Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #167

58 ΤΟ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ / Ο ΕΛΛΗΝΑΣ ΣΤΑ ΞΕΝΑ Πώς είναι η μετάβαση από την ιδιοκτησία του ελληνι- κού φαρμακείου στην υπαλληλική σχέση του ιταλικού; Πραγματικά, είναι κάπως δύσκολο από εκεί που είσαι ιδιοκτήτης φαρμακείου, ξαφνικά να γίνεις υπάλληλος… Αλλά το ξεπέρασα γρήγορα, γιατί είμαι πάρα πολύ ευ- χαριστημένος από τους εργοδότες μου και εκείνοι από εμένα. Εκτιμούν τις γνώσεις μου σε σχέση με το φάρμακο και το εργαστήριο και θέλω να τους ευχαριστήσω που μου έδωσαν την ευκαιρία να αποδείξω τι αξίζω, αν και είμαι πια 62 χρονών. Μίλησέ μας για το φαρμακείο που εργάζεσαι. Το φαρμακείο που δουλεύω είναι δημοτικό φαρμακείο, το οποίο απασχολεί άλλους 10 φαρμακοποιούς και μία «μασκαζινιέρα», την υπεύθυνη, δηλαδή, που παραλαμβάνει κάθε μέρα τα φάρμακα από τις φαρμακαποθήκες, τα ελέγ- χει, τα περνάει στον υπολογιστή, τα βάζει στα ράφια ή στην αποθήκη. Στην Ιταλία δεν υπάρχουν φαρμακοϋπάλληλοι Ο Γιάννης Κυρίδης είναι ο συνάδελφός μας που θα ανοίξει τον κύκλο των συνεντεύξεων με τους Έλληνες φαρμακοποιούς που σήμερα εργάζονται σε ευρωπαϊκά φαρμακεία. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης, από όπου αποφοί- τησε το 1981, ενώ εργαζόταν παράλληλα σε φαρμακείο, μαθαίνοντας τα μυστικά του γαληνικού εργαστηρίου. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, άνοιξε δικό του φαρμακείο πρώτα στην ορεινή Ηλεία το 1988 και στη συνέχεια στο Γέρακα, στην Αττική, το 2000. Το έκλεισε όμως οριστικά τον Ιούνιο του 2017, γιατί δεν μπορούσε να ανταπεξέλ- θει στις υποχρεώσεις του. Τώρα εργάζεται ως υπάλληλος σε φαρμακείο στη Ρώμη. Και από εκεί, ο Γιάννης, ένας δυναμικός αλλά και ντόμπρος άνθρωπος, με το θάρρος της γνώμης του (όπως τον γνωρίζαμε εμείς οι συνάδελφοί του στην Ελλάδα), μας περιγράφει χωρίς να μασάει τα λόγια του τη βιωματική εμπειρία του ξενιτεμού του και τη νέα εμπειρία του στα ξένα.