειδικά στις μεγάλες πόλεις είναι σχεδόν ακατόρθωτη και ανα- γκάζεσαι να υπενοικιάσεις (να νοικιάσεις από τρίτο), να συγκατοικήσεις ή να φιλοξενηθείς σε γνωστό σου, μέχρι να καταφέρεις να βρεις ο ίδιος. Χωρίς μόνιμη κατοικία όμως δεν υπάρχει περίπτωση η εφορία να σου βγάλει το αντίστοιχο σουηδικό ΑΦΜ (personnummer) και χωρίς αυτό δεν μπορείς ούτε σε γυμναστήριο να γραφτείς. Στα μεσιτικά γραφεία, είτε δημόσια είτε ιδιωτικά, υπάρχει λίστα αναμονής και μπορεί να χρειαστεί να περιμένεις χρόνια μέχρι να μαζέψεις τους πόντους που χρειάζεται. Πέρυσι τον Ιούλιο κατάφερα, μετά από πολλές προσπάθειες, να βρω ο ίδιος να νοικιάσω σπίτι από ιδιωτικό μεσιτικό. Όσο για την αποδοχή από την κοινωνία, οι Σουηδοί έχουν συνηθίσει τους ξένους στη χώρα τους και είναι πολύ προσαρμοσμένοι με την «πολυεθνικότητα» στο χώρο εργασίας και στην κοινωνία. Ωστόσο, είναι κλειστοί άνθρωποι και είναι δύσκολο να κάνεις Σουηδούς φίλους, ειδικά για λαούς σαν εμάς τους Έλληνες, με μεσογειακή κουλτούρα. Περιέγραψέ μας μια συνηθισμένη μέρα σου, εργά- σιμη αλλά και αργία. Πώς διασκεδάζεις; Ξεκινάω την ημέρα μου στη δουλειά, με καφεδάκι και συζήτηση στην κουζίνα του φαρμακείου με τους υπό- λοιπους συναδέλφους, πριν από το άνοιγμα του φαρμα- κείου. Στη συνέχεια ο καθένας πέρνει τα πόστα του και κάνει τη δουλειά του. Μια συνηθισμένη μέρα μπαίνουν στο φαρμακείο συνολικά γύρω στους 200-250 πελάτες. Ένας Έλληνας κάνει την ίδια δουλειά με μεγαλύτερη ικανότητα από ό,τι 10 Σουηδοί. Αν μέσα στο σουηδικό μοντέλο κοινωνίας και εργασίας δούλευαν μόνο ελληνικά μυαλά, αυτή η χώρα θα ήταν η πιο πλούσια στον κόσμο! Συντακτική ομάδα «Φαρμακευτικού Κόσμου»