Φαρμακευτικός Κόσμος, Τεύχος #166

78 Εξήγησέ μας τι είναι η Ελληνική Επιτροπή της Unicef και ποιος ο δικός σου ρόλος. Η Ελληνική Επιτροπή είναι μία από τις 34 εθνικές επιτροπές σε όλον τον κόσμο που αναφέρονται στην κεντρική Unicef και έχουν στόχο τη συγκέντρωση πόρων για τα προγράμματά της, τα οποία αφορούν την προαγωγή των δικαιωμάτων των παιδιών. Παλαιότερα ήταν κυβερνητική, αλλά από το 2002 άλλαξε το καταστατικό και έγινε πια μη κυβερνητική και μη κερδοσκοπική. Είμαστε σωματείο ελληνικό, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να συμβαδίζουμε με τα προγράμματα και τις προτεραιότητες της κεντρικής Unicef. Εγώ υπήρξα απλή εθελόντρια από το 2000 και ένα από τα ιδρυτικά μέλη της Επιτροπής που δημιουργήθηκε το 2002. Από το 2010 μέχρι το 2016 εκλέχτηκα διαδοχικά μέλος, αντιπρόεδρος και τελικά πρόεδρος. Θα μας πεις και κάποια πράγματα για την κεντρική Unicef; Unicef σημαίνει United Nations International Children's Emergency Fund, δηλαδή «Διεθνές Ταμείο Επείγουσας Αρωγής/Βοήθειας των Ηνωμένων Εθνών για τα Παιδιά» και αυτός ήταν ο λόγος που δημιουργήθηκε το 1946 από τα Ηνωμένα Έθνη, για να αντιμετωπίσει τις απίστευτες ανάγκες εκατομμυρίων παιδιών που είχαν μείνει ορφανά πολέμου. Σήμερα, που οι ανάγκες αυτές δεν έχουν εξαλειφθεί, αλλά αντίθετα έχουν αυξηθεί και έχουν γίνει πιο έντονες και επείγουσες, η κεντρική Unicef τρέχει προγράμματα σχεδόν παντού στον κόσμο, τα οποία χρηματοδοτούνται από συγκεκριμένες εθνικές επιτροπές, από μεγάλους δωρητές, ακόμα και από κυβερνήσεις κρατών. Η έδρα της είναι στη Νέα Υόρκη. Ο Γενικός Γραμματέας της, που είναι η κεφαλή της Unicef, είναι Βοηθός Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών, δεν εκλέγεται, αλλά ορίζεται από την κυβέρνηση των ΗΠΑ και συνήθως είναι πολιτικός ή μεγάλου βεληνεκούς προσωπικότητα. Ο σημερινός γενικός γραμματέας λέγεται Anthony Lake είναι ένας πολύ έμπειρος και εξαιρετικός άνθρωπος. Ποια προγράμματα τρέχει αυτή τη στιγμή η Ελληνική Επιτροπή; Η μεγάλη προτεραιότητα, τα τελευταία 2 χρόνια, είναι τα παιδιά των προσφύγων και φυσικά τα παιδιά της οικο- νομικής κρίσης που ζουν σε αυτή τη χώρα από το 2010. Τα προβλήματα δεν αφορούν μόνο την αντιμετώπιση των βασικών αναγκών τους, αλλά και γενικά την επίδραση της οικονομικής κρίσης στα δικαιώματά τους: τα δικαιώματα στη ζωή, στο καθημερινό φαγητό, στην εκπαίδευση, στο σπιτικό, στη ζέστη, στην ασφάλεια και στο να είναι παιδί, να μπορεί να παίξει… Όλα αυτά υπάρχουν στη «Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού», που είναι ένα νομικό εργαλείο και πρέπει να ισχύει. Δεν είναι θέμα επιλογής. Έχει επικυρωθεί από την ελληνική κυβέρνηση. Μια σημαντική δράση μας ως Εθνική Επιτροπή είναι η συνεργασία με το δημοκρατικό φάσμα του πολιτικού χώρου που εκπροσωπείται στο κοινοβούλιο. Όταν πρόκειται να συζητηθεί ένα νομοσχέδιο που αφορά τα παιδιά ή τα δικαιώματά τους, έχουμε έναν επίσημο, συμβουλευτικό ρόλο στη νομοθέτηση. Επίσης συντάσσουμε εκθέσεις για την κατάσταση των παιδιών στην Ελλάδα, από τις οποίες διαφαίνεται ότι οι ανάγκες, είτε είναι Ελληνόπουλα είτε μετανάστες, είναι στην ίδια κατεύθυνση με τις ανάγκες των παιδιών των προσφύγων. Δεν ξεχωρίζουμε τα παιδιά, είτε είναι παιδιά μαύρα, άσπρα, Ελληνόπουλα, Συριάκια, δεν μας αφορά. Από την έκθεση του 2017 προκύπτει ότι το 55% των παιδιών της χώρας είναι σε όρια φτώχειας και ένας μεγάλος αριθμός σε κοινωνικό αποκλεισμό, που σημαίνει ότι δεν πληρούν τις 3 από τις 9 προϋποθέσεις για το «ευ ζην». Πώς ακριβώς προσφέρετε βοήθεια, π.χ. υπάρχει ειδική μέριμνα για τα ασυνόδευτα παιδιά προσφύγων; Τα παιδιά που είναι τελείως μόνα τους αντιμετωπίζουν τα ίδια επείγοντα προβλήματα: της ασφαλούς στέγης, της σίτισης, του εμβολιασμού, της εκπαίδευσης. Να ξεκαθαρίσω όμως ότι αυτή τη στιγμή τα ασυνόδευτα είναι 2.300 στη χώρα μας, ενώ το σύνολο των παιδιών είναι περίπου 18.500 και ότι τα πιο πολλά από αυτά έχουν έρθει από χώρες με πολύ υψηλό επίπεδο εμβολιασμού, όπως η Συρία. Επίσης, η Unicef είχε προσφέρει στο υπουργείο Υγείας, πριν από ένα χρόνο, πάνω από 60.000 δόσεις εμβολίων και είναι όλα εμβολιασμένα. Επίσης να εξηγήσω ότι η Ελληνική Εθνική Επιτροπή, όπως και οι άλλες εθνικές επιτροπές, δεν έχει επιχειρησιακή δυνατότητα. Αυτό σημαίνει ότι προσφέρουμε εκπαίδευση και ενημέρωση, αλλά δεν έχουμε τη δυνατότητα, όπως οι Γιατροί του Κόσμου, να πάμε επιτόπου και να δράσουμε. Αυτά γίνονται σε ατομικό, εθελοντικό επίπεδο, όχι ως Unicef. Η κεντρική Unicef έχει επιστρατεύσει μια ομάδα ειδικών που βρίσκεται εδώ, δρα επιτόπου από κοινού με την ελληνική επιτροπή, και μπορεί να κινητοποιήσει και μεγαλύτερα κεφάλαια. Από εκεί και πέρα ασχολούμαστε με τα σχολεία, όπως κάνει η Unicef εδώ και 20-30 χρόνια. Μίλησέ μας για τα σχολεία. Τι κάνετε εκεί; Υπάρχει ένα πρόγραμμα, σε συνεργασία με το υπουργείο Παιδείας, που τρέχει κάθε χρόνο, εμπλέκει πάνω από 1.000 σχολεία και αρκετές χιλιάδες παιδιών, το πρόγραμμα: «Γράφω και ζωγραφίζω τα δικαιώματά μου». Απευθύνεται σε παιδιά νηπιαγωγείου και Δημοτικού, τα οποία συζητούν με τους δασκάλους για τα δικαιώματα του παιδιού και επιλέγουν να προβάλλουν/ερμηνεύσουν κάποιο ή κάποια από αυτά. Ανάλογα με την ηλικία ζωγραφίζουν, γράφουν παραμύθια, βγά- ζουν μια εφημερίδα ή poster κτλ., μια ομαδική προσπάθεια. Κάθε Νοέμβριο, την Ημέρα για την επέτειο της Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Παιδιού, εμείς βραβεύουμε τα 3 καλύτερα ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΖΩΗ & ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ / συνεντευξη