Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #169

«Έτσι κι έτσι», μου λέει, «σαν να βράζω από μέσα.» Μετράω την πίεση, δεκαοκτώ. «Παίρνετε φάρμακο για υπέρταση;» «Όχι», μου απαντάει, «αλλά πίνω κάθε πρωί νερό με λεμόνι»… (Από το διήγημα «Λεμόνια», «Το κόκκινο και το άσπρο», εκδόσεις Πόλις, 2018) Κάθε διήγημα έχει περίπου το ρόλο μιας ψηφίδας, κάθε επόμενη ιστορία φωτίζει με διαφορετικό τρόπο τον ήρωα της προηγούμενης, μας αποκαλύπτει στοιχεία που μέχρι εκείνη τη στιγμή είχαν μείνει κρυφά, σαν να ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια μας ένα ιδιότυπο παζλ. Με την ολο- κλήρωση του τελευταίου διηγήματος, ο αναγνώστης έχει φτάσει στη συνολική εικόνα. Το διήγημα, εξαιτίας της φύσης του, αφήνει έναν κραδασμό έντονο, κάτι ανάλογο με ένα δυνατό φωτογραφικό στιγ- μιότυπο, γι’ αυτό ίσως και κάποιους τους συγκινούν οι ιστορίες αυτού του βιβλίου, ενώ άλλους τους ενθουσιάζουν. Συνεχίζω να διαβάζω, να παρατηρώ τους ανθρώπους γύρω μου και να σκέφτομαι όσα με ξαφνιάζουν και ίσως όλα αυτά να αποτυπωθούν ξανά –είθε σύντομα– σε νέες σελίδες. Και πόσα λεμόνια να φας; «Πόσα να φάμε κύριε Νίκο; Άντε να βάλω ένα στο φαγητό και ένα στη σαλάτα κι αυτό αν έχουμε λάχανο. Λεμονάδες δεν πίνει το παιδί, τι να τα κάνω;» «Τα λεμόνια; Kοτζάμ φαρμακοποιός δεν ξέρεις τι να κάνεις τα λεμόνια; Να τα βάλεις σε γλυκερίνη, να κάνεις λοσιόν για τα χέρια, να δεις πώς θα τρέχουν οι κυράδες να την πάρουν, κάνει τα χέρια βελούδινα. Ε, όλες το ξέρουν αυτό, βρε κορίτσι μου. Μην κοιτάς εσείς τώρα που δεν τα ’χετε ανάγκη αυτά. Παλιά, άμα ήθελε μια γυναίκα να περιποιηθεί τον εαυτό της, έτριβε τα χέρια με το λεμονάκι, σε χάιδευε μετά στο κεφάλι και μοσχομύριζε ο τόπος. Ένα άγγιγμα που θεραπεύει, άγγιγμα ιαματικό.» Τα έλεγε ξανά και ξανά σαν ιεροτελεστία κάθε μέρα, εκεί κατά τις δέκα το πρωί που περνούσε για να μετρήσει την πίεση. Ερχόταν για αυτό από τα Χριστούγεννα σχεδόν, από εκείνη τη Δευτέρα που μπήκε για πρώτη φορά αναψοκοκκινισμένος με ένα λεμόνι στο χέρι. «Σε παρακαλώ, δεσποινίς, μπορείς να μου πάρεις την πίεση;» ρώτησε και κάθισε με το λεμόνι κάτω από τη μύτη κάνοντας βαθιές εισπνοές. «Πώς νιώθετε;» ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ / ΑΥΤΟΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ 68