Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #168

είναι (ενδεικτικά): ιντερλευκίνη 6, μονοκυτταρική χημειο- ελκυστική πρωτεΐνη-1 (MCP-1), lipotransin, αναστολέας ενεργοποιητή πλασμινογόνου-1 (pai-1), πρωτεΐνη διέ- γερσης ακυλίων, adiponectin, μονοβουτυρίνη. Πρακτικά, η απώλεια του υπερβάλλοντος βάρους έχει ευεργετικά αποτελέσματα σε όλες τις παθήσεις. Σε ορισμένες μάλιστα χρόνιες νόσους, η απώλεια κιλών είναι σωτήρια, ενώ συχνά αρκεί για την αποκατάσταση του νοσήματος, καθιστώντας περιττή τη χρόνια χρήση χημικών φαρμάκων. Οι πιο κοινές από τις παθήσεις αυτές είναι οι ακόλουθες. Περισσότερο από το 87% των ενηλίκων με διαβήτη είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Το υπερβολικό βάρος αλλάζει τη συμπεριφορά των κυττάρων, καθιστώντας τα ανθεκτικά στην ινσουλίνη. Η ινσουλίνη εκκρίνεται από το πάγκρεας και συντελεί στη μεταφορά του σακχάρου από το αίμα στα κύτταρα, όπου χρησιμοποιείται για τις μεταβολικές αντιδράσεις του σώματος. Όταν ένα άτομο είναι ανθεκτικό στην ινσουλίνη, το σάκχαρο του αίματος δεν μπορεί να απορροφηθεί από τα κύτταρα, με αποτέλεσμα την αύξηση των επιπέδων του στο αίμα. Επιπλέον, στην προσπάθειά τους να ομαλοποιήσουν την κατάσταση και να αποκαταστήσουν το σάκχαρο του αίματος στα φυσιολογικά επίπεδα, τα κύτταρα του παγκρέατος υπερλειτουργούν, φαινόμενο που προκαλεί σταδιακή κόπωση και εξάντλησή τους. Με την απώλεια των κιλών που πλεονάζουν, αίρε- ται η ινσουλινοαντίσταση και η υπερινσουλιναιμία και συχνά το σάκχαρο επανέρχεται χωρίς φάρμακα σε φυσιολογικά επίπεδα. Το υπερβολικό βάρος προκαλεί αυξήσεις στην αρτηρια- κή πίεση, επειδή η καρδιά εκσφενδονίζει το αίμα με μεγαλύτερη δύναμη για να γίνει απρόσκοπτα η άρδευση όλων των κυττάρων. Υπερβολικό λίπος αθροίζεται στα νεφρά, τα οποία έχουν σημαντικό ρόλο στη ρύθμιση της αρτηριακής πίεσης. Η κατάσταση περιπλέκεται από την έκκριση παραγόντων από το λιπώδη ιστό που δια- ταράσσουν τον ομοιοστατικό μηχανισμό του σώματος. Σε καταστάσεις υπέρτασης, η απώλεια του βάρους που πλεονάζει αποκαθιστά το πρόβλημα ή οδηγεί στη μείωση της δοσολογίας χημικών φαρμάκων. Η κακή αγγειακή λειτουργία συνδέεται με την αύξηση των λιπιδίων του αίματος (που συσσωρεύονται και αποφράσ- σουν τα αγγεία) και την αύξηση του σακχάρου του αίματος, αλλά δεν προκύπτει μόνο από αυτά. Στον οργανισμό του παχύσαρκου εκκρίνονται ουσίες με αθηρογόνο δράση, όπως είναι η αντιστιδίνη, η οποία επάγει την έκφραση αγγελιοφόρου RNA που εμπλέκεται στην παραγωγή εν- δοθηλίνης-1 από ενδοθηλιακά κύτταρα του τοιχώματος του αγγείου, συμβάλλοντας έτσι στην ενδοθηλιακή δυσ- λειτουργία και στην προαγωγή της αθηρωμάτωσης. Η αθηρωματική πλάκα με τη σειρά της στενεύει το αγγείο με αποτέλεσμα –ανάλογα με τη θέση της προσβολής– να εμφανίζονται εμφράγματα (καρδιακές αποφράξεις) ή εγκε- φαλικά επεισόδια (αποφράξεις εγκεφαλικών αγγείων). Διαβήτης τύπου 2 Yπέρταση 49  Καρδιακά - εγκεφαλικά επεισόδια & στυτική δυσλειτουργία