Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #167

6 E D I T O R I A L Και σκέπτομαι τα χαράματα, που τα παντζούρια μένουν κλειστά και στο σκοτεινό δωμά- τιο μόνο ελάχιστο φως κατόρθωσε να διεισδύσει μέσα από τις γρίλιες. Πρέπει να σηκωθείς, να ανοίξεις διά- πλατα τα παραθυρόφυλλα, να αφήσεις να χυθεί διάπλατα το φως, να σε βοηθήσει να δεις τα πράγματα καθαρά, να αντιληφθείς τον καιρό, να προετοιμαστείς κατάλληλα, να ντυθείς όπως πρέπει για να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες του, να φυλαχτείς από τις αναποδιές και τα γυρίσματά του. Κι έπειτα να πας στη δουλειά σου, για να ασχοληθείς με τον καθημερινό βιοπορισμό. Το δωμάτιό σου είναι το φαρμακείο σου τα χαράματα. Είναι φορές, συχνά τον τελευταίο καιρό, που μέσα σε αυτό φαίνεται να αργεί τόσο πολύ να ξημερώσει, σαν να κρατάει η νύχτα το σκοτεινό της κύκλο και το μαύρο της να χρωματίζει τις σκέψεις και τα βιώματά σου, καταβροχθίζοντας τις μέρες σου. Δεν είναι όμως ώρα να βυθιστούμε μέσα στη στενοχώρια, να καταγράψουμε για μια ακόμα φορά τη δυσχερή θέση, στην οποία έχουμε περιέλθει ως κλάδος, και να απαριθμήσουμε –μεμψιμοιρώντας τις διοικητικές αποφάσεις και τα δικά μας λάθη και αμέλειες– όσα μας οδήγησαν από το προστατευμένο καθεστώς του φαρμακείου και του φαρμάκου στην ανεμοδαρμένη «ελεύθερη» αγορά των ανταγωνιστικών, άνισων και πολλές φορές δυσδιάκριτων συμφερόντων. Είναι η ώρα να ανοίξουμε διάπλατα τις πόρτες και τα παράθυρά μας στο φως της εμπειρίας των συναδέλφων μας, που εργάζονται, δημιουργούν, παρέχουν τις κοινωνικές τους υπηρεσίες στις άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες. Να γνωρίσουμε τις συνθήκες, το διοικητικό, επιχειρηματικό, κοινωνικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο κινούνται. Να δούμε τα προβλήματά τους, τον τρόπο που τα αντιμετωπίζουν, τις ευκολίες και τις δυσκολίες τους, τις προκλήσεις και τις ευκαιρίες τους. Αυτή η γνώση είναι όπλο, μπορεί να είναι δίδαγμα, μπορεί να γίνει αίτημα και διεκδίκηση και υπόθεση δική μας, που θα διαρρήξει κάποιο από τα στεγανά των κλαδικών μας «αδιεξόδων». Το περιοδικό μας, έτσι, ανοίγει για το 2018 το φάκελο «Ευρωπαϊκό φαρμακείο». Με τη συνεργασία Ελλήνων συναδέλφων μας που έφυγαν από τον τόπο μας και εργάζονται στο εξωτερικό, θα μεταφέρουμε την επαγγελματική, επιστημονική και κοινωνική πραγματικότητα των Ευρωπαίων φαρμακοποιών. Σε αυτό το τεύχος διανύσαμε τη μικρότερη απόσταση, μέχρι τη γειτονική μας Ιταλία. Κι έπειτα, αφού ανοίξουμε το φαρμακείο μας στην ευρωπαϊκή εμπειρία, θα γυρίσουμε πίσω από τον πάγκο για να ασχοληθούμε με το κύριο έργο μας, τη φαρμακευτική φροντίδα. Αυτή είναι που θα μας δέσει με δεσμούς εμπιστοσύνης και ασφάλειας με τον ασθενή και πελάτη μας, μέσα από την παροχή υψηλού επιπέδου συμβουλευτικών υπηρεσιών και τη διάθεση των ποιοτικών προϊόντων υγείας των φαρμακείων μας. Έτσι, σε αυτό το τεύχος η διαχείριση του τραύματος, μία από τις βασικότερες και σημαντικότερες υπηρεσίες, θα αναλυθεί διεξοδικά από επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων, ώστε να μας διευκολύνει στην άσκηση της καθημερινής φαρμακευτικής αγωγής και πρακτικής μας. Το περιοδικό μας επέλεξε αυτόν τον τρόπο, το άνοιγμα των οριζόντων μας και την εκπαίδευσή μας στο κύριο έργο μας, την παροχή των φαρμακευτικών υπηρεσιών, για να αντιδράσει στις δυσκολίες των καιρών. Γιατί αυτή είναι η αποστολή του. Κι αυτή είναι η φωνή του. Ίδια με τη φωνή του ποιητή: “Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει. Όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα”. Ο τίτλος από το πολύ γνωστό ποίημα του σπουδαίου Μανόλη Αναγνωστάκη, έρχεται και ξανάρχεται τον τελευταίο καιρό στο νου μου. Τάκης Χονδρογιάννης